GFGAP ช่วยกล่อมเกลา
ผ่านไปอย่างสำเร็จงดงามกับงานสันทรายกินดี..มีความสุข
เพราะความร่วมมือของหลายๆ ท่าน
โดยเฉพาะ "หัวใจ" อันงดงามและแข็งแกร่งของทีม GFGAP นะคะ
แม้มีเหตุการณ์ไม่คาดหมายเป็นอุปสรรคบ้าง
...
ข้าพเจ้าตั้งเป้าไว้ว่า เช้าวันที่ 28 กุมภาพันธ์ จะมีโอกาสเตรียมส่วนที่รับผิดชอบในงานจริงวันที่ 1 มีนาคม
แต่คืนวันที่ 27 กุมภานั้นเอง ข้าพเจ้าก็เริ่มระคายในหูด้านขวา แล้วปวดมากขึ้นจนคืนนั้นนอนไม่ได้
ท่านผู้อ่านลองจินตนาการ เหมือนมีเข็มแทงเข้าในรูหู เป็นช่วงๆ คะ
ปวดแบบนี้ ภาษาเหนือ เรียกว่า 'จ๊าดๆ' ซึ่งเป็นปวดจากปลายประสาท
เกิดจากผิวหนังที่คลุมหูชั้นนอกบาง ติดกับปลายประสาท หากมันอักเสบก็มักระคายเส้นประสาท
เช้ามา ไข้ขึ้น ต่อมน้ำเหลืองใต้คางที่รับจากใบหูบวมมาก สรุปเป็นหูชั้นนอกอักเสบ
จนอ้าปากไม่ได้ เป็นอันได้หยอดน้ำข้าวต้มของจริง (ขอบคุณ แม่ที่ส่ง'อาหารเพื่อสุขภาพ'มาให้)
ดังนั้น นอกจากไม่ได้เตรียมงาน ไม่ได้ไปทำงาน แล้วยังไม่ได้ไปรับอาจารย์จันที่สนามบินด้วย
โชคดี พี่นุชที่นอกจากกรุณามาเป็นวิทยากรบนเวทีแล้ว ยังดูแลที่พักใกล้น้ำปิงอันแสนอบอุ่น
ส่วนข้าพเจ้าหลับๆ ตื่นๆ ทั้งวัน กระทั่งตอนคุยโทรศัพท์กับครูตูม ( สารภาพว่าไม่รู้ตอบอะไรไปบ้างคะ)
-------------------------------------
วันที่ 1 มีนาคม
ช่วงเช้า คุณอักขณิช ช่วยเป็นแกนกลางประสาน และยังเป็นไกด์จำเป็น (แต่เชี่ยวชาญด้านดอยสุเทพ :)
ส่วนข้าพเจ้า ไปเยี่ยมผู้ป่วยมะเร็งปอดกับแพทย์ประจำบ้าน เพราะนัดไว้แล้ว (แม้จะใช้หูฟังยังไม่ได้)
ไปถึงโรงเรียนสันทราย ไม่ทันได้ร่วมวงข้าวซอยลำใย
เดิมรายการบนเวที วางตัวข้าพเจ้าเป็น Moderator ซึ่งข้าพเจ้ารับแบบไม่มั่นใจนัก
ด้วยความเมตตาและความสามารถของอาจารย์จัน พี่นุช คุณหมออุทัยวรรณ และ อ.วิรัตน์
แต่ละท่านเดี่ยวไมโครโฟน กับ น้องๆ นักเรียนสันทราย เรียกว่า 'เอาอยู่'
ครูตูม วิ่งขึ้นลง ซ้าย ขวา หน้าหลัง เวทีแต่ยังยิ้มสู้ได้ตลอดงาน
น่าแปลกที่ตลอดงาน ไม่รับรู้ถึงอาการปวดหูเลย คงเพราะตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจ
เวลาผ่านไปรวดเร็ว จนมาถึงรายการปิดท้าย ที่ร้านสวนผัก
การเยือนเชียงใหม่ของอาจารย์จัน ทำให้ชาว Gotoknow เชียงใหม่ ทั้งเก่าใหม่ ได้มาพบปะ
แขกพิเศษอย่าง อาจารย์วัสวัต มาพร้อมลูกศิษย์คุณดอกหญ้าน้ำ ทุกคนตื่นเต้นมาก แต่เจ้าตัวไม่ขอออกสื่อคะ
เพิ่งรู้ที่มาของ "ดีมาร" นะนี่
เสียที่หูขวาข้าพเจ้าปิดสนิท ขนาดคุณอักขณิช และอาจารย์วัสที่นั่งด้านขวา นินทาดังๆ ก็หาได้ยินไม่ :)
-----------------------------------------------
แล้วงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา
อาจารย์จัน พี่นุช และสมาชิก Gotoknow เชียงใหม่แยกย้ายไปปฎิบัติหน้าที่ของตนเอง
เช่นเดียวกับข้าพเจ้า ที่กลับคอนโดด้วยความอิ่มท้อง อิ่มใจ
...แต่อาการปวดหูขวารุนแรงขึ้น
แล้วตีสอง ก็ตื่นขึ้นมา ด้วยความปวดที่สุด !!!
ก่อนจะหายไปฉับพลัน พร้อมกับน้ำสีเหลืองปนเลือดไหลซึมออกมา
'ไชโย' ข้าพเจ้านึกในใจ เพราะแปลว่าฝีหนองในหู แตกเองแล้ว
อาการก็ดีขึ้น จนได้ยินปกติในวันนี้
####
บทเรียนจากเหตุการณ์ที่ทำให้ต้อง 'ฟังหูไว้หู' อย่างไม่คาดหมาย
ทำให้ซาบซึ้ง คุณค่าของกัลยาณมิตรยิ่งขึ้น
โดยเฉพาะ...มีความในใจอยากบอก พี่กานดา
วันที่เราประชุมเตรียมงานครั้งแรกที่บ้านพี่ดา ตรงกับเทศกาลไม้ดอกไม้ประดับ
เราตระเตรียมว่าจะไปชมดอกไม้และทานอาหารในงาน
แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝัน "พายุฝน" เป็นอันได้อาศัยข้าวบ้านพี่ดา
พี่ดาพาข้าพเจ้าไปดูบอนไซ เป็นอันเจอฝนไล่ช้าง (ข้าพเจ้ายังดีมีหมวก แต่พี่ดาโดนเต็มๆ)
สิ่งที่พี่ดาทำคือ ซื้อโรตีไปฝากลูก และเลี้ยงบะหมี่ข้าพเจ้าหนึ่งถ้วย
ข้าพเจ้าอดอัศจรรย์ ในความนึกถึงผู้อื่นก่อนตัวเอง ของพี่ดา
จากวันนั้น...
ถึงวันนี้...
อยากกระซิบว่า.. ก่อนหน้านี้ ข้าพเจ้าไม่มั่นใจในการทำงานเป็นทีม ไม่ถนัดงานสังคมผู้คน
แต่แล้ว Gotoknow ก็ทำให้ข้าพเจ้าเป็น 'คนใหม่'
จากใจ หนึ่งในทีม GFGAP คะ
ความเห็น (30)
ขอให้อาจารย์หมอ ป. หายไว ๆ นะคะ
แล้วเวลา ผู้คนที่น่ารักรอบตัว และตัวเราเอง...ก็จะกล่อมเกลาเพิ่มพูนทักษะที่ยังแฝงเร้นให้โดดเด่นออกมานะคะ
ว้าว !!! น่าสนุกมาก ๆ
ปล. ว่าแต่ อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ ขนาด ๒ หนุ่มแนว ทำ - มะ นะคะ
ข้าพเจ้ามิทราบว่า คุณหมอบางเวลากิ๊บก๊าบจะบาดเจ็บ
มิฉะนั้น ข้าพเจ้าจะ ... ให้ดังลั่นสนั่นหวั่นไหวกันเลย 555
ป.ล. คุณหมอแน่ใจนะครับว่า ไม่ได้เผาคราย ติ๊กต๊ิอก ;)...
