3 ปีกว่าแล้วที่ผู้เขียนเข้ามาอยู่บ้านหลังนี้ด้วยความบังเอิญที่เจอชื่อเว็บ ในหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง และเมื่อเข้ามาอ่านบันทึกแล้ว ทำให้ผู้เขียนได้รับรู้ถีงประสบการณ์ตรงๆของบางท่าน ที่ทำให้เห็นถึงความเสียสละ ความมีน้าใจไมตรี เป็นจิตอาสาที่น่าชื่นชม
บันทึกหลายๆของบล็อกเกอร์ ที่มีคุณวุฒิ ได้ให้เรียนรู้ในความรู้ชั้นสูง ด้านวิชาการ ประสบการณ์ของท่านอาจารย์ทั้งหลาย นำมาเขียนให้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ผลเลยทีเดียว
บางบันทึกได้สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้เขียนอยากจะเขียนบ้าง อยากจะทำในสิ่งที่เคยฝันไว้ในตอนเด็ก
เรื่องราวธรรมดาๆที่อยากบอกเล่า...
เรื่องราวที่เป็นเรื่องส่วนตัว ที่ไม่น่าสนใจนัก...
และเรื่องราวที่เห็นและเป็นไปอยู่รายรอบตัวเราในทุกๆขณะ...
เมื่อย้อนกลับไปอ่านบันทึกแรกๆ บันทึกเก่าๆที่ผ่านมา
ทำให้เห็นความไม่ประสีประสาในการเขียน เรื่องราว เนื้อหา ภาษา ที่สื่อสารอย่างไร้จุดหมายที่ชัดเจน
เวลาที่ผ่านไปได้หล่อหลอมรวมน้ำใจจากกัลยาณมิตรทุกๆท่าน ที่ได้มอบดอกไม้กำลังใจ ให้ภาษาเริ่มสื่อสารให้เข้าใจและมีจุดหมายที่ชัดเจนมากขึ้น
เป็นความรู้สึกที่ดูเหมือนบ้านหลังนี้จะทำให้ผู้เขียน อ่านออกเขียนได้ ...
ก็อาจจะกล่าวแบบนั้นได้โดยไม่อาย
............
แม้โรคเรื้อรังจะทำให้ผู้เขียนท้อแท้ในบางครั้ง หมดแรงใจที่จะทำงาน หมดความเพียรพยายามที่จะดิ้นรนต่อสู้ในการรักษา
บางครั้งต้องเก็บเอาเรื่องราวแห่งความท้อแท้ การต่อสู้กับอาการข้างเคียงของยา มาเขียนระบายความรู้สึกที่เก็บกดอยู่นั้น โดยไม่หวังเรียกร้องความสนใจใดๆทั้งสิ้น
แต่น้ำใจจากช่อดอกไม้ที่กัลยาณมิตรในบ้านหลังนี้มอบให้ เหมือนจะเป็นยาวิเศษให้ผู้เขียนต้องลุกขึ้นยืน เพื่อสู้ โรคร้ายมันเพียงสิ่งที่แฝงอยู่เท่านั้น
จิตใจที่หนักแน่น อดทน และสู้ เพื่อความหวัง ต่างหากที่ จะต้องประคับประคองรักษาอย่าให้ห่างหายไปจากตัว
เวลาผ่านไปเกือบปี อีก3 เดือนจะครบคอร์สการรักษาแล้ว.....
ผู้เขียนมีจิตใจเข้มแข็งมากพอที่จะพยุงร่างกายที่ผ่ายผอม อ่อนแอ ให้เดินไปข้างหน้าได้อย่างมั่นคง
ขอบคุณโกทูโน...
ขอบคุณ G2K...
ขอบคุณ Gotoknow...
.................
พ.แจ่มจำรัส
18 พฤษภาคม 2556
มาให้กำลังใจจ้ะ ต้องสู้ ต้องสู้จึงจะชนะ......
ขอบคุณคุณมะเดื่อ
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ...
