ถึงเวลาเรียกความละไมกลับคืนมา

ถึงเวลาเรียกความละไมกลับคืนมาแล้ว

หลังจากที่ฉันต่อว่าและโทษสรรพสิ่งที่อยู่รอบตัว
โดยเฉพาะระบบและความเป็นผู้ใหญ่ ในข้อหา “ขโมยเวลาและความรู้สึกเป็นเด็กของฉันไป”

ข้อหานี้หนักหนา...

”นิ้วกลม” เขียนไว้ใน “สนามผู้ใหญ่เล่น” ประมาณว่า เด็กมีจิตวิญญาณอยู่ในตัว เค้าไม่รู้ถึงความผิดพลาด และข้อห้ามต่างๆ ในโลก...เค้าถึงสนุกและสุขได้ง่าย...รวมถึงมีความกล้า...ประมาณนั้น

ฉันเรียกร้องหามัน เพราะความสนุก ความสุข และความกล้าของฉันมันหดหาย

หากแต่พอมีเวลาดูตัวเอง
และขอบคุณ Chistiania ในหนังสือความฝันที่มั่นสุดท้าย ของ”นิ้วกลม” ทำให้ฉันไม่ลงโทษใครนอกจากตัวเอง

ที่ไม่รู้หนทางในการต่อสู้กับการใช้ชีวิตในโลกสีน้ำเงินใบนี้
(ที่หลายๆ คนกำลังจะเปลี่ยนให้เป็นโลกสีเขียว คริๆ)

ฉันจึงเรียกร้องให้ตัวเองปฏิวัติตัวตน ปฏิเสธในบางสิ่ง...แม้ผลมันจะไม่ใช่คำตอบที่ดีที่สุด
แต่ฉันก็จะเรียนรู้ด้วยตนเอง และฉันรู้สึกสุขกับมัน...อย่างน้อยความสุขในเบื้องแรก
"คือ ฉันมีส่วนในกำหนดการก้าวเดินของชีวิตตนเองโดยไม่จำเป็นต้องฟังเสียงระบบและความคาดหวัง"

ตอนนี้ฉันมีอิสระในตนเองมากพอ อิสระจากอะไรรึ?...ก็อิสระจากความรู้สึกไง

มากพอที่จะอยู่นิ่งๆ กับตัวเอง และเริ่มเรียกร้องความละไมในตัวเอง

ฉันมีเมนูใหม่ๆ ถี่ขึ้น เสิร์ฟพร้อมรอยยิ้ม

ฉันบิ้วท์วงกีตาร์หน้าบ้าน โดยฉันพยายามทำหน้าที่คอรัส พาลพาให้นักร้องนำ “ล่ม”
โดยเฉพาะบทเพลง Rolling in The deep

บ่อยครั้งที่ฉันเปิดเพลง Rock ลั่นบ้าน...หากเป็นสมัยก่อน คงไมเกรนถามหา

หนังสือบนชั้นถูกย้ายมาวางใต้หมอนหลายเล่มขึ้น
...ทำให้ฉันเห็นอะไรมากกว่าบ้านและที่ทำงาน

ฉันสนุกกับการดูคลิปและสาวประวัติสิ่งที่ฉันคลั่ง เช่น Andy Vargas Lead Vocal @Santana...ต้องขอบคุณคุณยูทูป
ที่ทำให้ฉันรู้ว่า มนุษย์ส่วนหนึ่งมีชีวิตอยู่ที่จะเรียนรู้ เพราะคนดังๆหลายคนยังเปลี่ยนแปลงตัวเองตลอดเวลา
...ไม่รู้เหตุผลแน่ชัด อาจจะเป็นเค้ายังไม่พบตัวเองกระมัง

ฉันเต็มใจที่จะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปในกิจกรรมสร้างสรรค์ที่”น้องเอ”คิดขึ้นเอาแบบเว่อร์วัง
หล่อนเรียกมันว่า “กะซาง Photo Gang Contest”
ฟังดูดีใช่ไหมหล่ะ

เรื่องการออกกำลังกายก็หวนกลับคืนมาอีกครั้ง.................หลังจากที่ห่างหายไปนาน

บ้านที่เคยหมกตัวนอน...ตอนนี้มีลมหายใจ
นอกจากการทำสะอาด...ฉันยังแต่งตัวให้บ้านด้วย
แม้ไม่ได้ทำคนเดียว แต่ฉันรู้สึกมีความสุขมากกว่าเหนื่อยในการจัดสวน
จัดบ้านใหม่ ซ่อมแซม ดูแล รักษา

ฉันมีเวลาผลิตนวัตกรรมแบบ D.I.Y ด้วยนะ แม้คงจะเสนอเข้ารับรางวัลสิ่งประดิษฐ์แห่งชาติไม่ได้...แต่มันคือ
ความคิดสร้างสรรค์...ฉันเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่าน้า

ฉันรู้สึกสนุกับการที่จะผลิตงานวิชาการด้วย แผนงานมันอยู่ในหัวของฉันแล้ว
และกลยุทธ์ที่จะทำงานให้สำเร็จนั้นน่าแปลกที่มีเจือด้วยความสนุก ท้าทาย และเร้าใจ

และหลายคนอาจะงงๆ
กับความท้าทายของฉันว่า...นี่หรือคือความท้าทาย...ก็มันแค่...ความรู้สึกอยากทำให้ให้สำเร็จ-ด้วยหัวใจพองโต...ก็แค่นั้น

...มันต่างจากการอยากทำให้สำเร็จเพราะมันเป็นสิ่งที่ต้องทำ!!!

ฉันเริ่มสนใจผู้คนรอบข้างแบบสนใจจริงๆ สนใจเนื้อหาในเพลง สนใจองค์ประกอบของหนัง
และสุดท้ายฉันอยากเขียน Blog และเริ่มบิ้วท์ตัวเอง
ด้วยบันทึกฉบับนี้ที่มีรอยยิ้ม และรอยยิ้มที่กว้างขึ้นในวันแต่ละวัน ^.____.^

คงต้องบอกว่าคอยอ่านบันทึกของฉันด้วยนะ...

ถ้ามันปรากฏถี่ๆ อาจจะเป็นสัญญาณหนึ่งที่ชี้ว่าฉันมีความละไมถี่ๆ