คุณหมอทำได้ดีเยี่ยมเลยค่ะ ขนาดว่าไม่สบายก็ไม่ได้แสดงออกเลย ยังทำหน้าที่ควบคุมเวลาบนเวทีได้สุดยอด อิอิ วันหลังถ้ามีอีกจะขอเวลาวันหนึ่งเลยนะ เพราะการเล่าเรื่องจากปรมาจารย์นั้นน่าสนใจมากๆ ฟังยังไม่อิ่มเลยค่ะ
ม่วนอก ม่วนใจ๋ ขอให้น้องหมอม่วนก๋าย หายจากปวดหูแล้ว สาธุ.
* ที่คุณหมอ "เผา" ผมซะจนไหม้เกรียมคืนนั้น แม้วันต่อมาก็ยังมีบางคนนึกว่าคนที่คุณหมอกำลัง "เผา" อยู่นั้น คือ อาจารย์หน่อย วสวัส นะครับ คิคิคิ
** รูปของคุณหมอที่ อ.วสวัสแอบถ่าย ทำไมมองไม่เห็นมือข้างขวาเลยครับ
เอ! ฤาว่าขณะพูด คุณหมอก็ "กระพือมือ" อย่างรวดเร็วปาน "นกกระพือปีก" จนกล้องของอาจารย์วสวัสจับภาพไม่ทัน 555
ดีใจจังเลยค่ะ. ที่มีโอกาสได้พบเจอ กัลยาณมิตรทุกคน. อบอุ่น ขอบคุณทีม กิ๊บก๊าบ ที่ให้เวลาดีๆเช่นนี้ค่ะ...
หายไวๆ นะคะ พักผ่อนเยอะๆ ค่ะ :)
ภาพของ อ. เสือบันทึกสงสัยเป็นกล้องพิเศษจริงๆนะคะ แปลกมาก หมออ้วนเชียวนะ
เป็นบรรยากาศแห่งมิตรภาพแห่งความสุขดีๆนี้ค่ะ..โล่งใจที่หายป่วยแล้ว..
ถึงวันนี้อาจารย์ ป. คงหายดีแล้วนะคะ
สงสัยผมตั้งค่าผิดนะครับ พี่หนานเพลิน ;)...
555 คุณหมอบางเวลา "กระพือปีก" หนีครับ 555
ดีใจที่หายจากหูไม่สบายแล้วนะคะ น่ารักเสมอสำหรับน้องหมอป.
วันนั้นใส่เสื้อสีหวานถูกใจพี่ดา ค่ะงานจบไปด้วยดี ทุกคนมีความสุข เราได้ชื่นใจ ดีใจนะคะ
ตามมาเยี่ยมคุณหมอด้วยคนค่ะ
ถึงตอนนี้หูคงหายแล้วนะค่ะ
ขอบคุณ คุณหมออ้อ ที่ให้กำลังใจอย่างน่ารักจริงใจเสมอมาคะ
ขอแก้ข่าวแทน อ.วัส กับ คุณอักขณิช คะ ว่าท่านแค่ 'เย้า' เปล่านินทา :)
รูป กระพือปีกกิ๊บก๊าบ นี่ต้องกล้องพิเศษ โดยคนพิเศษ เท่านั้นที่ถ่ายได้นะคะ อิๆ
เห็นด้วยคะ เวลาบนเวทีมีน้อยเหลือเกิน ไว้เราไปต่อยอดเรื่องการเชื่อมโยง ถอดความรู้ กันต่อที่ สันป่าตอง นะคะ
ขอบคุณครับ
ได้เห็นคุณค่าของการทำงานเป็นทีมครับ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจคะ อาจารย์วิรัตน์ คุยไป เซ็นสมุดไป ปรากฎเป็นภาพลายเส้น น่ารักเชียว
ขอบคุณคะพี่อึ่งอ๊อบ ที่ช่วยดูแลอาจารย์จัน พี่นุช ทั้งการเดินทางกลับที่พัก และตลาดวโรรส ได้ซื้อของกินของฝาก อย่างสุขใจคะ
