การเรียนรู้ในโลกออนไลน์

การเรียนรู้ด้วยตนเองในโลกออนไลน์  เนื่องจากในสัปดาห์นี้ญาติในครอบครัวพากันไปเที่ยวภาคใต้  ทะเลอันดามัน  ไปจนถึงภูเก็ต  พวกเขาชวนเชิญครูอ้อย  แต่อาการป่วยของครูอ้อยน่าจะเป็นกังวลจะทำให้สมาชิกไม่มีความสนุกเท่าที่ควร  เลยตัดสินใจขอไม่ไป

แต่การส่งภาพและข้อมูลมาเป็นระยะในโลกออนไลน์ผ่านโทรศัพท์มือถือ  ความจริงครูอ้อยไม่เคยส่งผ่านข้อมูลทางโทรศัพท์เลย  ทั้งๆที่เรื่องไอซีทีก็พอรู้  อาจจะเพราะไม่นิยม

เมื่อญาติเดินทางไปถึงที่ไหน  ครูอ้อยก็จะค้นหาข้อมูลในเว็บไซต์  เข้าพักที่ไหนเช่นกัน  เสมือนเดินทางไปด้วยตลอดเวลา

การไปภูเก็ต  ครูอ้อยได้มีโอกาสถึง 2ครั้ง  ยังจำเหตุการณ์ประทับใจมิรู้ลืม  ที่พี่อัยการชาวเกาะต้อนรับพวกเรา เฮฮาศาสตร์อย่างสมเกียรติ  ยังจำหาดไรลาได้ดี 

แต่พอเวลาผ่านไป  ครูอ้อยพบภาพอันสวยงามของหาดที่ครูอ้อยได้ไปย่างกราย  มันสวยงามมากมาย 

จะตอบญาติว่า  เราเคยไปแล้วพังงา กระบี่  ก็จะหาว่า  อวดอีก

การเรียนรู้ในโลกออนไลน์มันมากมาย  อยู่ที่เราจะรับบริโภคสิ่งนั้นหรือไม่  ทันสมัยอย่างไร  ครูอ้อยก็ยังภูมิใจกับสิ่งของเดิมๆ  กระบวนการเก่าๆที่มีคุณภาพ  ถึงญาติจะว่าครูอ้อยไม่ทันสมัยเลย  ไม่ใช้มือถือส่งข้อมูล  ไม่เคยโทรศัพท์ติดต่อกัน  ในความเป็นจริงครูอ้อยมีความรู้สึกเกลียดพวกติดโทรศัพท์ถึงขนาดพลีชีพเดินพูดโทรศัพท์ในขณะที่ข้ามถนน  ปล่อยให้ผู้ขับขี่ยวดยานตัดสินใจชีวิตแทน  ก็มี

ในโลกออนไลน์  เราเข้าถึงได้หลายทาง  ถึงจะสะดวกที่จะใช้มือถือติดต่อ  แต่ในบางครั้งมันก็ฟุ่มเฟือยเกินไป  ด้วยเราซื้อหามันมาแล้ว  มันต้องเป็นทาสรับใช้เรา  ไม่ใช่  กำลังทำภารกิจสำคัญแล้วบอกว่า  ขอรับโทรศัพท์หรือข้อความก่อน

ที่บ้านครูอ้อยมีกฎระเบียบมาก  เรื่องโทรศัพท์  จะมานั่งคุยโทรศัพท์รบกวนคนอื่นไม่สมควร  อยากจะพูดให้ไปพูดที่อื่น  และไม่ควรรับโทรศัพท์ในขณะทำงาน

หลายๆครั้งที่ประชุมอยู่  มีโทรศัพท์เข้ามาหาสมาชิก  และขออนุญาตรับสาย  ครูอ้อยและคณะต้องรอเธอ  และจะบอกทุกครั้งว่า  เรารอเธอ

การเรียนรู้ในโลกออนไลน์กว้างขวางมาก  แต่ละคนมีเทคนิควิธีในการเรียนรู้ต่างกัน  เด็กๆเห็นครูอ้อยนั่งที่คอมพิวเตอร์  มักจะพูดกันว่า  ครูอ้อยกำลังแชท  ซึ่งในความเป็นจริงกำลังทำงานอยู่  เด็กๆจะมองภาพว่าการนั่งอยู่กับเครื่องนี้คือ  การแชทหรือกำลังเล่นเกม

เหมือนกับผู้ใหญ่หลายท่านที่เป็นผู้ปกครองนักเรียนชั้น ป.1ที่ได้ยืม แทบเล็ตไปใช้  พอมันชำรุดรีบเอามาให้ครูซ่อมพร้อมกำชับว่า  ซ่อมเร็วๆนะครูจะได้เล่นเกมต่อ 

การเรียนรู้ในโลกออนไลน์นี้กว้างขวางตามแต่ผู้บริโภคจะเลือกใช้ จริงๆ

[tuknarak]

"เด็กๆเห็นครูอ้อยนั่งที่คอมพิวเตอร์  มักจะพูดกันว่า  ครูอ้อยกำลังแชท  ซึ่งในความเป็นจริงกำลังทำงานอยู่  เด็กๆจะมองภาพว่าการนั่งอยู่กับเครื่องนี้คือ  การแชทหรือกำลังเล่นเกม"  เด็กๆ ก็จะเอาประสบการณ์ของตัวเองมาตัดสินค่ะครูอ้อย (แวะมาเรียนรู้กับครูอ้อยค่ะ)