เรื่องเล่าจากพัทลุงที่อยากเล่าต่อ เป็นข้อมูลจากหนังสือพิมพ์มติชน
ฉบับวันศุกร์ ที่ 7 ตุลาคม 2548 ที่เกษียร เตชะพีระ เขียนไว้
ผมได้รับข่าวนี้เป็นชิ้นกระดาษที่พี่พร (พี่อวยพร ดำเกลี้ยง)
กัลยณมิตรต่างวัย ของผม
พี่เขาทราบว่าผมสนใจจึงอ่านเสร็จแล้วตัดมาฝากผม ต้องขอขอบคุณพี่มาก
ไว้ ณ ที่นี้
ผมอ่านด้วยความตั้งใจ (ตอนแรกนึกว่าเป็นตำนานด้วยซ้ำ)
ที่ไหนได้เป็นเรื่องราวที่ผมคงต้องบรรจุไว้ใน blog สังคมที่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน มากกว่า
เรื่องนี้เป็นการถ่ายทอดการพูดคุยโต๊ะกลมระหว่างคน 3
จังหวัดภาคใต้ที่กำลังประสบกับปัญหาอยู่
กับคนพัทลุงที่เคยประสบกับปัญหาที่ไม่แตกต่างกันในอดีตประมาณ 30
กว่าปีที่ผ่านมา คนร่วมชะตากรรมเดียวกันที่ต่างเวลา ต่างวาระกัน
แต่เป็นคนที่สามารถเข้าอกเข้าใจกัน คนพัทลุงกลุ่มนี้เป็นคนในตำนาน
“ถีบลงเขา เผาลงถังแดง” ณ วันนี้เขาเปลี่ยนวิธีการต่อสู้เท่านั้น
อุดมการณ์ของเขาไม่เคยเปลี่ยน
คุณลุงที่เล่าให้ฟังตามที่คุณเกษียร เตชะพีระ เขียนไว้
ทำไมต้องเล่าไปเช็ดน้ำตาไปด้วย อยากให้หลาย ๆ ท่านได้อ่านบทความนี้
ผมจะพยายามหา link ให้เจอและจะทำ link ไว้ให้ครับ
ปล. เรื่องนี้จริง ๆ พี่พรก็เขียนเองได้เลยเพื่อลงใน blog ของพี่พรเอง
ตามความรู้สึกและการรับรู้ของพี่ซึ่งอาจจะแตกต่างจากผมไป
จะได้เพิ่มมุมมองครับพี่ เอาใจช่วยอยู่นะครับ พี่อย่าลืมอ่าน กระบวนการแห่งปัญญา ด้วยนะครับ