บางเสี้ยวของบทกวี สู่ดนตรี-เพลงชีวิต (6) "บทกวีที่ตามหา"อีศาน"
บทกวี : อีศาน
บทประพันธ์ : นายผี อัศนีย์ พลจันทร์
ในฟ้าบ่มีน้ำในดินซ้ำมีแต่ทราย
น้ำตาที่ตกรายก็รีบซาบบ่รอซึม
แดดเปรี้ยงปานหัวแตกแผ่นดินแยกอยู่ทึมทึม
แผ่นอกที่ครางครึมขยับแยกอยู่ตาปี
มหาห้วยคือหนองหานลำมูลผ่านเหมือนลำผี
ย้อมชีพคือลำชีอันชำแรกอยู่รีรอ
แลไปสะดุ้งปราณโอ้ ,อีสาน,ฉะนี้หนอ
คิดไปในใจคอบ่ค่อยดีนี้ดังฤา
พี่น้องผู้น่ารักน้ำใจจักไฉนหือ?
ยืนนิ่งบ่ติงคือจะใคร่ได้อันใดมา?
เขาหาว่าโง่เง่าแต่เพื่อนเฮานี่แหละหนา
ฮักเจ้าบ่จาง,ฮา! แลเหตุใดมาดูแคลน
เขาซื่อซิว่าเซ่อผู้ใดเน้อนะดีแสน
ฉลาดท่านเทียมผู้แทนก็เห็นท่าที่กล้าโกง
กดขี่บีฑาเฮาใครนะเจ้าจงเปิดโปง
เที่ยววิ่งอยู่โทงโทงเที่ยวมาแทะให้ทรมาน
รื้อคิดยิ่งรื้อแค้นละม้ายแม้นห่าสังหาร
เสียตนสิทนทานก็บ่ได้สะดวกดาย
ในฟ้าบ่มีน้ำในดินซ้ำมีแต่ทราย
น้ำตาที่ตกรายคือเลือดหลั่งลงโลมดิน
สองมือเฮามีแฮงเสียงเฮาแย้งมีคนยิน
สงสารอีศานสิ้นอย่าทรุด,สู้ด้วยสองแขน
พายุยิ่งพัดอื้อราวป่าหรือราบทั้งแดน
อีศานนับแสนแสนสิจะพ่ายผู้ใดหนอ ?
ความเห็น (3)
ขอบคุณครูอิง ที่นำบทกวีเก่าๆมาให้รำลึก...
กวีเก่าคุณค่าแห่งการอนุรักษ์..เพื่อลูกหลานในวันข้างหน้า
เพลงไพเราะครับ ครูอิง