ครั้งหนึ่งในชีวิต
นานแล้วที่ไม่ได้เข้ามาเขียนในบันทึกนี้ จากภาระงานที่เร่งด่วนและอีกหลายเรื่อง ๆ ที่เกิดความรู้สึกที่ยังไม่อยากเล่า หรืออยากเขียนเรื่องเล่าต่าง ๆ อยากจะสารภาพว่าเกิดความรู้สึกว่าการจะเขียนเรื่องราวต่าง ๆ เมื่อเกิดความรู้สึกทุกข์ หรือผิดหวัง มาก ๆ ก็จะทำให้การเขียนบันทึกในสมุดบันทึกที่จะเล่าให้กับคนอื่นได้รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น ทำให้เพิ่มความทุกข์หรือตอกย้ำสิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์ ไม่สามารถที่ปล่อยวางสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้่นำมาคิด และมีความรู้สึกทุกข์เกิดขึ้นในใจอยู่ตลอดเวลา และยิ่งมากขึ้นทุกครั้งที่กลับไปอ่านบันทึกที่จดไว้ในสมุดบันทึกส่วนตัว หรือเมื่อใดมีความภาคภูมิใจมาก ๆ มีความสุขเกิดขึ้นอย่างมากมายก็จะทำให้การเขียนบันทึกเรื่องราวที่จะสื่ออกมากนั้นเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความสุข ความภาคภูมิใจ มีคนเข้าอ่านมาชื่นชมยินดีมากมาย ซึ่งก็อาจจะทำให้เกิดความลุ่มหลงและเหลิงไปกับคำชมนั้น ซึ่งอาจจะส่งผลที่ตามมาอีกหลาย ๆ อย่างที่ไม่สามารถบอกได้
ครั้งหนึ่งในชีวิต สิ่งที่เกิดขึ้น จะมีสุขที่สุด และทุกข์ที่สุด สองสิ่งนี้ก็จะผ่านมาและผ่านไป ไม่มีสิ่งไหนที่อยู่กับเราได้ตลอดไป ขอให้เรารู้จักที่จะปล่อยวาง มีสติ และทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ และให้อยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่ความรู้ ความสามารถ และกำลังที่จะทำได้และให้เกิดประโยชน์สูงสุดกับองค์กร ผู้รับบริการให้มากที่สุด
นี่คือความภาคภูมิใจของผลงานที่สร้างชื่อให้กับองค์กร และนำไปสู่นโยบายขององค์กร ที่จะทำให้เกิดประโยชน์กับผู้รับบริการในด้านการป้องกันควบคุมโรคติดต่อในโรงพยาบาล
ได้รับเชิญให้ไปรับรางวัลการเขียนรายงานสอบสวนโรคที่ทรงคุณค่า เรื่อง "การสอบสวนการระบาดของโรคสุกใสในโรงพยาบาล........... วันที่ 4 มกราคม-28 มีนาคม 2555" ผู้รับรางวัล นางประกาย พิทักษ์ สถานที่ปฏิบัติงาน SRRT โรงพยาบาลศรีนครินทร์ ณ เวที การประชุมเชิงปฏิบัติการพัฒนาเครือข่ายระบาดวิทยาและ ทีม SRRT ระดับจังหวัดและระดับเขตทั่วประเทศ ปีงบประมาณ ๒๕๕๖ วันที่ 14-16 มกราคม 2556 ณ โรงแรมสตาร์ จังหวัดระยอง โดยรับรางวัลจาก ดร.นพ.พรเทพ ศิริวนารังสรรค์อธิบดีกรมควบคุมโรค และท่านได้แสดงความชื่นชมยินดี ทั้งบนเวทีที่รับรางวัลและชื่นชมขณะที่บรรยาย และให้เกียรติถ่ายภาพ
