เป็น....เหมือนต้นไม้
...
หว้าหอมกำลังเริ่มสุก! ถึงไม่ได้ไปดูที่ต้นฉันก็พอจะเดาออก เพราะสังเกตได้จากบรรดานกตัวเล็กตัวน้อยที่บินวนเวียนมาแถบบ้านถี่ขึ้นและเสียงจอแจของเจ้านกทั้งหลายที่ดังมาจากต้นหว้าหอมใต้ตึกที่พักอาศัย
ต้นหว้าหอม (Syzygium polyanthum) เป็นไม้ยืนต้นลำต้นประมาณ10 เมตร มีผลเล็กๆ ตามกิ่งก้าน ขนาดประมาณ 6-7 มิลลิเมตร สีชมพูอมแดงเมื่อสุกแล้ว เป็นอาหารอย่างดีให้นกในแถบบริเวณนี้ ฉันคิดอยู่ว่าอยากจะปลูกต้นไม้ชนิดนี้ในสวนที่บ้านเราบ้าง จะได้เป็นแหล่งอาหารให้นกแถบบ้าน
ปีกว่าๆ ที่ย้ายมาอยู่บ้านริมแม่น้ำซัมบาวัง (Sembawang River) ฉันเริ่มมองเห็นแบบแผนชีวิตของสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยที่อาศัยอยู่แถบนี้มาก่อน บางช่วงริมน้ำก็เต็มไปด้วยนกอพยพ บางช่วงก็เป็นช่วงฤดูผสมพันธุ์ที่จะเห็นนกช่วยกันสร้างรัง ฟักไข่ เลี้ยงลูกน้อย บางช่วงก็มีแต่นกในพื้นที่ที่มากินไม้ผลต่างชนิดที่กำลังสุก และในทุกๆ สองสามเดือนลูกต้นหว้าหอมจะเริ่มสุก แถบนี้จะคึกคักเป็นพิเศษ ธรรมชาติมีเวลาของมันเองเสมอ
ในยามสายของวันว่างสัปดาห์ก่อนฉันลงไปนั่งอ่านหนังสือที่ม้านั่งใกล้ต้นหว้าหอมที่กำลังออกผลสุก บางครั้งก็พักสายตานั่งดูบรรดานกทั้งหลายบินกันวนเวียนมากินลูกไม้ผลสีสันสดใส ฉันดีใจที่พวกเขาอนุญาตให้ฉันได้นั่งชื่นชมพวกเขาอยู่อย่างเงียบๆ โดยไม่นึกว่าฉันเป็นส่วนเกินใด นกกาเหว่าคู่หนึ่งก็มาเกี้ยวพาราสีกันอยู่ที่นี่ นกเอี้ยงและนกเอี้ยงดำปักษ์ใต้จำนวนมากส่งเสียงดังที่สุดในบริเวณนี้ นกปรอดนวลและนกเขาใหญ่ก็มาร่วมวงกันอย่างเอร็ดอร่อย นกกินแมลงก็หาโอกาสมองหาแมลงที่มากินน้ำหวานจากผลไม้ นกเปล้าคอสีม่วงก็มาจับจองพื้นที่ทานผลสุกเป็นช่วงๆ แม้แต่นกขมิ้นท้ายทอยดำคู่หนึ่งก็บินโฉบเฉี่ยวไปมาเป็นระยะๆ
บ้างเลือกกินผลที่ยังไม่สุกเต็มที่ บ้างเลือกกินผลที่สุกงอม บ้างก็กำลังกินไม้ผลอยู่บนกิ่งสูง บ้างมีความสุขที่จะเก็บกินผลที่ร่วงหล่นอยู่บนพื้นโดยมิได้รังเกียจเดียดฉันท์ใด ต่างความชอบต่างวิถี อาจมีการแก่งแย่งกันบ้างแต่ฉันก็คิดว่าลูกไม้ในช่วงนี้มีมากพอสำหรับนกในแถบนี้
ต้นหว้าหอม 3 - 4 ต้นเรียงรายกันอยู่ริมทางเดินติดแม่น้ำสร้างความคึกคักให้กับชีวิตนับร้อยในแต่ละวันอย่างน่าทึ่ง บ้างก็กินแล้วถ่ายในที่ตรงนั้น บ้างกินแล้วหอบกลับไปฝากที่บ้าน บ้างก็มานั่งคุยปรับทุกข์หลังอาหาร บ้างก็มากินอย่างมีความสุข แม้แต่ฉันเองก็พลอยได้รับแบ่งปันความสุขจากพวกนกทั้งหลายด้วยในที่นี้ เสียงลูกไม้หล่นกระทบพื้นดัง ป๊อกแป๊กเป็นระยะๆ คละเสียงนกร้อง ฟังแล้วเพลินใจไม่น้อย
"เป็นเหมือนต้นไม้" คนข้างกายคอยเตือนสติอยู่เสมอในยามที่ฉันถูกเงาของความสับสนจากคนรอบข้างเล่นงานเอา "ต้นไม้ไม่เคยบ่น ไม่ว่าคนที่มาอาศัยร่มเงาจะว่าอะไร จะทำอะไรมิใช่หรือ?"
