ฉันเคยได้ยินความฝันของเด็กคนหนึ่งมา......เรื่องมันมีอยู่ว่า.........
เธอคนนั้นฝันมาต้องแต่เด็กว่าเธออยากเป็นคุณครู เพื่อที่จะได้สอนหนังสือเด็กๆให้มีความรู้ และเป็นอนาคตของชาติต่อไป แต่ัพอเธอคนนั้นเข้ามาศึกษาในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น พ่อและแม้ของเธอก็มีอาการเจ็บป่วยบ่อยๆ เธอจึงเปลี่ยนความคิดที่อยากจะเป็นคุณครูที่จะได้สอนหนีงสือเด็กๆมาเป็นคุณหมอที่สามารถรักษาผู้คนที่้จ็บป่วยได้ ซึ่งนั้นก็รวมถึงพ่อแม่ของเธอด้วย
เธอมีความฝันที่อยากจะเป็นหมอหลังจากนั้นมาตลอดตั้งแต่มัธยมต้นจนถึงมัธยมปลาย เธอมีผลการเรียนที่ดีมาตลอด เป็นความหวังของครอบครัว เป็นลูกที่ดี เธอยังจำได้ดีว่าพ่อเะฮเคยบอกว่า "ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนพ่อกับแม่ภูมิใจที่สามารถส่งลูกของพ่อคนนี้ไปถึงความฝันที่ลูกอยา่งจะเป็น" เธอมักจะใช้คนพูดของพ่อคำนี้คอยเตือนใจเวลาที่เธอท้อ หรือมี้รื่องไม่สบายใจ
และแล้วช่วงเวลาที่เธอจะต้องสอบเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาก็มาถึง เธอหมั่นอ่านหนังสือเวลาที่ว่างจากการเรียน หรือ ในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์
ที่แรกที่เธอสมัครสอบก็คือ คณะทันตแพทย์ จุฬาฯ เธอทำข้อสอบผ่านไปได้ แต่เะอก็ไม่มีความมั่นใจเลยว่า้เธอจะสอบได้รึเปล่า และแล้ววันที่ประกาศผลมาถึงเธอสอบไม่ผ่าน ถึงจะได้คะแนนที่สูง แต่ก็มีคนที่ทำคะแนนได้สูงกว่าเธอ ต่อมาเธอก็สมัครต่อไปอีก คณะอื่นบ้างแต่ความหวังลึกๆ เธอก็อยากที่จะได้เรียนหมอ แต่เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอเลย เะอสอบไม่ติดหมอที่ไหนเลย แต่เธอดันสอบติดพยาบาลแทน ใจหนึ่งเะอก็ไม่อยากเรียนแต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่าเรียนๆไปเถอะ พยาบาลก็ช่วยเหลือผู้ที่เจ็บป่วยได้เหมือนกัน และเธอก็ทำใจยอมรับที่จะเรียนพยาบาลและก็จะทำให้ดีที่สุด
วันแรกที่เธอเข้าไปเรียนนั้น เธอเจอกับการรับน้องที่ไม่ดีเท่าไหร่แต่เธอก็พยายามอดทน เพื่อผ่านมันไปให้ได้ สำหรับการเรียน ถึงเธอจะเป็นคนที่มีความขยัน แต่เมื่อมาอยู่ที่ความขยันที่มีอยุ่นั้นมันยังไม่พอ เธอจะต้องขยันขึ้นอีก และเธอก็หวังว่าเธอจะผ่านมันไปได้ และจะอดทนให้ถึงที่สุด เพื่อพ่อแม่ที่เธอรัก
เป็นกำลังใจให้ครับ