คนรักไวน์

เมื่อก่อน (ก่อน ม.ค. 2555) ก่อนมาก่อนๆๆๆ  ผมกับไวน์ยังไม่รู้จักกัน........  สมัยเรียนต่อ มีโอกาสได้ กินไวน์ (ได้ .กิน. นะครับไม่ใช่ได้ .ชิม. กินเข้าปากแล้วก็ลงท้อง...... ) ก็ไม่รู้ว่า ไวน์อะไรเป็นอะไร รู้แต่ว่าอันนี้ไวน์ขาว อันไวน์สีแดง กินไปมากๆก็มึนได้ .......... แต่โอกาสแทบจะไม่ได้กิน เพราะไม่ได้มีความสนใจ อะไรกับไวน์มากนัก (โดยปกติผมก็ไม่ได้สนใจเรื่องการดื่มของพวกนี้อยู่แล้ว ไปกันเพื่อนทีไร ขาดทุนต้องมาหารกับมัน... เราเป็นตัวกิน .กับแกล้ม. แต่ต้องจ่ายเท่ากัน......เซ็งมาก)

แต่มาเมื่อ 7-8 ปี หลังจากผมแต่งงาน............  ทางบ้านอีกฝ่าย  จะดื่มไวน์ ตามโอกาส และสังคม ผู้(ที่คิดว่าตัวเอง)ใหญ่ทั้งหลาย............  ผมสำนึกตัวอยู่เสมอว่าอยู่ในฐานะผู้ติดตาม (555!!!)  ก็ได้มีโอกาส ชิมไวน์ ราคา.......(ไม่ใช่ถูก) ต่างๆ

ผมสังเกต อยู่เหมือนกันว่า (อาจจะคิดไปเองนะครับ) ไวน์แก้วไหน ที่รินให้ผม .กิน. (ย้ำ .กิน. ) สายตา  ผู้ .คน. ทั้งหลาย จะรู้สึกเสียดาย ไวน์แก้วนั้น กับ ผมที่ไม่ได้คู่ควรจะลิ้มลอง  คือผมกินแล้วเสียของ (เอาภาษาง่ายๆเลยดีกว่า 555) ไวน์เขาราคาไม่ถูกทั้งนั้น เอามาให้ .สามล้อ. อย่างผมกินจะไปรู้อะไร ........5555

ว่าก็ว่าไป........ไวน์ราคาถูก กับไวน์ราคาแพง นั้นรสชาติ แตกต่างกันจริงๆครับ  มันนุ่ม หอม กลมกล่อมต่างกัน อย่างเห็นได้ชัด..... ก็สมกับราคาที่เขาตั้งไว้  คือผมกำลังจะบอกว่า .ลิ้นสามล้อ. อย่างผมเริ่มจะ .ไฮโซ. ขึ้น.....5555!!!

นักชิมไวน์ เขาก็จะคุยกันว่า ไวน์ปีไหนดี ประเทศนี้ รุ่นนี้ ปีนี้  ดีมาก มีตารางไวน์มาเปรียบเทียบกัน.......  สุนทรีและรื่นรมย์

เวลาถือแก้ว แก้วต้องเป็นแบบนี้ บางๆอย่างนั้น  ถือแล้วต้องควงแก้วแบบนี้ (ผมก็ทำเทห์ หมุนๆแก้ว เอามาดผู้ดีไว้.....) ราวกับว่า กลิ่นไวน์อันสูงค่ากำลัง ระเหยมาถีบจมูก และเส้นประสาทรับกลิ่นของท่าน ทุกครั้งที่นั่งกินไวน์ (บ่อยครั้งก็จะมี .คน. มาหยิบแก้วผมไปกินแทน ด้วยเหตุผลต่างๆก็ว่าไป กินไม่เป็น คอไม่แข็ง......) ผมจะรู้สึกว่า .เอาบ้านนอก มากินให้เสียของ.  :):) 

แต่ผมก็กินกับเขา...........ไม่ได้รู้สึกผิดอะไร กับการดื่ม .....ของเหล่านี้  กลับเป็นเรื่องปกติเสียด้วยซ้ำ ก็เราไม่ได้กินประจำ ไม่ได้เมา ไม่ได้ติด.........

แล้วปีที่ผ่านมา.............. (หลัง ม.ค. 2555 เป็นต้นมา และไป ....:):) )เหตุการณ์ต่างๆก็เกิดขึ้น ตูมๆๆ เข้ามาในชีวิต...... ผมมีโอกาสเข้าปฏิบัติใจด้วยธรรมะ.................... โลกกับธรรม สุขกับทุกข์ จิตกับกาย ........  ความหมายมันลึกซึ้งมาก ถ้าไม่มาสัมผัสด้วยตัวเอง  หรือคำว่า "อัตตา" ก็เข้าใจได้ยากแล้ว........

ย้อมกลับมาดูตัวเอง...... เมื่อก่อน ศีลข้อห้า เราขาดก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลย  ก็กินเหล้าตามโอกาส สังคม ผิดศีล ...... เราก็ไม่รู้สึกผิดมากมาย......   หรือบางครั้งไม่ได้นึกถึงเรื่องผิดศีลเสียด้วยซ้ำ รู้สึกว่าเป็น.ผู้ดี. .เทห์. .cool. บางทีก็ดูถูกคนอื่นหรือแบ่งชนชั้นไปโดยไม่รู้ตัว..... กินไปร้องเพลงไปก็ไม่เดือดร้อนใคร.... คิดซะอย่างงั่น....555

มาถึงวันนี้..... ผมได้เรียนรู้ว่า จิตใจเราจะดีได้ ศีลทุกข้อเราต้องบริสุทธิ์ ..............

 ก็เพราะมันเป็น ปัจจัตตัง คือรู้ได้เฉพาะตน แต่ผมก็อยากให้ทุกท่าน ผู้รัก ไวน์ เบียร์ เหล้า ทั้งหลาย......... แม้จะจิบๆ บ้างตามความอยากก็สุดแล้วแต่........ ถ้าท่านลองมารักษาศีลให้บริสุทธิ์ ให้นานๆ  ท่านจะรู้ในใจว่า  ของพวกนี้ ก็ล้วนแต่ทำให้เรา ยึดตัวตนของเรา ว่ามีตัวเรา.......  (พูดมากเดี๋ยว งง 5555  ขอทิ้งท้ายไว้แค่นี้นะครับ......)

 ใครจะว่าอะไรผมไม่รู้ ใครจะทำวิจัย ไวน์เพื่อสุขภาพ ผมก็ไม่ว่า (กินอย่างอื่นที่ดีกว่าไวน์ ก็ไม่เห็นมีใครทำวิจัยขึ้นมา 555) แต่ผมเองขอรักษาแค่ศีล5 ศีล8 ศีลเหล่านี้ให้มั่นๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆๆๆๆ เรื่อยๆๆๆๆๆไป.........................................

                                                 

                                              (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Milk_glass.jpg )

Cheers!!!!

ปล. พบ.  101 ส่งผมให้มาเขียนเรื่องของความรัก...แบบวิดวะ อะไรประมาณนี้.....  ไปๆมาๆ ก็มาเป็นเรื่องนี้   ฮาๆๆๆ  

จริงๆแล้วเป็นผลมาจากบันทึกของพี่ Green เรื่องของ รสขมที่กลมกล่อม ....รสชาติของความรัก (2-141)

[ชลัญธร]

อ๊ะ .99 ให้เขียนเรื่องความรัก  มาเขียนเรื่องไวน์ซะนี่ 

แต่ชอบบันทึกนี้ของ .99 มากเลย เป็นบันทึกแห่งตัวตนที่แท้ของคนเรา การทำผิดเพียงเล็กน้อย แล้วเราก็ปลอบใจเราเองว่า ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่เดือดร้อนใครนั้นมีอยู่ในจิตใต้สำนึกของแทบทุกคน เมื่อทำหลายเรื่องเข้า แล้วรู้สึกแบบนี้ไปเรื่อยๆ  ก็กลายเป็นสันดาน ( ชลัญไม่ใช้นิสัย มันเป็นสันดานจริงๆ ) กิเลสเข้าครอบงำจิตใจ จนอาจลืมนึกถึงดีชั่ว ไปซะ  ไม่รู้โยงไป แรงสสส์ เปล่า  

สำหรับเรื่องไวน์ นี่ ชลัญไม่สันทัดเรื่อง alcohol จะราคาแพงเพียงใด ชลัญชิมก็รู้สึกว่า รสชาดมันเห่ย  สิ้นดี  เรื่องนี้ประชาชีรอบข้างรู้ดี  อย่าริให้ให้เสียของ  มีครั้งญาติคุณป๊ากลับมาเยี่ยมบ้าน ท่านรักการดื่มไวน์พอควร ก็หอบไวน์ราคาแพงมาฝากน้องชายกับสะใภ้ บอกโหยดีมาก อร่อย เราก็รับมา วันหนึ่งนึกครึ้มกับคุณป๊า  เอ๊าลองมาฉลองด้วยไวน์พอเข้าปากทั้งชลัญและคุณป๊า ก็รีบคายทิ้งทันที กึ๋ยยยย์  รสมันเห่ยมาก  กินโค้กอร่อยกว่าเยอะ แล้วมองหน้ากัน เอายังไงกับขวดนี้  สรุปเททิ้งเก็บขวดไว้สวยดี  วันหลังพี่มาบ้านเห็นขวดไวน์ ถาม เฮ้ย อร่อยล่ะซิ กินกันเกลี้ยงเลย คุณป๊าบอกอร่อยบ้า เททิ้งหมดแล้ว เท่านั้นแหล่ะพี่ชายทรุด หา!!!!!!เททิ้ง เก็บขวดนี่นะ แล้วก็เอามือกุมขมับพูดอะไรไม่ออก  ชลัญกับคุณป๊าก็งง  ( ก็ไม่รู้อ่ะว่ามันแพงแค่ไหน 55555555) 

[ขจิต ฝอยทอง]

สรุปว่าดื่มแต่นมนะครับ   กลัวเจอสาวยาคูลย์ 555 ไม่ไมีลูก...

[วิชญธรรม]

พบ. 101 อ๊ะ .99 ให้เขียนเรื่องความรัก  มาเขียนเรื่องไวน์ซะนี่     ก็ยังมีคำว่า .รัก. เห็นบ่ครับ!!??

เข้าไวน์เขาไปเททิ้ง เสียของจริงๆๆๆ   มันแพงอยู่นะครับ ...

หรือจะไปให้คนอื่นต่อ..... ก็บาปอีก...  สรุปไม่รับมาตั้งแต่แรกเห็นจะดีนะครับ  คราวหน้าเด้อ......5555 

[วิชญธรรม]

อ. ขจิต ยาคูลย์ก็นมคือกัน...... 555

[ภูสุภา]

เคยติดไวน์ค่ะ

ติดว่ากินหลังกินอาหาร หรือ กินคลุกเคล้าคละกันไป เหมือนกินเหล้ากับ กับแกล้มแล้วมันอื้อฮือ พาให้อาหารอร่อย

จนไปเงียบเหงาตัวคนเดียวไกลบ้าน หนาวด้วย เย็นย่ำค่ำจนดึกในคืนวันศุกร์ เสาร์ ก็ กรึ๊บอีก ไม่อร่อยหรอกค่ะ ออกจะขื่น ๆ เพราะกินคนเดียว จนต้องกินกับองุ่น ชี้ส ช็อคโกแล็ตฯลฯ

กินเพราะเหงา

จนสนิทกับแฟลตเมต กินกันอีก กินไปคุยไป อร่อยลิ้นก็ไม่ใช่ เหมือนนิยายบู็็ลิ้มคือ ข้าพเจ้าชมชอบบรรยากาศร่ำสุราแต่ไม่ใช่ชมชอบสุรา

ปัจจุบัน เลิกโดยเด็ดขาด 

และกำลังค่อย ๆ ฝึกเพื่อลดการติดอะไร ๆ ต่อมิอะไรที่ก่อสุขแต่ไม่ใช่สุขอันประณีต

พยายามเท่านั้น ยังไม่สำเร็จค่ะ

[หยั่งราก ฝากใบ]

ตามมาอ่านเพราะลิงก์ของบันทึกที่เกี่ยวข้องขึ้นชื่อบันทึกนี้.... ให้แปลกใจว่าตัวเองไม่เคยมีบันทึกชื่อนีนี่นา...

โชคดีที่เป็นคนแพ้แอลกอฮอล์ทุกชนิด จึงแตะไม่ได้เลย ศีลข้อนี้ก็เลยรักษาได้ไปโดยปริยาย...ฮาๆๆๆ

[ยุวนุช]

แพ้แอลกอฮอล์ก็ดีแล้ว เป็นคนมีบุญ จะรักษาศีลได้ง่ายขึ้นดีค่ะ

ตัวเองได้เรียนหนังสือดินแดนที่เขาดื่มไวน์อย่างพิถีพิถัน เลือกให้เหมาะกับอาหาร แต่ทำอย่างไร ก็ไม่ได้รู้สึกว่าไวน์จะช่วยทำให้อาหารจานนั้นๆมีรสชาติดีขึ้นได้อย่างไร  แต่ชอบฟังเวลาเขาคุยให้ฟังว่าไวน์ดีชนิดนั้นชนิดนี้ หอมอย่างไร รสชาติอย่างไร มีBody มี leg อย่างไรจึงจะบ่งบอกว่าเป็นไวน์ดี ฟังแล้วก็ขำๆว่า ช่างละเลียดชีวิตกันอะไรจะปานนั้น

แปลกที่คนในเมืองไทยนิยมดื่มไวน์กับมื้ออาหารไทยกันกว้างขวาง รสชาติอาหารจัดๆทำลายรสและกลิ่นซับซ้อนของไวน์ และดื่มแอลกอฮอล์ในเมืองร้อนนี้มันก็ไม่บันเทิงเลยค่ะ

หากมนุษย์รู้จักสังเกตอารมณ์ตนเองและอารมณ์ผู้อื่นที่เราสัมผัสเหมือนสังเกตไวน์ เราคงพัฒนาตัวเองให้มีชีวิตที่ละเอียด ประณีตได้ยิ่งขึ้นนะคะ

บางครั้งก็พาตัวเองไปตกในที่ที่ไม่อยากปฏิเสธให้ดูวุ่นวาย ก็นั่งจิบๆและพิจารณา กลิ่น รส ด้วยความปลงค่ะ