ฉันพลันนึกถึงข่าวที่กำลังโด่งดังในช่วงนี้ที่ว่ารัฐบาลได้ผ่านร่างนโยบายการเพิ่มประชากรของสิงคโปร์จาก 5.3 ล้านคนในขณะนี้เป็น 6.9 ล้านคนในปี ค.ศ. 2030 เพื่อความมั่นคงในการพัฒนาด้านเศรษฐกิจและการลงทุน จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นส่วนใหญ่ก็คือผู้คนที่จะมาทำงานในเมืองนี้ (เหมือนอย่างฉัน) ชาวท้องถิ่นมากมายหลายคนออกมาคัดค้านร่างนี้เพราะเห็นว่าเมืองเล็กๆ เมืองนี้จะยิ่งแออัดมากขึ้นและปัญหาสังคมอาจมีมากขึ้น หลายๆ คนกังวลถึงช่องว่างส่วนตัวที่จะยิ่งคับแคบลงเมื่อมีผู้คนมากขึ้น บ้างก็กังวลด้านสวัสดิภาพเพราะอัตราส่วนของชาวสิงคโปร์ต่อชาวต่างชาติจะเปลี่ยนจากประมาณ 2 ใน 3 ในตอนนี้เป็น 1 ต่อ 1 ในอีกยี่สิบปีข้างหน้า แม้ว่าร่างนโยบายนี้ยังไม่ได้เริ่มใช้ หลายๆ คนก็เริ่มไม่มีความสุขแล้วในตอนนี้เพราะความหวาดหวั่นถึงอนาคตในอีกยี่สิบปีข้างหน้า
ในเมืองที่มีความหนาแน่นของประชากรประมาณ 7500 คนต่อตารางกิโลเมตร ทุกวันนี้ฉันยังคงหาช่องว่างส่วนตัวมานั่งดูนกกินลูกผลไม้ป่าได้อย่างสงบสุข และฉันก็หวังว่าแม้จำนวนประชากรจะมากขึ้นตามแผนพัฒนาแห่งชาติ ฉันคิดว่าฉันคงยังพอหาช่องว่างแห่งความสงบนี้ได้ ตามความเชื่อแบบไทยๆ ที่ได้ถูกสอนสั่งมาแต่เล็กว่า "คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก"
รัฐบาลบอกว่าจะทำการทบทวนจำนวนผู้คนและแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นไปเรื่อยๆ ตัวเลขอาจถึงหรือไม่ถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้ หากประเทศสิงคโปร์เปรียบเหมือนต้นหว้าหอมต้นนี้ เมื่อจำนวนนกมากมายขึ้น การแข่งขันก็จะเพิ่มขึ้นตามจากน้องในท้องที่และนกที่อาจมาจากที่อื่น แต่ฉันก็เชื่อว่าไม้ต้นนี้คงจะไม่บ่นหรอก แต่การกระทบกระทั่งอาจมีมากขึ้น เสียงนกอาจดังขึ้น มูลนกอาจมีมากขึ้น
ฉันคงจะต้องมานั่งให้กำลังใจและชื่นชมนกและต้นหว้าหอมเหล่านี้ให้บ่อยขึ้นสินะ
นำภาพบรรยากาศบนต้นหว้าหอมมาฝากค่ะ
...
..
.
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
The sounds of Spring: Bird Song...
ความเห็น (22)
เรามาให้ดอกไม้คนแรกเลย.....เจ๋งมาก!!!
