25. อาหารเช้าก่อนถึงลาสเวกัส

ที่เมืองไทย ผมไม่เคยเข้าแมคโดนัลด์ เคเอฟซี ก็ไม่เคยเข้า ก็เลยไม่รู้ว่าเขาซื้อขายกันอย่างไร คราวนี้จำเป็นต้องเข้าไปซื้อ ผมเดินเข้าร้านพอดีมีหนุ่มสาวชาวอเมริกันคู่หนึ่งยืนซื้ออยู่ก่อนแล้ว พอให้ผมมีเวลาสำรวจป้ายบอกรายการอาหารแผ่นใหญ่อยู่เหนือเคาน์เตอร์ ผมดูหมายเลขและภาพอาหารแล้วเลือกไว้ในใจ

พอถึงคิว ผมก็บอกหมายเลขไป พนักงานขายหน้าตาไม่คล้ายฝรั่ง จะออกไปทางเม็กซิกัน หน้าคมทีเดียว ไม่ยิ้มเลย เพียงทวนหมายเลขที่ผมบอกเพื่อความมั่นใจ พอผมตอบ Yes เธอก็หันหลังกลับ คีบอาหารใส่กล่อง ครู่เดียวก็หันกลับมาหาผมอีก พร้อมกับคำถามสั้นๆ ผมจับใจความได้ว่า เธอถามผมจะรับน้ำซอสแบบไหน

เอาละซี.....ผมงงเต๊ก อย่าว่าแต่อยู่อเมริกาเลย เมืองไทยแท้ๆ ผมยังไม่รู้เลยว่าเขากินกับน้ำซอสอะไร

เธอเห็นผมอ้ำอึ้ง เธอก็เลยพูดออกมาประโยคหนึ่ง ผมฟังไม่รู้เรื่องหรอกครับ แต่ก็ Yes ส่งเดชไป เธอหันกลับไปอีกครั้ง คีบของใส่ในกล่องเพิ่มเข้าไปอีก แล้วหันกลับมายื่นกล่องให้ผมพร้อมกับบอกราคา

ผมกลับมาที่โต๊ะซึ่งพี่สาวและภรรยานั่งรออยู่ พวกเธอทั้งคู่มีแก้วโค้กเต็มแก้ววางอยู่บนโต๊ะข้างหน้า

"ได้อะไรมา" พี่สาวถาม

"น่องไก่ทอด" ผมบอกแล้ววางกล่องลง "ได้โค้กมาจากไหน" ผมถาม

"นั่นไง" ภรรยาผมชี้ไปที่มุมห้องข้างประตูทางเข้าออก แล้วพูดต่อ "ไม่ได้เอามาเผื่อ เพราะไม่แน่ใจว่าจะดื่มอะไร"

ผมเดินไปหาน้ำดื่มตรงที่ภรรยาผมชี้ ที่ตรงนั้นคล้ายๆ มุมขายน้ำอัดลมในเซเว่นบ้านเรา เพียงมีให้เลือกไม่มากนัก และวิธีกดน้ำก็เหมือนกัน คือดึงแก้วกระดาษที่อาบอะไรไม่ทราบ ไปกดเอาน้ำแข็งแล้วไปกดเอาน้ำดื่ม ซึ่งผมเลือกน้ำส้ม

พอผมกลับมาที่โต๊ะพี่สาวก็กินน่องไก่ทอดไปหลายชิ้นแล้ว ส่วนภรรยาไปยืนปร๋ออยู่หน้าเคาน์เตอร์

"นิดเขาบอกจะไปซื้อไก่ทอดอย่างเดียว ไม่เอาเฟรนฟราย" พี่สาวผมบอก แล้วพูดต่อ

"เธอไปเอาน่องไก่มาอีกก็ดีนะ อร่อย"

เช้านั้น ภรรยาผมซื้อไก่ทอดโดยไม่เอาเฟรนฟรายหลายกล่อง เขาบอกเผื่อหิวตอนกลางวัน

ราวๆ สิบโมงพวกเราก็ออกจากร้าน พร้อมกล่องไก่ทอดหลายกล่องและแก้วโค้กที่เต็มปริ่มคนละแก้วใหญ่ (เอาให้คุ้ม 55555)

</span></span>

</span></span>

[คุณมะเดื่อ]

คุณมะเดื่อก็ไม่เคยเข้าร้านเหล่านั้นในเมืองไทยเหมือนกันแหละ  มันคนละยุคสมัยกันกับคุณมะเดื่อ เนาะ

[ลุงเทียน]

ผมก็ว่างั้นแหละครับ ขอบคุณที่เข้ามาทักนะครับ