ผลงานที่ได้รับในครั้งนี้เป็นผลงานที่ได้ร่วมกันทำของทีมต่าง ๆ ได้แก่ ทีมหน่วยระบาดวิทยาโรคติดต่อ ทีมหน่วยควบคุมการติดเชื้อ ทีมหอผู้ป่วยกุมาร ทีมห้องปฏิบัติการชันสูตร ทีมของกุมารแพทย์ และผู้บริหารของโรงพยาบาล ที่สนับสนุนส่งเสริมการทำงานด้านการป้องกันควบคุมโรคและสร้างเสริมสุขภาพ
รายชื่อทีมที่ช่วยกันทำงานในครั้งนี้ประกอบด้วย ประกาย พิทักษ์1 เนสินี ไชยเอีย2 พจนีย์ ขันศรีมนต์ 1 ฉวีวรรณ สอนใจ 3 วลัยพรรณ ธิติเมธีพงค์ 3 สุภาภรณ์ แจ่มศรี 3 สุทิน ศิริมาตย์ 3 ทิฆัมพร ตลับทอง 4 จันทร์เพ็ญ บัวเผื่อน 4
1 หน่วยระบาดวิทยาโรคติดต่อ, 4หน่วยควบคุมการติดเชื้อ งานเวชกรรมสังคม โรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทยศาสตร์, 2ภาควิชาเวชศาสตร์ชุมชน คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น , 3 หอผู้ป่วยกุมารเวชกรรม งานบริการพยาบาล โรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
ก่อนขึ้นเวทีฝึกที่จะยืนให้ขาชิดกัน พลาดจนได้ยืนขาไม่ชิดกัน
รับโล่ห็รางวัลแล้ว ท่านบอกว่าคนนี้พิเศษหน่อย ขอกอดแสดงความชื่นชมยินดี ที่เป็นแฟนเพจของท่าน ใน FB และเป็นเครือข่ายSRRT ที่เข้มแข็งทำงานอย่างขยันและเก่งมาก ถ้าท่านไม่กอดไว้ สงสัยตัวลอยอยู่บนเวที
ถ่ายภาพหมู่ร่วมกัน เสียดายตัวเล็กไปหน่อย ต้องมาอยู่ข้างหน้า เผอิญสวมสูทกระโปรง เลยอดมานั่งข้างหน้า
ถ่ายภาพบริเวณจัดนิทรรศการ ไม่ได้ถือโล่ห์รางวัลออกมากด้วย ให้รองผอ.ท่านถ่ายภาพอยู่ในห้องประชุม
มาขอถ่ายภาพกับท่านอีกครั้งหน้างาน ตอนอยู่บนเวที เขินมากๆ
ความเห็น (11)
ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ
ชื่นชมและยินดีกับพี่ไก่อย่างยิ่งค่ะ รางวัลของคนสร้างงานที่มีคุณค่า
ยินดีด้วยกับรางวัลคนทำงาน ทำงานที่เป็นสุข
ขอแสดงความยินดีและมอบกำลังใจให้มากๆด้วยนะคะ
ยินดีด้วยนะคะ คุณไก่ประกาย กับรางวัลแห่งความภาคภูมิใจ
ไม่ว่าทุกข์หรือสุข กัลยาณมิตรคนนี้ก็ยินดีรับฟังและเข้ามาอ่านบันทึกของคุณไก่นะคะ
หลายปีแล้วค่ะ ที่เราติดตามกันมาและมีสังคมเสมือนกันที่นี่ค่ะ
ขอให้มีความสุขนะคะ
คนทำงานดี ควรได้รับรางวัลเพื่อเป็นกำลังใจครับ..มิฉนั้นหน่วยงานอาจต้องเสียคนดีดีไปโดยมิได้ตั้งใจก็เป็นได้ พอได้คนใหม่มาทำงานแทน เจ้านายหลายๆคนจึงพบว่าเออ..ทำงานอย่างไร ? สู้คนเก่าไม่ได้เลยแม้แต่น้อย..ทีนี้คงกลับมาคิดถึงภาษิตที่ว่า..ของที่หลุดลอยไปแล้วมักมีคุณค่าเสมอ..สายไปแล้วสิน๊ะพอถึงตอนนั้น..แต่ยังไม่สายถ้าใครยังอยากได้รางวัลในครั้งต่อไป..เริ่มขยันกันตั้งแต่ต้นปีเลยน๊ะ..สู้ - สู้..
|
ขอบคุณที่ให้กำลังใจและข้อคิดเห็น ที่ติดตามผลงานมาตลอด
ขอบคุณทุกท่านคะ เคยคิดเหมือนกันคะว่าองค์กรควรจะทำอย่างไรจึงจะรักษาคนดี ๆ ขยันและเก่งไว้ได้ให้มากที่สุด