ขอบคุณคะคุณอักขณิช ทั้งสองท่านถือเป็นผู้จุดไฟเผา เอ้ยไม่ใช่ไฟในการเขียนบล็อก จนติดนะคะ
หวังว่าบล็อกเกอร์เชียงใหม่เราจะมีกิจกรรมจิตอาสาเพื่อสังคมต่อไปนะคะ
ดีใจที่ได้พบกันนะคะ หวังว่าคงได้พบกันครั้งหน้าด้วยคะ
ขอบคุณคะอาจารย์จัน ขอบคุณที่มาปลุกความคึกคักมีสีสัน ของบล็อกเกอร์เชียงใหม่นะคะ
ขอบคุณคะ วันนี้ไปเจอบันทึกของครูตูมเมื่อ 3 ปีก่อน ดีใจจังที่ฝันเป็นจริงแล้วนะคะ
ขอบคุณคะพี่ใหญ่ เจ็บป่วยเล็กๆ ครั้งนี้สอนว่าอาหารที่ดีต่อสุขภาพ การออกกำลังกาย เป็นต้นทุนสำคัญของชีวิตคะ
ขอบคุณที่ห่วงใยกันคะ :)
ขอบคุณคะพี่ดา ที่สังเกตเห็นความสวยงามสิ่งรอบตัวเสมอ เป็นเสื้อชาวไต ที่ได้จากตอนไปนมัสการพระธาตุกองมู จ.แม่ฮ่องสอนคะ
ตอนนี้หายดีเต็มร้อยแล้ว ขอบคุณคะ
ยินดีที่ได้พบกัน ขอบคุณที่ช่วยจัดนิทรรศการภาพของอ.วิรัตน์นะคะ
ครั้งหน้าหากมีเวลาว่าง เชิญมาร่วมงานกันอีกคะ
เป็นภาพประทับใจที่น่าจดจำมากที่สุดนะครับอาจารย์หมอ ป. ...ขอให้อาการป่วยของอาจารย์หายปกติโดยเร็ว...เพื่ออวัยวะสำคัญกลับมารับรู้การสัมผัสอีกครั้ง...เรื่องราวที่ปูพรมมาทำให้เห็นถึง "ความตั้งใจ...การเตรียมการณ์...ความพร้อม (ในความไม่พร้อม)....ความสวยงาม..." ...ในการเดินทางของมิตรภาพ การเรียนรู้ และการแบ่งปัน" ....ทำให้อดชื่นชมกับรวมตัวกันของกัลยาณมิตรอย่างอิ่มอุ่น...ผมว่านะครับอาจารย์...การที่เราทำงานเป็นทีมได้ดี...คาถาที่ค้นพบอย่างหนึ่งที่พิเศษ คือ...ทุกคนในทีม...มีหัวใจเดียวกัน...และรับรู้...สัมผัสของเสียงหัวใจคลื่นเสียงเดียวกัน....ขอส่งเสียงสายลมเบาๆ หน้าแล้ง...แต่ไม่แห้งเหือดน้ำใจของภูเขียว...ให้อาจารย์หมอ...เจอส่งที่สวยงามในทุกๆ วันกับทุกๆ คนนะครับ......................................................
ขอบคุณสำหรับการวิเคราะห์ และข้อคิด เรื่องการทำงานเป็นทีม
ตอนออกเยี่ยมเครือข่าย Palliative care ในภาคเหนือ โชคดีได้สัมผัสความรู้สึกอย่างที่คุณหมออดิเรกว่า
..มีหัวใจเดียวกัน. เป็นสุขจริงๆ