โลกที่ไม่มีดวงจันทร์
เป็นเรื่องในครอบครัวเท่านั้น เดี๋ยวนักดาราศาสตร์จะตกใจว่า.....โลกทำไมไม่มีดวงจันทร์
เมื่อวานนี้เป็นวันแรกที่คนรอบข้างของครูอ้อยที่เคยพยาบาลดูแลต่างก็แยกย้ายไปทำงานประกอบหาเลี้ยงชีพกันหมดเลย ปล่อยให้ครูอ้อยนั่งซึมอยู่คนเดียว ตามประสา ต้นไม้ใหญ่ที่ไม่มีนกกามาเกาะโผไปโผมา หรือเปรียบกับโลกที่มีทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาแต่กลับไม่มีดวงจันทร์
พยายามคิดเป็นบวกและทำตัวให้กลมกลืนกับสถานการณ์เพื่อความอยู่รอด
หมายถึง ไม่ง้อใคร ให้พวกเขารู้ด้วยเหตุการณ์ เมื่อเขาถามเราก็ตอบไปตามจริงว่า.....กินไม่ได้ ไม่ได้กินเพราะเปิดขวดไม่ได้ ไม่ร้องขอให้เขาเปิดให้ วันรุ่งขึ้นเขาก็ไม่เปิดขวดให้ เราก็บอกว่า ไม่ได้กิน เพราะเปิดขวดไม่ได้ ครูอ้อยพยายามเปิดขวดแบรนด์ด้วยมือซ้ายของตนเอง แต่เปิดไม่ได้ และไม่ขอร้องใครด้วย เรามาดูกัสิว่า อีกกี่วัน ครูอ้อยจะได้กิน คิดไปทางบวก ลูกคนเล็กของครูอ้อยไมได้เรียนมาทางพยาบาลและไม่เคยแขนหักอย่างครูอ้อย เขาเลยไม่รู้ หรือเขาคิดว่าแม่อ้อยของเขาเก่งมาก สามารถมาก คงจะช่วยตนเองได้
แต่ยังดี พระอาทิตย์มาถามไถ่บ้าง จัดการระบบห้องน้ำให้สะดวกสำหรับผู้ป่วยในการชำระล้างด้วยตนเอง
แบบนี้ยังพอมีกำลังใจ โทรศัพท์มาถามว่ากินอะไรหรือยัง ตอบไปว่า ลูกกำลังหาให้กิน ให้เขาสบายใจในการทำงานโดยไม่ต้องมาพะวักพะวงกับเรา แล้วนอนเกือบทั้งวัน ตื่นขึ้นมาก็มานั่งอ่านนั่งพิมพ์ในโกทูโนแห่งนี้ ได้ดังใจไม่เคยขัดใจ เพียรเข้ามาหามาอ่านรับกำลังใจจากเพื่อนบล็อกเกอร์ เข้ามาอ่านมากนะแต่คงไม่ถูกใจเลยไม่ได้ดอกไม้ ผู้ป่วยอย่างเราก็เหงาอีก เขียนเรื่องใหม่ไปอีกโดยไม่ได้ตอบขอบคุณใครที่ให้ดอกไม้
เฮ้อ เหมือนโลกไม่มีดวงจันทร์
ความเห็น (15)
ทายไม่ผิดเลย คุณ 
อ.นุ จะไปซื้อลอตเตอรี่ล่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะครูอ้อย
บางทีปริมก็บอกยายว่าอยากได้อะไร บอกเลยจะได้จัดหาให้ค่ะ เพราะบางครั้งเราทำไม่ถูกใจค่ะ
ครูอ้อยหายเร็วๆ นะคะ
รักษาสุขภาพนะครับ
สวัสดีปีใหม่
|
ครูอ้อย แซ่เฮ |
ขอให้หายเป็นปกติในเร็ววันนะคะ จริงๆแล้วคนที่ไม่เคยประสบอาการเจ็บป่วยเช่นเดียวกับเราก็มักไม่เข้าใจหรอกค่ะว่าเราต้องการอะไร และยิ่งเป็นผู้สูงวัย เช่นคุณแม่พี่นะคะ นอกจากไม่บอกแล้วก็ไปน้อยใจ หนักเข้าก็กลายเป็นโมโห หงุดหงิดง่ายไปเลยค่ะ จนต้องสั่งคนรอบข้างให้หมั่นถามเสมอว่าอยากได้อะไร ต้องบอกกันตรงๆ ชัดๆ แค่เอ่ยปากก็จะแทบจะแย่งกันทำให้เลยค่ะ เพราะลูกหลานอยากเอาใจคนเจ็บแต่เขาไม่เข้าใจ ไม่รู้ความต้องการของเราค่ะ
ครูอ้อยช่างเปรียบเปรยจังเลยค่ะ
เวลาที่ดาวป่วย จะรู้สึกให้คนอื่นมาดูแลเรามากขึ้น อยากให้เค้าเอาใจใส่เรา
แต่บางทีดาวว่า บอกคนรอบข้างไปตรงๆเลยค่ะว่าเราต้องการอะไร เพราะไม่ใช่ว่าเค้าไม่ใส่ใจ เพียงแต่ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรมากกว่า
หายป่วยเร็วๆนะคะ ^^
ครูอ้อยเก่งจังค่ะที่ไม่รู้สึกอึกอัด.. ที่ไม่งอนง้อใคร.. ในเมื่อเราทำไม่ได้
แล้วตกลงกี่วันคะ ถึงจะได้ทานแบรนด์สมใจ ฮิฮิ
ขอบคุณค่ะ น้อง 
ภูคา กล้วยไม้สวยๆ พี่รอดูอยู่ค่ะ
ขอบคุณมากค่ัะคุณ อ.นุ
ขอบคุณ พี่นุช 
ยุวนุช มากๆค่ะ คิดถึงค่ะ
ขอบคุณ น้อง 
kunrapee มากๆค่ะ
ขอบคุณน้อง 
blue_star มากๆค่ะ
ขอบคุณน้องปริม 
...ปริม ทัดบุปผา... มากๆค่ะ ที่แนะนำพี่ครูอ้อย
ขอบคุณน้อง 
tuknarak มากๆนะคะ