ผมเริ่มอ่านหนังสือนกแล้วครับ เริ่มจาก นกใน มข. จำยังไม่ได้หมด แต่เอาไว้มีโอกาสจะได้มีเรื่องโม้กับซันได้ไงครับ....:)
ตามมาด้วย 101 เย้ เย้ เย้
นอกเรื่องล่ะชลัญธร อ.ปริม ถ่ายรูปสวยมาก
ชอบจัง "ช่องว่างแห่งความสงบ"
ชลัญว่าเราหาได้ทุกที่ ที่ใจเราต้องการความสงบ
ใช่ คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก
แต่ชุดชลัญคับนี่ ยากกว่าอีก 5555
ต้นหว้าหอม...ทำให้ได้ชมนกสวยๆ
เสียงนกเพราะมาก เหมือนได้มานั่งอยู่ใกล้ๆ
ต้นหว้าหอม....ต้นไม้เจ้าเสน่ห์
เป็น..เหมือน ต้นไม้...(เป็นได้..ละก็...อาการแรก.."ต้นไม้..ไม่....พูด...อ้ะะะๆๆ)...และ..ต้นไม้..คงจะบอกเราไม่ได้ว่า.".ชีวิต"..ไม่ได้ขึ้นกับตัวเลข..และการคำนวนด้วยเวลา"..คนเยอรมัน..กำลังประสพปัญหาเรื่องประชากรอยู่เหมือนกัน..คนเยอรมันไม่มีเด็กของตนเกิดใหม่..มี(มาก)แต่เด็กต่างสัญชาติที่พ่อแม่มาทำงานให้ในแผนกอุตสาหกรรม..(ที่เห็นๆ..มีเมือง..หมู่บ้าน..ที่ถูกทอดทิ้ง เพราะไม่มี..วิญญาณของ..ความเป็นอยู่..คือ..ชีวิต)..แม้แต่ประเทศไทยเอง.."คนแก่..ที่นั่งมองต้นไม้และ..นกร้อง..และต้องเลี้ยงทั้งหลาน..เหลน..ไม่เคยเห็นลูกตัวเอง..เลยร้องเพลงกล่อมเด็กๆใหม่ๆเสียว่า..ว่า..กาเหว่า..หนา..เจ้าไป"ไข่"..รังกา....กา..เผลอไปฝักไข่ที่..ไม่ร้องกาๆๆ..หากเป็น....กาเว้าๆๆๆ..แล้วบิน..จากไป...อิอิ...(ยายธี)....
-
เพิ่งเคยเห็นลูกหว้าหอม...ดูผิวเผินไม่ดูใบ คล้ายตะขบยักษ์จัง...ขอขอบคุณ ที่นำมาแบ่งปันครับ
- ที่ท้ายสวน ปลูกหว้า ไว้ 10 กว่าต้น เป็นแหล่งรวมพลของนก... เหมือนกัน
- ขอขอบคุณอีกครั้ง...สำหรับของฝาก ถูกใจมาก ครับ
อ่านด้วยความรื่นรมย์..ชมภาพเพลินใจมาก..ขอบคุณค่ะ..
-
เสียงนกเหมือนท่วงทำนองเพลงประสานเสียงแห่งธรรมชาติที่แม้ไม่มี conductor แต่กลับสร้างเสน่ห์ที่งดงามให้กับหัวใจเรา ได้ผ่อนคลายค่ะ
-
ชอบฟังเสียงนกที่เกาะบนต้นไม้ร้องเพลงให้ฟังค่ะ และก็หวาดหวั่นในขณะเดียวกันที่เดินไม่ระวัง มูลนกตกใส่ผมค่ะ เคยสองสามครั้ง เวลายืนอยู่ใต้ต้นไม้ ได้ยินผู้ใหญ่เล่าว่าจะโชคดี คงจะปลอบใจผู้ที่โดนแจ๊คพ็อตมากกว่าค่ะ
- การแข่งขันมีขึ้นทุกที่ ยิ่งคนจำนวนมากยิ่งแข่งขันมาก นึกตามที่คุณปริมกล่าวมา เมื่อเทียบกับจำนวนนกที่มากขึ้นถึงจุดหนึ่งถึงอาจจะทำให้เราฟังไม่รู้เรื่องและรำคาญก็ได้นะคะ แต่ท้ายที่สุด เราคงต้องปรับตัวที่จะอยู่ร่วมกันท่ามกลางความโกลาหลค่ะ เหมือนเช่นกรุงเทพวันนี้ ที่ไม่เหมือนกับ ๒๐ ปีที่แล้วค่ะ
-
ชอบเสียงประกอบคะ เพิ่งสังเกตว่าการฟังเสียงนกแบบนี้ ทำให้มีสมาธิดีขึ้น
- ขอบคุณสำหรับข้อมูลประชากรในสิงคโปร์คะ ที่รัฐบาลต้องการเพิ่มประชากร อาจเพราะต้องการคนวัยทำงาน เสียภาษี เพื่อรองรับสวัสดิการให้กับกลุ่มผู้สูงอายุ หากมองแง่นี้ กลไกนี้อาจช่วยพยุงสวัสดิการไม่ให้ลดน้อยลงได่คะ ส่วนพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจ หลังเปิด AEC มีประเทศเพื่อนบ้านให้ขยับขยายมากมายคะ
อ่านไปเพลินไป เสียงประกอบผ่อนคลายมากๆ ค่ะ
ดาวเพิ่งเคยเห็นต้นหว้าหอม ผลเค้าคล้ายลูกตะขบนะคะ แต่ใบแตกต่างกัน
นกมากมายหลากหลายชนิด สวยๆ ทั้งนั้นเลย ดูเพลินเชียวค่ะ สงสัยต้องหาต้นหว้าปลูกไว้ที่บ้านเรียกนกบ้างซะแล้ว อิอิ
สวัสดีค่ะคุณปริม
ธรรมชาติ... งดงาม...สุข... สงบ
สุขใจที่ได้อ่าน ขอบคุณมากค่ะ
คุณปริมสบายดีนะคะ
ท่านอาจารย์วิชญธรรม
คุณพ่อน่ารักจังค่ะ...สังเกตคนที่รักธรรมชาติทั้งหลายจะรักมาแต่เด็กเลยค่ะ เพราะปลูกฝังเป็นอย่างดี ซันต้องรักธรรมชาติ รักสิ่งแวดล้อม รักษ์โลกนะคะ
จะทยอยใส่ชื่อนกลงไปทุกครั้งที่เขียนบันทึกเกี่ยวกับนกดังที่ขอมาค่ะ ;))
สวัสดีค่ะคุณปริม...โต๊ะจีนน้องนกคงสนุกและอร่อยน่าดูนะคะดูแต่ละตัวสดชื่นค่ะ
ลูกหว้าแบบนี้แถวบ้านน้อยเรียกหว้าสีชมพูค่ะเม็ดเค้าจะใหญ่เนื้อไม่ค่อยมากรสชาดออกฝาดๆเปรี้ยวๆ(ตอนเด็กชอบปีนต้นแบ่งกินกับนกประจำ;)) แต่ปัจจุบันไม่มีแล้วค่ะแถวบ้าน๔ูกตัดเผาถ่าน...
คุณปริมคงสบายดีนะคะ
คุณปริม ครับ
อ่านชื่อเรื่องของบันทึกนี้แล้ว ผมกลับนึกถึงเพลง "รักเป็นดั่งต้นไม้"
ให้อากู๋ช่วยหาให้ เจอผลงานของต้นฉบับพอดีครับ ของหนุ่มเสก ตั้งแต่ครั้งวัยรุ่น
ฝากให้ผู้สนใจได้ฟัง ครับ
ขอบคุณท่านอาจารย์วิชญธรรมค่ะ ผู้เชี่ยวชาญด้านนกจริงๆ ในโกทูโน คือพี่อาจารย์ kwancha ค่ะ คุยกับท่านจะได้ความรู้เยอะมากมายค่ะ
สุขสันต์วันเริ่มต้นทำงานนะคะ ;)
อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงบรรยากาศรอบตัวคุณปริม และอารมณ์ที่สงบ เป็นสุขใจ ภาพสวยสุดๆ ชอบมากเลยค่ะ
พี่ไม่เคยเห็นลูกหว้าหอม ท่าทางจะดกมาก บ้านเราก็ต้องตะขบนะคะที่เรียกนกเสมอ
สวัสดีค่ะพี่พี่ เพื่อนๆ กัลยาณมิตรทุกท่าน
ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ ดอกไม้ อีเมลล์ ข้อความไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ และความห่วงใยที่มีมาถึงนะคะ
ขอโทษด้วยค่ะที่ปริมหายไปพักใหญ่ๆ... กลับมาแล้วนะคะ ;)
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ชอบเสียงนกมากค่ะ
ภาพก็มีชีวิตชีวา...ขอบคุณค่ะ :)
สวยงามน่ารัก อยากชิมอย่างนกบ้างค่ะ
ชอบดูนก และฟังเสียงนกทุกชนิดค่ะ
ขอบคุณมากมายครับ สำหรับภาพ สวยๆ ผมขออนุญาต นำไปใช้เป็นสื่อประกอบ สารคดีวิจัย เศรษฐกิจพอเพียงนะครับ ขอขอบคุณอีกครั้งครับ