กลอนวันครูเป็นภาษาอังกฤษ

“This poem, I would like to devote for all teachers with respectfulness.”

I was an object in a pond of clay.
You picked me out of that way.
That’s you who opened my eye.
You gave me the wings to fly.

"กลอนบทนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้คุณครูทุกท่านด้วยความเคารพ"

ฉันมันก็แค่วัตถุชิ้นหนึ่งในบ่อโคลน
แล้วคุณก็หยิบชั้นออกมา
เป็นคุณที่เปิดตาให้ฉัน
คุณคือคนที่ติดปีกให้ฉันบิน

ฉันเป็นเพียง เสี่ยงเสี้ยว ธุลีดิน  
ครูหยิบชิ้น ขึ้นมา ปัดเป่าให้  
ครูส่องแสง แห่งหน ให้เดินไป  
ครูติดปีก ฉันให้ได้โบยบิน

  
ครูอ้อย แซ่เฮ  ประพันธ์

I admire you, teachers, with my heart and soul. 
Admire what you have really done, not just your role.
You have crated even doctors, soldiers or engineers.
Teachers definitely are one of the most important careers.
With your love, I have grown to be better and better.
My intelligence, you gave, I use it to crate the future.
Heart of you, does it make of manna from the sky?
And it eternally makes your students to be riding high.
Soul of mine, will deeply worship you until my last breath.

ฉันชื่นชมคุณครูของฉันทั้งกายและใจ
ชื่นชมในสิ่งที่คุณได้ทำ ไม่ใช่ในหน้าที่ของคุณ
คุณสร้างแม้แต่หมอ ทหาร หรือวิศวกร
คุณครูเป็นอาชีพที่สำคัญที่สุดอย่างแน่นอน
ด้วยรักของคุณ ทำให้ชั้นเติบโตขึ้นเรื่อยๆ
ปัญญาที่คุณให้ฉันมา ฉันใช้มาสรรสร้างอนาคต
หัวใจของคุณทำด้วยน้ำมนต์ศักดิสิทธ์หรือไงนะ
และมันก็ทำให้ศิษย์ของคุณเติบใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ
ชั้นบูชาคุณจากส่วนลึกของวิญญาณไปตราบจนลมหายใจสุดท้ายของฉัน

With knowledge, I earned, I always use it to seek more and more.
I make the knowledge to be intelligence for being one, the nation rely.
Teachers ain’t boats, who transport students from shore-to-shore. 
But, teachers exactly are wizards who give wings to students to fly.

ด้วยความรู้ที่ฉันได้มา ฉันใช้มาต่อยอดความรู้อยู่ตลอด
ใช้ความรู้สร้างปัญญา เพื่อเป็นคนที่ประเทศชาติพึ่งพาได้
คุณครูหน่ะ ไม่ใช่เรือจ้างที่ขนนักเรียนจากฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งหนึ่งหรอก
ท่านเป็นจอมเวทย์ผู้ให้ปีกแก่ศิษย์เอาไว้ใช้บินต่างหาก

ขอบคุณ www.exteen.com

The Four Candles burned slowly.
Their Ambiance was so soft you
could hear them speak...

The first candle said, "I Am Peace, but these days, nobody
wants to keep me lit." Then Peace's flame slowly
diminishes and goes out completely.

The second candle says, "I Am Faith, but these days, I am
no longer indispensable." Then Faith's flame slowly
diminishes and goes out completely.

Sadly the third candle spoke, "I Am Love and I haven't the
strength to stay lit any longer."
"People put me aside and don't understand my
importance. They even forget to love those who are
nearest to them." And waiting no longer, Love goes out
completely.

Suddenly...A child enters the room and sees the three
candles no longer burning. The child begins to cry, "Why
are you not burning? You are supposed to stay lit until the end."

Then the Fourth Candle spoke gently to the little boy,
"Don't be afraid, for I Am Hope, and while I still burn, we
can re-light the other candles."

With Shining eyes the child took the Candle of Hope and
lit the other three candles.
Never let the Flame of Hope go out of your life.
With Hope, no matter how bad things look and
are...Peace, Faith and Love can Shine Brightly in our lives.

 

 

 

<p></p>

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณ พี่ใหญ่ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ มากๆค่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณ หมอ ทิมดาบ มากๆค่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณน้อง tuknarak มากๆค่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ   อาจารย์ น้องชาย  ขจิต ฝอยทอง

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณ ท่าน ผอ ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ มากๆค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณค่ะ น้องโอ๋ โอ๋-อโณ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณ ท่านอาจารย์ ไอดิน-กลิ่นไม้ มากๆค่ะ  รักษาสุขภาพนะคะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ คุณแจ๋ว

[รังสรรค์]

you excellent

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณ ท่าน รังสรรค์ มากๆค่ะ

[หทัยชนก ยิ้มปรีดา]

ขอนำบทกลอนของครูนำไปโพสบรรยายรูปให้ครูที่ปรึกษานะคะ แปลออกมาได้ความหมายดีมากเลยนะคะขอบคุณคุณครูสำหรับกลอนความดีๆนะคะ ขอบคุณค่ะ❤