ครูเพื่อศิษย์ : ปลูกฝังนาฎยศิลป์และจริยธรรมให้ศิษย์เติบโต...ด้วยหัวใจของครูที่ทุ่มเท

ผู้เขียนได้มีโอกาส ไปเยี่ยมบิดามารดาของแม่น้องดวงใจ ที่จังหวัดทางภาคตะวันออกของเมืองไทย อยู่นานหลายวัน

ในขณะเดียวกันได้มีโอกาสเก็บเรื่องราวชีวิต และสิ่งดีงามที่ได้พบเห็นและสัมผัสมาด้วยตัวเอง..... เอาไว้หลากหลายเรื่องราว

มุมมองชีวิตของผู้เขียน.. อาจไม่กว้างไกลนัก ....

การหยิบเรื่องราวใกล้ตัว ที่ได้พบได้เห็นและได้สัมผัส มาเก็บไว้เป็นอนุสรณ์แห่งความทรงจำ

...

ครั้งหนึ่งในชีวิต....... ได้รับรู้เรื่องราว ของใครสักคน ที่ผู้เขียนสัมผัสได้ถึงแง่งามชีวิตของใครสักคนเหล่านั้น

การรับรู้จากสังคมออน์ไลน์(social network) ซึ่งผู้เขียนเห็นว่า...อาจรับรู้ได้ไม่มากนัก หรือน้อยเต็มที เมื่อเปรียบเทียบกับบุคคลที่มีชื่อเสียง มีผลงานเชิงประจักษ์ แบบpopular ในเมืองไทย ซึ่งบางครั้งเราอาจไม่ต้องเงี่ยหูฟัง... ก็ได้รับรู้เต็มสองหู สองตา

บุคคลดี ดี หลายคน... ถูกสังคมลืมเลือนไปด้วยเหตุปัจจัยที่ขาดแรงส่งเสริม และเกื้อกูล

การทำดีของคนดี... ที่ไม่เคยคิดจะประกาศตัวเองหรอกนะว่า.... เราคือคนดี

แต่หากว่า...ถ้ามีคนบางคนได้รับรู้ และสามารถช่วยส่งเสริมความดีงามที่เขาได้สร้างขึ้นมาเหล่านั้น ... ผ่านสื่อสังคมออน์ไลน์ เพื่อเป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิต.... อย่างมีแก่นของชีวิตโดยแท้ได้บ้าง.. คงเป็นสิ่งที่มองมีค่า และควรกล่าวถึงมากกว่าค่านิยมจอมปลอม ที่มีไว้ล่อหรือหลอกลวงให้เราลุ่มหลง และเดินตามอย่างไร้ค่า

ผู้เขียน ...รับรู้ถึงความสุขอย่างประหลาด ที่บันทึกของผู้เขียน ได้รับการโหวตจากผู้อ่านในสังคมประเทืองปัญญาแห่งนี้ ให้อยู่ในอันดับต้น ๆ ในหลาย ๆ เรื่องราว หลาย ๆ บันทึก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ....บันทึกที่ผู้เขียนเขียนถึงคนดี

...

ทำให้ผู้เขียน รู้สึกถึง.....คุณค่าของตัวเอง ที่ได้เกิดมา ว่า.....เราก็สามารถทำประโยชน์ให้กับสังคมได้นะ…..

…

ชีวิตหนึ่ง.... ที่เราได้เกิดมา เราอาจด้อยค่าในเรื่องราวบางเรื่อง ….หากแต่ว่า...เมื่อเรามีโอกาสที่จะทำประโยชน์ให้กับสังคม โดยอาศัยช่องทางและโอกาสที่เรามี

เราต้องรีบทำ...รีบไขว่คว้า เพราะ เมื่อถึงเวลานั้น... วันเวลามันเปลี่ยนแปลงของมันไปเสมอ เราก็อาจจะไม่มีโอกาสที่จะทำเยี่ยงนี้ก็ได้

…

เธอพูดกับผู้เขียนว่า...”เมื่อเรามีโอกาสที่เป็นครูแล้ว เราต้องทุ่มเท... แม้ว่า...ช่วงเวลาบางช่วงที่จะให้กับครอบครัวนั้น มีน้อยเกินไปเมื่อเทียบกับศิษย์ที่เราได้อบรมดูแล ได้สั่งสอน....ด้วยหัวใจของครู”

ใบประกาศเกียรติคุณของความเป็นครู....ที่กินไม่ได้ แต่สร้างความซาบซึ้งด้วยหัวใจของแม่ที่ให้กำเนิด ...แม่พิมพ์ตัวเล็ก ๆ คนนี้ ....รองรับจิตวิญญาณของความเป็นครูอย่างสมศักดิ์

และเธอยังกล่าวกับผู้เขียนอีกว่า....เด็ก ๆ ที่เธอสอนนั้น เธออบรมสั่งสอนด้วยนาฎยศิลป์ องค์ความรู้ที่เธอมี อบรมสั่งสอนด้วยจริยธรรมของความเป็นครูที่เธอมอบให้ศิษย์ ตั้งแต่พวกเขาและพวกเธอเหล่านี้อยู่ในระดับประถมตอนต้น จนกระทั่งถึงประถมตอนปลาย

ชีวิตที่เริ่มต้นแรกแย้มทางการศึกษา... จนกระทั้งเริ่มเข้าสู่ช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต

ทำให้ผู้เขียนรับรู้ได้ว่า ....ใบประกาศเกียรติคุณใบไหน ๆ ก็ไม่สามารถลดทอนความดีงามของความเป็นครูไปได้

เธอบอกว่า...บางครั้งที่ต้องตัดสินใจเลือกระหว่างความสุขเล็ก ๆ ของครอบครัวกับความสุขที่ลูกศิษย์พึงได้รับ เธอต้องน้ำตาซึม.. หันหน้ามองออกนอกหน้าต่างทุกครั้งไป

นั้นเพราะเธอเลือก....ชีวิตน้อย ๆ ในโรงเรียนวัดแห่งนี้ ที่นั่งรอเธออยู่ มากกว่า...ความสุขเล็ก ๆ ที่เธอมอบให้กับลูกชายคนเดียวของเธอเสียอีก

ผู้เขียน...ขอแบ่งปันความสุข จากการที่ได้เขียนถึง... ความดีของครูตัวเล็ก ๆ ที่สอนนาฎยศิลป์และจริยธรรม โรงเรียนวัดแห่งหนึ่ง ให้เด็ก ๆ เหล่านี้.. เติบใหญ่ขึ้นมา และใช้ชีวิตอยู่ในสังคม... อย่างรู้ค่า

เขียนใน GotoKnow โดย แสงแห่งความดี...
ใน ติดปีก...ให้คนดี

คำสำคัญ (Tags): #ครูดี#ครูดีในดวงใจ#ครูสอนดี#พระคุณที่สาม#นันตพร บุญหยาด#วรรณี สวัสดิภาพ#โรงเรียนวัดธรรมนิมิตต์

หมายเลขบันทึก: 515666เขียนเมื่อ 9 มกราคม 2013 15:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม 2014 00:34 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน