ความผิดพลาด..บนความถูกต้อง
วันนี้ขณะขับรถผ่านน้องๆทหารที่มารักษาการณ์อยู่หน้าทางเข้ากระทรวงฯ ก็ทำให้เรานึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันที่ 20 กันยาที่ผ่านมา จริงๆแล้วเป็นเรื่องที่เราและเพื่อนๆที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นตกลงกันไว้ว่าจะไม่พูดถึงเหตุการณ์วันนั้นในที่ทำงานอีก แม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะสร้างความภาคภูมิใจให้กับพวกเรามากเพียงใด…. <p> และหลังจากได้เข้าไปอ่านบันทึกหลายๆบันทึกของเพื่อนร่วมสถาบันเช่น วันนี้ไปทำงาน , ยิ่งให้ ยิ่งได้ , สื่อสาร…ดี หรือ ไม่ดี , โครงการฟิตร่างการให้แมนใน 4 อาทิตย์ ที่เขียนถึงผู้ที่ไปปฎิบัติงานให้บริการผู้ป่วยในวันนั้น หลายๆบันทึกต่างแสดงความขอบคุณและชื่นชมผู้ที่ไปปฏิบัติงานในวันนั้น...</p><p> ทำให้เรากลับมาคิดทบทวนว่า ควรจะวางความรู้สึกของตัวเองไว้ตรงไหน!!!</p><p> ในวันนั้น moomiกะป้าบวม เดินทางไปที่สถาบันเพราะเราได้รับคำยืนยันจากกัลยาณมิตรหลายๆคนว่า ผอ.ไม่ยกเลิกการ present แผนปี 50 ของสถาบัน และเราเองก็รู้สึกไม่แตกต่างกับหลายๆคนในสถาบันที่มาทำงานในวันนั้น คือ กังวลใจเพราะเป็นวันหยุดฉุกเฉิน ผู้รับบริการบางคนอาจไม่ทราบและเดินทางมารับบริการตามปกติ และเมื่อเดินทางมาถึงสถาบันก็ได้ทราบว่าการ present ดังกล่าวถูกยกเลิก จึงชวนกันขึ้นไปที่ office เพียงหวังว่าอย่างน้อยน่าจะมีเจ้าหน้าที่คอยชี้แจงให้ผู้มารับบริการเข้าใจว่าวันนี้เรางดบริการเพราะมีประกาศให้เป็นวันหยุดราชการ (โดยปกติหน่วยงานเราจะหยุดให้บริการทุกวันหยุดราชการอยู่แล้ว) </p><p> แต่เมื่อขึ้นไปถึง office ก็พบ Seangja (ซึ่งคิดตรงกันกับเราแล้วเผอิญพบกับ case เร่งด่วนที่จะต้องลงไปพบแพทย์) กำลังให้บริการปรึกษาแก่ผู้ป่วย และมาทราบอีกว่าพี่ น.บ. ไปปฎิบัติงานที่คลินิกผู้ป่วยเด็กแล้ว </p><p> ระหว่างรอ Seangja ยุติบริการ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...เป็นเสียงจากงาน ANC แจ้งมาว่ามีผู้ป่วยฝากครรภ์มารอรับบริการจำนวนมาก จะมีเจ้าหน้าที่ลงมาให้บริการหรือไม่ เราจึงโทรไปบอกกับ พี่ น.บ ว่า มีผู้ป่วยรอรับบริการที่ ANC หลายรายจะทำยังไงดี พี่ น.บ.ตัดสินใจว่า เดี๋ยวทำงานที่คลินิกเด็กเสร็จก็จะลงไปดำเนินการที่คลินิก ANC ให้ พอว่างหูโทรศัพท์ ก็มีผู้ป่วยเดินขึ้นมาขอรับบริการฟังผลเลือด 2 - 3 ราย เราจึงตัดสินใจให้บริการผู้ป่วยเหล่านั้น......</p><p> หลังจากที่พี่ น.บ. ทำงานที่ ANC เสร็จก็ขึ้นมาที่ office แล้ว จึงโทรรายงานกับผู้บังคับบัญชาว่ามีใครบ้างที่มาปฏิบัติงาน และแจ้งให้ทราบว่าที่สถาบันทุกแผนกเปิดให้บริการตามปกติและมีผู้ป่วยมารับบริการจำนวนมาก (มาทราบภายหลังว่ามีผู้ประมาณ 60 % ของวันทำการปกติ) สรุปว่าในวันนั้นมีผู้มาขอรับบริการที่กลุ่มงานฯ มากพอสมควร ไม่ว่าจะเป็นผู้ป่วยนัดฟังผลเลือด ผู้ป่วยเมทาโดน ผู้ป่วยที่มารับการสงเคราะห์ หรือแม้กระทั้งผู้ที่มาขอรับถุงยางอนามัย…..</p><p align="center">——————————–</p><p align="left"> 
สุขใจจริงๆ ที่พวกเราตัดสินใจให้บริการผู้ป่วยในวันนั้น อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ต้องเสียเวลาเดินทางกลับมาอีก เพราะผู้ป่วยบางรายเดินทางมาจากต่างจังหวัด เช่น นครปฐม ลำปาง....</p><p align="center">—————————————-</p><p> แต่แล้วความสุขใจก็อยู่กับพวกเราได้ไม่นาน เมื่อรู้ว่า.....</p><p> 
จริงๆ ผู้บังคับบัญชาในหน่วยงานของเรา ได้ประสานงานกับหน่วยงานอื่นๆไว้แล้วว่า หน่วยงานของเราจะหยุดให้บริการ และให้ถือปฎิบัติเป็นวันหยุดราชการ เหมือนวันหยุดราชการทั่วๆไป (ไม่ต้องมาปฏิบัติงาน) </p><p align="center">แย่แล้ว....แล้วเราจะทำยังไงดี..!!!!
</p><p align="left"> ถ้ามองในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา เราก็มีความผิด.....เพราะฝ่าฝืนคำสั่งผู้บังคับบัญชา....เพราะท่านได้ประสานงานกับหน่วยงานอื่นๆไว้แล้วว่าจะหยุดให้บริการ และหากมีปัญหาเกิดขึ้นให้ประสานกับบุคลากรของหน่วยงาน(ซึ่งอาศัยอยู่ในสถาบัน) แต่การที่เราตัดสินใจให้บริการส่วนหนึ่งเป็นเพราะเรารู้เพียงว่าผู้บังคับบัญชาสั่งให้คนในหน่วยงานหยุดงานตามประกาศ แต่เราไม่รู้เลย ว่าภายใต้คำสั่งที่ให้หยุดงานของผู้บัญชานั้นได้มีการประสานงานไว้เรียบร้อยแล้ว...... อาจเป็นเพราะความบกพร่องในการสื่อสารก็ได้</p><p align="left"> 
แต่ถ้าถามในความรู้สึก สำหรับเราแล้ว คิดว่า...แม้ว่ามันจะเป็นความผิด แต่มันก็เป็นความผิดพลาดบนความถูกต้องมิใช่หรือ......</p><p align="center">———————————</p><p align="left">ปล. 
ขอโทษ</p><ul>
</ul><p align="left">
ขอบคุณ</p><ul>
</ul>
ความเห็น (8)
เปลี่ยนรูปเมื่อไหร่คะ น่ารักซะจริงๆ คนหน้างานหัวใจเต็มร้อย....ขอปรบมือให้ดังๆ ค่ะ จากทีมงาน ม.อ.
ถามหน่อยนะคะ สงสัยมานาน ทำไม moomiต้องกะป้าบวม คะ?
- แหม...เข้ามารวดเร็วเสียหัวใจแทบวาย ต๊กกะจาย.....โม๊ดเลย
- ที่ moomiต้องมากะป้าบวม ก็เพราะ ป้าบวมถือมีดจี้ให้มาเปิด blog ด้วยกัน อิๆๆ อะล้อเล่น คุณเมตตา เคยได้ยินสุภาษิตไม๊ค่ะ ที่ว่า คนเดียวหัวหายสองคนเพื่อนตาย แบบว่าดังแล้วไม่อยากแยกวง (ตายคนเดียวมันเหงา) อิๆๆ
- ว่างก็แวะมาเยี่ยมกันอีกนะคะ ขอบคุณค่ะ ไม่แน่จะเปลี่ยนรูปทุกวันเลย แหะๆๆๆ
- 555...มาให้กำลังใจอีกครั้ง...เพิ่มพลังใจให้ฮึดและอึด เพื่อคนไข้นะจ๊ะ
- มาต่อสุภาษิตให้ว่า... "คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย สามคนต้องใส่ท่อหายใจ สี่คนซี้เลย "...555
ถ้าไม่นับผู้ร่วมสนทนาคนนี้เป็นคนที่สี่ก็ต้องบอกว่าตอนนี้มู่มี่กะป้าบวม ตอนนี้คงกำลังหลับสบายอยู่แน่ๆเลย(ก็ใส่ท่อหายใจอยู่นี่)...
อ๊ะๆพักหลังๆได้ยินข่าวว่าเพื่อนกำลังฝึกหัดร้องเพลงคาราโอเกะของซิลลี่ฟูล(เล่นของสูง)กับเพลงของนู๋เจน(ไร้ตัวตน)อยู่ใช่ไหม..ถ้าอย่างไรเราจะชวนมาร้องโชว์ตอนงานเลี้ยงสิ้นปีดีไหมเนี่ย 555(แบบยิ้มๆ)
- แวะตามรอยคนที่ ทิ มา
- โครงการฟิตร่างการให้แมนใน 4 อาทิตย์
- น่าจะเป็นร่างกายนะครับ
- มาให้กำลังใจว่าทำบันทึกน่าอ่านมากครับผม
- สวัสดีครับป้าบวมและท่านmoomi
- ขออภัยนะครับที่หายหน้า หายตา ไปนานเลยครับ
- ยังคิดถึงทั้งสองท่านเสมอนะครับ
- วันนั้นขออภัยครับที่ไปถึง มสธ. แล้วไม่ได้แวะไปกราบเยี่ยมครับ เพราะรีบกลับจริง ๆ ครับวันนั้น
- ถึงกรุงเทพฯ เที่ยงครึ่งแล้วก็ขึ้นรถกลับตอนบ่ายสามโมงครึ่งเลยครับ
- ยังรักและคิดถึงทั้งสองท่านมิเสื่อมคลายครับ
