โลกและชีวิต (115) : พื้นที่และวิธีของเราเอง


คนเราล้วนโหยหาพื้นที่ชีวิตด้วยกันทั้งนั้น
ผมเองก็เช่นกัน  
ในยามหม่นหมองกับเรื่องราวของชีวิต
ผมมักปลีกวิเวกมาอยู่กับตัวเอง อันหมายถึงมาอยู่กับความคิดตัวเอง
หรือแม้แต่การปล่อยให้ชีวิต-ความคิดได้ชำระตัวเองผ่านวิธีการของมันเอง

แก่งเลิงจาน เป็นสถานที่อันดับต้นๆ ที่ผมไม่ลังเลที่จะเลือกในห้วงยามเช่นนั้น
บางครั้งก็ไปเยือนก่อนดวงตะวันจะลาลับขอบฟ้า
บางครั้งก็ไปเยือนในห้วงรัตติกาล..ดึกสงัด




แก่งเลิงจาน เป็นสวนสาธารณะของชาวเมืองมหาสารคาม  
มีต้นไม้น้อยใหญ่  แอ่งน้ำ  และสันเขื่อนให้ผู้คนได้วิ่งและเดินออกกำลังกาย 
หรือแม้แต่มีพื้นที่อันวิเวกให้ผู้คนได้มาเสวนาใจกันอย่างเงียบๆ  แบบเป็นส่วนตัวๆ 
ก็ด้วยความวิเวกนั่นแหละ
แก่งเลิงจานจึงกลายเป็นพื้นที่สุ่มเสี่ยงของการก่ออาชญากรรมต่างๆ ได้โดยง่าย 
ซึ่งก็เกิดขึ้น (บ้างแล้ว)  แล้ว –

แต่โดยรวมแล้ว  ผมชอบแก่งเลิงจานด้วยเหตุผลหลายประการ -
เมื่อครั้งแรกหนุ่มเป็นนิสิต 
เคยได้ไปรับน้องที่นั่น, พาสาวในฝันไปนั่งเล่นที่นั่น 
ครั้นวัยหนุ่มตอนปลายเยี่ยงวันนี้ 
กลับหลงรักท้องน้ำยามเย็นและยามดึกเป็นที่สุด
เสียงคลื่นที่เป็นมิตร กังวาน.. ถึงแม้จะปนเปไปด้วยเสียงความเงียบเศร้าไปบ้าง
แต่ผมก็ยังหลงรักที่จะฟังเสียงคลื่นอย่างไม่รู้หน่าย

เฉกเช่นกับการได้เห็นดวงตะวันคล้อยต่ำ สาดแสงลามเลียบท้องน้ำ
ราวกับมารดากำลังเช็ดถูบนร่างกายของบุตรด้วยความรักอันพิสุทธิใส 
ครั้นตกดึก
หลายต่อหลายครั้งฟ้าเปิดโล่งเห็นดวงดาวหลากดวงกะพริบพราวอย่างมีชีวิต
ชวนให้คิดถึงชานบ้านในอดีตกาลที่ยากยิ่งต่อการหวนกลับไปท่องเล่นได้


ครับ- ในวิถีที่ชีวิตปรารถนาการหนุนเสริมพลังชีวิต
เราล้วนต้องมีพื้นที่เป็นของตัวเอง
เราล้วนต้องมีวิธีการเติมพลังชีวิตของตัวเอง
พื้นที่ตรงนั้น อาจเพียงเล็กแคบราวกับรูหู
แต่เป็นมิตรให้เราได้สามารถคิดและลงมือทำ
หรือชำระตัวเองได้อย่างไม่เคอะเขิน
ผมว่านั่นเป็นสิ่งอัน
ยิ่งใหญ่อย่างมหาศาล

ความทุกข์โศก อ่อนแอ และอ่อนล้า
ล้วนเป็นปรากฏการณ์ธรรมดาสามัญของการมีชีวิต-ใช้ชีวิต
ขึ้นอยู่กับว่าในห้วงอันแสนลำบากนั้น
เรามีพื้นที่รองรับตัวเองแค่ไหน
เรามีวิธีการชำระตัวเองอย่างไร

ผมว่านั่นต่างหาก
คือคำถามอันสำคัญที่เราต้องค้นหาให้เจอ ---


หมายเลขบันทึก: 536784เขียนเมื่อ 22 พฤษภาคม 2013 16:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 พฤษภาคม 2013 16:15 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)

...

ขอให้ค้นให้เจอ
ขอให้เธอให้ค้น
ขอให้ค้นเธอจน
ขอให้ค้นให้เจอ

...

สบายดีนะครับ ;)...

อาจารย์ถ่ายภาพได้สวยมากค่ะ

เห็นภาพสะดุดตา

เห็นภาษาสะดุดใจนะครับ

มีดอกจานไหมละครับ  ในนามชื่อแก่งนี้



เป็นภาพที่งดงามเกิดจะสรรหาคำใด ๆ มาบรรยายจ้ะ  ขอบคุณ ๆๆๆๆ

ชอบวรรคนี้ครับ...

เสียงคลื่นที่เป็นมิตร กังวาน.. ถึงแม้จะปนเปไปด้วยเสียงความเงียบเศร้าไปบ้าง
แต่ผมก็ยังหลงรักที่จะฟังเสียงคลื่นอย่างไม่รู้หน่าย

ภาพสวยมากครับพี่และเนื้อเรื่องกำลังเล่าเรื่องราวของตัวเอง..

ภาพสวย
มีคำถามให้ตนเอง....พื้นที่ชีวิตของครูนกอยู่ในประเทศหรือนอกประเทศกันหนอ (คิดเล่นๆค่ะ)

วิถีพุทธ..เป็นทางตรง..แต่..คน..(ชอบ..อ้อมค้อม..อ้ะ..เลยไม่เจอ..ซัก..กะที..ยายธีแอบ คิด)....

สวัสดีค่ะ น้องแผ่นดิน

ชอบมากค่ะ ภาพถ่ายได้สวยงาม ได้บรรยากาศมากค่ะ สุดยอดค่ะ

สำหรับพี่แล้ว  .........พื้นทีชีวิตหาได้ทุกวันที่พอมีเวลาค่ะ ...เห็นฝนตกต้นไม้เต้นระบำด้วยแรงลม ก็มีความสุขได้ค่ะ

ในขณะเดียวกัน ก็กังวลเล็กๆ แล้วงานบางงานที่ทำอยู่มันจะทำทันไหม .. จ่ายค่าแรงฟรีอีกล่ะซิวันนี้ ?

(พื้นที่ชีวิตที่มีความสุข มันซอกแซกอยู่ในพื้นที่อื่นๆ อีกที เหมือนเซ็ต และสับเซ็ต นั่นล่ะค่ะ)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท