ช่วยให้เธอมีสถานะ...เป็นคนไทย100 %
บัดนี้คุณเพ็ญ ยางงาม ได้มีสถานะเป็นคนไทย 100% แล้ว
เป็นความพยายามของหลายๆฝ่าย ผู้เขียนขอชื่นชมคุณแมว เพื่อนบ้านผู้แสนดี และคุณ อัญชลี เชื้อสิงห์ อสม.ที่เอาใจใส่ คนในชุมชนของเธอ จนทำให้ผู้เขียนไปพบหญิงคนหนึ่ง ซึ่งมีความบกพร่องทางสมอง ไม่เคยมีบัตรประจำตัวประชาชน อยู่กับญาติที่ฐานะไม่ร่ำรวย เธอชื่อคุณเพ็ญ อายุ 58 ปีนี้แล้ว และเราทั้งหมดได้มีโอกาสช่วยเธอให้มีความสมบูรณ์ขึ้น
จากการประสานงานครั้งนี้ ที่ต้องนัดหมายให้ทุกอย่างมีความพร้อมเพรียง หลักฐานที่ต้องใช้นั้น ท่านปลัด สุดารัตน์ แห่งอำเภอศรีราชา ได้ให้คำแนะนำเป็นอย่างดีว่า คนที่ไม่เคยทำบัตรตามเกณฑ์มาก่อนนั้น ต้องเตรียมสิ่งเหล่านี้
1. เจ้าบ้านต้องมาเอง(เจ้าบ้านที่คุณเพ็ญมีชื่ออยู่ในสำเนาทะเบียนบ้าน)
2. กำนันหรือผู้ใหญ่บ้านในพื้นที่นั้นต้องมาด้วยตนเอง
3. ข้าราชการ ซี 3 ขึ้นไป มารับรองด้วยตนเอง 1 คน
ท่านปลัดทราบว่าคนที่จะมาทำบัตรนี้ มีความพิการทางสมอง ดังนั้นเพื่อให้งานเสร็จเรียบร้อย จึงขอให้มาวันรุ่งขึ้น เพราะจะเก็บบัตรไว้ให้ ช่วงนี้เป็นช่วงบัตรประชาชนไม่มี เพิ่งจะส่งมาศรีราชา 200 ใบ ซึ่งจะหมดในวันรุ่งขึ้นเช่นกัน หากเลยไปก็ต้องรอจนกว่าจะมีบัตรชุดใหม่มา ซึ่ก็ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไร
จำได้ว่าคืนนั้นต้องโทรศัพท์หลายครั้ง ไปถึงหลายคน บางคนติดธุระ บางคนขอเลื่อนวัน เหล่านี้ ที่สุดผู้เขียนก็นัดหมายสำเร็จ ได้เวลา บ่ายโมงเจอกันที่ที่ว่าการอำเภอศรีราชา ตามที่นัดหมายกับปลัดไว้ วันที่ 29 มกราคม 2556
คุณเพ็ญได้รับคิวพิเศษ ทำบัตรได้ทันที แต่กว่าจะเสร็จ ก็ใช้เวลานานมากเพราะ
คุณเพ็ญเกิดตื่นเต้น เวลาพิมพ์นิ้วมือ เกร็งจนสแกนไม่ได้ ต้องคอยเช็ดเหงื่อที่นิ้ว และนวดเบาๆ ให้เขาคลายมือให้อ่อนลง จะได้แตะเครื่องแบบเบาๆได้ หมดเวลาไปพักใหญ่ ลุ้นทั้งพี่เลี้ยง ทั้งเจ้าหน้าที่
ตอนถ่ายรูปนี้ ใช้เวลานานที่สุด เพราะเมื่อเข้าคูหาคนเดียว คุณเพ็ญก็มีอาการวอกแวก หันซ้าย หันขวาตลอด พวกเราบอกให้คุณเพ็ญมองมาทางนี้ คุณเพ็ญ ก็ยื่นหน้าชะโงกออกมา เหมือนจะถามว่า ให้ทำอะไรจนถ่ายรูปไม่ได้อีก ต้องเข้าไปยืนชวนคุยให้เขารู้สึกไม่ตื่นเต้น แล้วช่างภาพก็คอยจับภาพที่ดีที่สุดได้สำเร็จ
พอออกมาช่วงที่ที่จะรับบัตร พยานทุกคนต้องเข้าไปเซ็นชื่อรับรองคุณเพ็ญ มีกำนันสืบสกุล ชาญการ มีเจ้าบ้่านคุณจินดา ยางงาม และผู้เขียนในฐานะข้าราชการ ทันใดนั้น คุณเพ็ญก็เกิดส่งเสียงขึ้นมาอย่างดีใจ เพราะเห็นลูกโป่ง ที่เขาติดไว้บนเพดาน น่าจะเป็นช่วงปีใหม่ เธออยากได้มาก ชี้และปรบมือ มีน้องเจ้าหน้าที่คนหนึ่งใจดีไปเอาลุกโป่งลงมาให้เธอหนึ่งลูก เป็นที่ถูกใจนักหนา
บ่ายวันนั้น คนมาทำบัตรกันเยอะมาก ทุกคนรอคุณเพ็ญได้ บางคนก็อมยิ้ม บางคนก็เอาใจช่วยในขั้นตอนต่างๆ บางคนก็อนุโมทนากับพวกเราที่พาคุณเพ็ญมาทำบัตรประชาชน ซึ่งเธอจะได้มีโอกาสนำไปใช้สิทธิ์ต่างๆ ในฐานะคนไทย 100 % ได้เสียที
ทุกอย่างก็ผ่านไปได้อย่างเรียบร้อย พวกเราอาจทำสร้างบรรยากาศวุ่นวายสักหน่อย แต่ก็ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่อำเภอศรีราชา และประชาชนที่อดทนรอให้คุณเพ็ญทำบัตรประชาชนจนสำเร็จ แม้จะกินเวลามากไปหน่อย ขอบคุณจริงๆค่ะ
คุณเพ็ญขาจะรู้สึกดีใจ หรืออย่างไรกับบัตรประชาชนใบแรกนี้ หรือเปล่า ไม่มีใครทราบได้ เพราะให้เธอยิ้ม เธอก็ยิ้ม ให้ทำอะไรเธอก็ทำ แม้จะมีบางช่วงบางตอน ที่ขอแทรกความสนใจอะไร ที่เป็นพิเศษเวลาเธอเห็นสิ่งที่ชอบใจบ้าง แต่ก็ไม่สร้างปัญหาอะไร
ผู้เขียนเห็นแต่ว่าในรูปนี้ ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ดูมีรอยยิ้ม และแววตาสดใสเป็นที่สุด การทำสิ่งดีๆให้ใครสักคน โดยไม่หวังผลตอบแทนด้วยใจจริงนี้ มันมีความปิติสุข จนออกนอกหน้าจริงๆค่ะ
เรื่องของคุณเพ็ญ ยางงาม ยังไม่จบเพียงเท่านี้ เพราะเราจะพาเธอไปให้แพทย์รับรองความพิการ และนำหลักฐานนี้ ไปขึ้นทะเบียนคนพิการ เพื่อรับเบี้ยยังชีพคนพิการ ที่เทศบาล ซึ่งก็ไม่มากมายอะไร แค่ 500 บาทต่อเดือน แต่นั่นจะเป็นรายได้ชิ้นแรกของคุณเพ็ญ และตลอดชีวิตเลยค่ะ
ความเห็น (5)
ผู้เขียนเห็นแต่ว่าในรูปนี้
ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ดูมีรอยยิ้ม และแววตาสดใสเป็นที่สุด
การทำสิ่งดีๆให้ใครสักคน โดยไม่หวังผลตอบแทนด้วยใจจริงนี้ มันมีความปิติสุข เห็นด้วยค่ะ
ยินดีกับคุณเพ็ญด้วยค่ะ..และชื่นชมผู้สนับสนุนช่วยเหลือ...
สวัสดีค่ะคุณ
|
tuknarak เป็นความจริงนะคะ มันรู้สึกสุขกับความสำเร็จร่วมกัน มันเป็นความกว้างออกของใจ บรรยากาศชื่นมื่นด้วยค่ะ
|
สวัสดีค่ะคุณพี่ นาง นงนาท
คุณเพ็ญก็มีบุญที่ใครๆก็ร่วมมือช่วยเหลือเธอ
วันข้างหน้าต้องช่วยกันส่งให้เขาได้รับสิทธิ์สมบูรร์ยิ่งขึ้นค่ะพี่
สวัสดีค่ะคุณ Phachern Thammasarangkoon
ขอบคุณดอกไม้กำลังใจนะคะ
และได้ไปหาความรู้จากบล็อกของท่านแล้ว
ได้ความรู้เพิ่มขึ้น
และหากต่อไปมีปัญหาเหล่านี้
จะได้ปรึกษาต่อไปค่ะ