สวัสดีเช้าวันจันทร์เพื่อนๆ ทุกท่านที่กำลังฝึกวิชา “เบิกบานในทุกเหตุการณ์”
. . เท่าที่ผ่านมาผมได้อธบายหลักการคร่าวๆ ของเคล็ดวิชานี้ว่า . . ไม่ว่าจะเราประสบกับเหตุการณ์อะไร
(การกระทบ การรับรู้ทั้งหลาย) เราจะ "เบิกบาน" ไปกับเหตุการณ์
(ประสบการณ์) เหล่านั้น . . คำว่า "เบิกบาน" อาจจะฟังดูแปลกๆ สักหน่อย แต่เราอาจจะลองใช้คำอื่นแทนคำว่าเบิกบานก็ได้
เช่นคำว่า วางอุเบกขา การยอมรับ (Acceptance) การปล่อยวาง (Let
go) การศิโรราบ
(Surrender) การตื่นรู้ การหลอมรวม หรืออะไรก็ตามแต่
สรุปว่าความคำเบิกบานที่ว่านี้ แท้จริงแล้วหมายถึงการ “ตั้งสติ” ให้ทัน ไม่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ไหลไปตามกระแสแห่งความคิดและอารมณ์ หรือจมอยู่กับอารมณ์ความคิดนั้นๆ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าให้ท่าน “อดกลั้น” “กดข่ม” หรือ “เก็บกด” อารมณ์เหล่านั้นไว้ภายในแต่อย่างใด เพียงแต่ให้มีสติรู้ตัวให้ทันอารมณ์ความคิดเหล่านั้น
นอกจากเรื่องสติที่สร้างความเบิกบานได้แล้ว วันนี้ผมได้ข้อคิดมาจากหนังสือ “Rumi Daylight: A Daybook of Spiritual Guidance” มีประโยคหนึ่งสวยงามมากซึ่งเป็นคำสอนของท่าน Rumi ท่านกล่าวไว้ว่า “Patience is the key to joy” เหมือนกับท่าน (หนังสือ) จงใจจะบอกผมว่า “ให้รู้จักอดทน ให้รู้จักรอ การรอคอยเป็นกุญแจสำคัญของชีวิตที่เบิกบาน” . . ทำให้ผมหวนนึกไปถึงคำสอนของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่เคยสอนผมไว้สมัยเริ่มทำงานใหม่ๆ ด้วยประโยคสั้นๆ ว่า “อย่าใจร้อน ดอกไม้ยังไม่บาน” . . วันนี้จึงมาเพิ่มเติมเคล็ดวิชาด้วยการบอกท่าน (และตัวผม) ว่า “การรอคอยเป็นกุญแจสำคัญของความเบิกบาน” ครับ
เห็นด้วยค่ะ. การรอคอย. เป็นกุญแจสำคัญของความเบิกบาน. จริงๆด้วยค่ะ. *^____^*