กลอนไทย...ยินดีกับหนึ่งแสนครูดีทุกๆท่าน
ขอแสดงความยินดีกับ ท่านผู้อำนวยการโรงเรียน
และคณะครูโรงเรียนพระยาประเสริฐุนทราศรัย(กระจ่าง สิงหเสนี)
16 มกราคม 2556
กลอนวันครู
ผู้ชี้นำแนวทางแห่งชีวิต
ดั่งเข็มทิศชี้ทางสว่างใส
จับชอล์คเขียนความดีจากดวงใจ
ประดับไว้ให้ระลึกสำนึกจำ
ดั่งพ่อแม่คนที่สองของผองศิษย์
ผู้ลิขิตทางชีวิตให้ก้าวล้ำ
ทุกคำสอนศิษย์นี้ยังจดจำ
จะเฝ้าทำตามคำครูพร่ำมา
ขอบูชาคุรครูผู้ยิ่งใหญ่
จากดวงใจดวงที่เคยไร้ค่า
หากวันนี้ไม่มีครูนำพา
ทางชีวาอาจมืดมิดสนิทไป
ใครอาจเปรียบครูเป็นดั่งเรือจ้าง
แต่ครูทำทุกอย่างแสนยิ่งใหญ่
ทุกคำสอนการกระทำออกจากใจ
หวังอยากให้ศิษย์ตนเป็นคนดี
ขอพนมก้มกราบกรานบูชา
โน้นวันทาลงแทบบาทของครูนี้
ระลึกถึงพระคุณที่ครูมี
ขอชีวีครูสุขทุกคืนวัน...
โดย วิศวะมีกรรม...
สอนด้วยใจปลูกด้วยรักฝักด้วยจิต
ชุบชีวิตปัดโง่เขลาให้เบาหาย
ให้วิชาดุจอาวุธไว้คู่กาย
เป็นเครื่องหมายให้อยู่คู่วิญญา
คือผู้สร้าทางชีวิตพิชิตฝัน
ทุกคืนวันเฝ้าชี้ทางห่างปัญหา
ให้ความรักความรู้แก่ศิษยา
ดั่งเทวาจำแลงมานำพาชน
พระคุณที่สามนี้คือคุณครู
มอบความรู้ทั้งหมดให้แก่ฉัน
เพราะคุณครูคือคนที่สำคัญ
ไม่มีครูไม่มีฉันในวันนี้
พระคุณครูนี้มีมากมายนัก
ฉันประจักษ์อยู้แก่จิตในทุกปี
เพราะคุณครูคือคนที่แสนดี
ทำให้ฉันมีวันนี้ที่สดใส
โดย แอมแปร์
เห็นลำเรือลอยมา..ที่ท่าน้ำ
พายวาดค้ำลำแอบเข้าแนบข้าง
หลากหลายเท้าคู่น้อย..ก็พลอยวาง-
ก้าวเหยียบย่างลงสู่..เสียงกรูเกรียว
.
เรือจ้างน้อยลอยลำ..พายจ้ำจ้วง
แต่ละช่วงจังหวะ..น้ำชะเชี่ยว
เห็นเธอวาด..พายค้ำ..เรือลำเรียว
อยู่กลางสายชลเปลี่ยว..อย่างเดียวดาย
.
เช่น..ดวงวันลอยดวง..ขึ้นช่วงแสง
ทาบหล้าแหล่งให้พิสุทธิ์..เห็นจุดหมาย
เมื่อหัวใจมุ่งอยู่..ไม่รู้วาย
จักจ้วงพายพาคน..ข้ามพ้นน้ำ
.
งามยิ่งงาม..ก็ระยับอยู่กับโลก
ปรุงปรนหอมบ่ายโบกโลมโลกต่ำ
เมื่อปรารมภ์พร่างพร้อย..ทุกรอยกรรม-
ย่อมจักย้ำยุดงามอยู่ท่ามตา
.
มือเรียววาดพาย-วนกลางชลเปลี่ยว
พร้อมทุกเสี้ยวส่วนใจ..รู้-ใฝ่หา
คลื่นสวนลำโหมหนัก..ในมรรคา
เห็นเพียงใจแกร่งกล้าไม่ล้าโรย
.
ร่างน้อยน้อยนั่งมองตาจ้อง-เพ่ง
ท่ามสูรย์เปล่งปลาบแนว..ลมแผ่วโผย
แรงคลื่นสายธารโลก..คอยโบกโบย
พาพ้นโดยมือเรียว..ที่เคี่ยวกรำ
.
ปีแล้ว..และปีเล่า..ที่เจ้าเป็น
ผ่านร้อยเข็ญ..พันโศกแห่งโลกต่ำ
ด้วยจิตที่สำนึก..งามลึกล้ำ
ค่อยค่อยจ้ำเรือน้อย..ล่องลอยไป
.
ละเที่ยวพาย..ละเที่ยวผ่าน..ฝ่าธารเชี่ยว
ค่อยค่อยเคี่ยวกรำสอน..อาทรให้-
ลูกศิษย์น้อยคล้อยหลัง..สู่ฝั่งไกล
ผ่านน้ำไหล..ชะเชี่ยว..ด้วยเรี่ยวแรง
.
คือเรือน้อยลอยผ่านสายธารไหล
ด้วยจิตใจครูสาวผู้กร้าวแกร่ง
ที่จะคอยคัดท้าย-วาดพาย..ทะแยง
พาหัวเรือทิ่มแทง..สู้แรงน้ำ
.
ทอดทิ้งตัวตนอยู่..เพื่อผู้อื่น
ท่ามกระแสลมตื่น..เสียงคลื่นคร่ำ-
ครวญระดมห่มห้อม..อยู่ล้อมลำ-
เรือน้อยคอยพลิกคว่ำ..จมลำเรือ
.
ภาพเด็กน้อยจำพราก..พ้นฟากฝั่ง
มือเรียววาดพายยัง..อีกฝั่งเพื่อ
รับส่งอีกทุกรุ่น..ช่วยจุนเจือ-
ภาพงดงามให้หลงเหลือ...ในแผ่นดิน..!
โดย บุษย์น้ำเพชร
ขอบคุณ www.memodel.com
ความเห็น (8)
ขอบคุณ น้อง 
tuknarak มากๆค่ะ
เย้เย้ ดีใจ น้องให้ดอกไม้ได้แล้ว
ขอบพระคุณค่ะ ท่าน ผอ. 
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
ขอบคุณค่ะ 
หนุ่ม กร รักษาสุขภาพนะคะ
อ่านแล้วเกิดกำลังใจ เติมไฟให้หัวใจครูทุกคน ขอบคุณบทกลอนดีๆ ครับ
ขอบคุณ 
mrplewma มากๆค่ะ
ขอบคุณ 
อ.นุ มากๆค่ะ
ขอบคุณ คุณ 
กานดาน้ำมันมะพร้าว มากๆค่ะ
