ก้าวที่ ๔ เกษตรพอตัว ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

สำหรับวันนี้เรียนตามตรงว่าเขียนบันทึก หรือจังหวะก้าวช้ากว่าทุกวัน เพราะมื่อคืนนี้ง่วงมาก เลยนอนหลับก่อนเลยเหาะขึ้นมาเขียนในอีกวันหนึ่ง วันหลังจากการสอบ 

เมื่อวานนี้ไปแอ่วหาพี่ เพื่อน จาวหมู่ คนรู้จัก หลังจากที่ตั้งใจไว้นานว่าจะไปแอ่วหา ไปศึกษา ไปเรียนรู้ อาจดูเป็นคำหนักไป แต่สำหรับคำเมืองเรียกว่าไปแอ่ว จากความตั้งใจที่จะเลี้ยงหมูธรรมชาติ เลี้ยงเพื่อเก็บเงิน เพื่อสร้างเงินเดือน เพื่อทำงานอยู่ที่บ้านแต่ฐานความรู้ และเงื่อนไขการตกลงระหว่างทางบ้านมันไม่ลงตัว จวนจนวันนี้ สถานการณค่อยดีขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังไม่ได้บริหารจัดการเต็มรูปแบบแต่ก็ใกล้แล้ว เลยถือโอกาสไปแอ่วหาอ้ายแมน ดูจุดผสมอาหารหมู ไปเจอเพื่อนเก่าแก่ เห็นโครงสร้างหมู และเล้า และวิธีการการคิดในการเลี้ยงหมูทั้งแบบประหยัดต้นทุน ได้ปุ๋ย หมู และสำคัญคือได้ความสุข อยากทำตามมากเลย 

คงมีอีกหลายเรื่อง หายคำถามทั้งวัสดุรองพื้น และเรื่องของอาหารหากทำเองได้ก็ดี หากมีเงินก็น่าจะซื้อ และหากขี้หมูออกมาก ก็น่าจะหาทางได้ขาย สิ่งที่หนึ่งที่อยากบอกเพื่อน หรือพี่น้องที่ติดตามบล๊อกนี้อย่างหนึ่งคือ การเดินทางเข้าสู่ระบบเกษตรกรรมนี้ไม่ใช่ว่าอยากเข้าระบบ อยากปูฐาน อยากทำให้โด่ง เด่น หรือดัง แต่เพราะอยากสร้างความมั่นคงให้กับชีวิต สร้างเงินเดือน และเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เพราะงานที่ตั้งใจทำ มันไม่ได้เลี้ยงตัวเองได้ แต่มันเลี้ยงได้เพียงใจ ใจที่อยากทำ มันเป็นงานการเมือง แต่ไม่ใช่การเลือกตั้ง แต่มันเป็นการทำงานเพื่อคนอื่น พูดหรูหน่อยก็เรียกงานเพื่อสังคม แต่ต้องยอมรับสภาพว่าสังคมนี้ ไม่ได้เลี้ยงคนทำงานแบบนี้ คนทำงานแบบนี้จึงต้องเลี้ยงตัวเอง 

ปล.ขอบคุณพี่แมน และเพื่อนปุณ(ดาว-คนนี้ต้อนรับขับไล่เป็นพิเศษ) สำหรับประสบการณ์วันนี้ และหวังว่าคงยังไม่รับเกียจกันนะครับ จะไปขอความรู้อีกสักระยะ