สู้มาถึงขนาดนี้ ยังไงก็ต้องสู้ต่อไปค่ะ
ทุกคนเป็นกำลังใจให้เสมอ
กระติกก็เคยมีความรู้สึกแบบนี้เช่นกัน
ช่วงที่เหนื่อย ท้อแท้ สิ้นหวัง
ช่วงที่มีภาวะวิกฤตของชีวิต มีโอกาสเขียน เล่าบอกความรู้สึกเพื่อบรรเทาความทุกข์ ก็ได้ G2K และกัลยาณมิตรมาช่วยปลอบ ช่วยแบ่งปันความรู้สึก
ทุกคน แม้ไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็เต็มไปด้วยพลังแรงใจที่ส่งให้
ขอเป็นพลังใจให้คุณ พ. ก้าวต่อไปค่ะ
มาส่งกำลังใจ ให้นักสู้ ชีวิต
คุณคือนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ เพราะความสุขเกิดจากการได้เล่าค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
สุขภาพกายที่แข็งแรงมาจากสุขภาพใจที่ดีค่ะ
..วันหนึ่ง..ยายธี..จิตตก..ขนาดหนัก..เรื่อยเปื่อยอยู่กับโลกสี่เหลี่ยม..บังเอิญได้ดูหนังเก่าโบราณ..ซึ่ง..ทอมแฮงคเป็นผู้แสดง..หนังเรื่องนี้มีชื่อว่า..ฟรอเรสกรัม..หนังจบ..ยายธีสดชื่นและ..คิด สู้ขึ้นอีกเยอะเลย..หนังเรื่องนี้ มีเนื้อเรื่องอยู่ว่า..เด็กอยู่กับแม่คนเดียว..ขาเสีย..เดินไม่ถนัดต้องใข้ขาเทียมช่วย..และเป็นออทิสติค..สุดท้าย. .วิ่งจู้ดๆ..ความที่โดนแซวตลอดมา....จนสุดท้าย..กลายเป็นเศรษฐีนั่นไม่สำคัญเท่า..กับ..กำลังใจที่ได้รับ..จากคนที่ๆเป็นที่รัก..ให้กำลังใจกันมาตลอด..ชีวิตจริงก็คงเป็นเช่นนั้นเช่นกัน...ขอให้สู้ๆ..เจ้าค่ะ.และสุขภาพดียิ่งขึ้นๆนะเจ้าคะ .ยายธี
เป็นกำลังใจให้คุณ พ. แจ่มจำรัส นะครับ
พร้อมกับบทเพลงที่ผมชื่นชอบเป็นพิเศษ..นี้ครับ
เป็นกำลังใจให้คนหัวอกเดียวกัน ค่ะ
พี่ พ.แจ่มจำรัสครับ ลูกหมูเป็นกำลังใจให้นะครับ ลูกหมูต้องบอกว่าพี่ๆในนี้หลายคนเป็นกำลังใจให้กันแม้ยามท้อและเรามีปัญหา แต่เมื่อเราได้เล่าหรือถ่ายทอดทั้งประสบการณ์การทำงานและเรื่องเล่าต่างๆ มันทำให้พลังเรามากขึ้นและดีขึ้นเป็นลำดับครับ ลูกหมูเห็นพีี่เล่าแต่ละครั้งพลังมากมายเหลือเกิน ลูกหมูขอให้พี่แข็งแรงเข้ารับการรักษาแบบสบายบรื้อเลยนะครับพี่... เป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะครับ..ออ พี่ พ ครับลูกหมูไปดูหนังมาเมื่อคืนเรื่อง สตาร์เทรค ได้ทั้งพลังความคิด ความเชื่อและอื่นมากมายจากหนังเรื่องนี้พี่ พ ไปดูนะครับและมาเขียนเล่าให้พวกเราฟัง
สุดยอดนักสู้...ชนะใจตนนี่เองนะคะ
ขอบคุณทุกความเห็นครับ...
อิงจันทร์ ณ เรือนปั้นหยา สู้มาถึงขนาดนี้ ยังไงก็ต้องสู้ต่อไปค่ะ
ยายธี วันหนึ่ง..ยายธี..จิตตก..ขนาดหนัก..เรื่อยเปื่อยอยู่กับโลกสี่เหลี่ยม..บังเอิญได้ดูหนังเก่าโบราณ..ซึ่ง..ทอมแฮงคเป็นผู้แสดง..หนังเรื่องนี้มีชื่อว่า..ฟรอเรสกรัม..หนังจบ..ยายธีสดชื่นและ..คิด สู้ขึ้นอีกเยอะเลย.
ขอบคุณครับ ยายธี ฟอร์เรส กรัม ผมดูหลายรอบ ชอบครับ โดยเฉพาะทอมแฮงค์ แสดงได้ดีมากจนได้รางวับออสการ์จากเรื่องนี้ และอีกเรื่องจากฟิลาเดลเฟีย
มีเรื่องหนึ่งที่เขาแสดงและผมชอบมากๆ คือ เรื่อง Cast Away ที่เขาแสดงบทนักธุรอิจที่เครื่องบินตกและติดเกาะอยู่เพียงลำพังคนเดียว ถึง สี่ ปี
เป็นการต่อสู้ชีวิต สู้กับตัวเอง กับธรรมชาติ ที่น่ายกย่องมากๆ...
ขอบคุณครับคุณ แสงแห่งความดี
สำหรับบทเพลงเพราะๆครับ
สวัสดีครับ คุณชลัญธร
สบายดีนะครับ รักษาสุขภาพด้วยครับ
ขอบคุณครับลูกหมูเต้นระบำ
สตาร์เทรค เป็นหนังแนวไซไฟ ที่เคยดุตอนก่อนๆ นานมากแล้ว
มีเวลาจะหามาดู
มีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังครับ
ขอบคุณครับคุณหมอ ทพญ.ธิรัมภา
.ชนะใจตนนะคะ
happy ba ค่ะท่าน
ชื่นชมในการมองเห็นแต่ละมุม แต่ละด้านของตนเอง และความอ่อนน้อมถ่อมตนค่ะ ความเพียร เป็นกุศจิตที่แสนประเสริฐค่ะ