โลกและชีวิต (106) : "แดนไท" นักฟุตบอลตัว "ยืน"

เช้าวันนี้พาสองหนุ่มมาลงสนามประลองฝีเท้าแบบสบายๆ ในสนามหญ้าเทียมใกล้ๆ กับมหาวิทยาลัยฯ
จะว่าไปแล้วก็เป็นกิจกรรมสร้างสรรค์ในวันหยุดที่สุดแสนวิเศษ เราคุยกันว่า เสร็จจากเตะบอล จะบึ่งรถกลับกาฬสินธุ์ทันที

สองหนุ่มไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์ในการเล่นฟุตบอล
ผมเองก็ไม่ได้คิดหวังว่าเขาต้องเตะบอลเก่ง หากแต่ดีใจที่เขารู้สึกอยากวิ่งเล่นในสนามกีฬา เพราะมันคือการเรียนรู้ที่สร้างสรรค์ กีฬาคือปฐมบทง่ายๆ ที่สอนให้เด็กรู้กติกา หากเขาชนะกติกาในกรอบสนามได้ เขาย่อมมีทักษะในการที่จะเคารพและให้เกียรติต่อกติกาของสังคม

วันนี้ น้องดินดูมีชีวิตในอีกมิติหนึ่ง อาการนิ้วเท้าที่บวมบูดมาหลายวันดูจะไม่ใช่ปัญหาของการวิ่งเตะบอล
ครับ, นิ้วเท้าแกบวมบูดเพราะเป็นผลพวงของการจับปลาที่บ้านเกิดนั่นแหละ ไม่รู้ทำอีท่าไหน สุ่มจับปลาถึงได้งาบงับนิ้วเท้าของตัวเองซะงั้น

ครับ,ส่วนเจ้าจุก ยังเป็น "ศิลปิน" โดยแท้
แกยังรื่นรมย์ เป็นตัวของตัวเอง ไม่หนาวไม่ร้อน ไม่สะทกสะท้านอันใดต่อสถานการณ์ หรือวิกฤตที่อยู่ตรงหน้า

บอลจะมาจะไป แกปักหลักได้อย่างมั่นคง

ครับ, น้องแดนเล่นบอลได้ "นิ่ง" มาก
บอกตามตรงว่านิ่งจริงๆ นิ่งราวกับจับวาง นิ่งราวกับมืออาชีพ นิ่งราวกับนักบอลที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านสนามและเกมแข่งขันอันโชกโชน

จนหลายต่อหลายครั้ง โค้ชต้องออกแรงตะเบ็งเสียงแทรกเข้าไปในสนามเพื่อกระตุ้นให้เจ้าจุก หรือน้องแดนเลิกที่จะ "นิ่ง"

ทันทีที่แกได้ยินเสียงกระตุ้น ก็เสมอเหมือนม้าที่โดนลงแส้นั่นแหละ มีกระโดด ขยับ และวิ่งไปตามสภาพ พอสักครู่ก็กลับสู่โหมดเดิมนั่นก็คือ "นิ่ง"

ครับ, น้องแดนเล่นบอลได้นิ่งจริงๆ

ดูเพลินครับ, แกเดิน แกยืน ไม่สะทกสะท้าน พร้อมๆ กับยิ้มไปเรื่อยเปื่อย
เรียกได้ว่าเป็นนักฟุตบอลตัวยืนตัวจริงก็ไม่ผิด (55)

นั่นแหละครับนักเลงลูกทุ่งที่มาวาดลวดลายในสนามฟุตบอล

เขียนใน GotoKnow โดย แผ่นดิน
ใน pandin

คำสำคัญ (Tags): #happy ba

หมายเลขบันทึก: 517481เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2013 09:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 มกราคม 2013 10:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน