เมื่อพบพาน "อาจารย์ปริม ทัดบุปผา" ณ เชียงใหม่

วันเสาร์ที่ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๕๕

...

จากเมืองนอกสู่เมืองไทย
เมืองเชียงใหม่แสนยินดี
กว่าจะกลับนับเป็นปี
สารภียังเหมือนเคย

พเนจรเพื่อบางสิ่ง
ความเป็นจริงที่เปิดเผย
ความรู้สึกที่ละเลย
อาจารย์ (ปริม) เปรยอยากกลับมา

...

ความคิดเห็นในโกทูโนแจ้งว่ายังคงอยู่ในประเทศไทย
จดหมายอิเล็กทรอนิกส์แจ้งเบอร์ปลายสายเอาไว้
โดยมิได้กังวลถึงคนแปลกหน้าที่ดูคุ้นเคยอย่างผม

ปลายสายจึงกดเบอร์ไปตามนั้นในอีกหลายวันต่อมา
พบว่า อาจารย์ยังคงพักผ่อนกับครอบครัวที่เมืองปาย
ซึ่งผมอดไม่ได้ที่จะนำทางอาจารย์ด้วยประสบการณ์ว่า
ที่นั่นมีอะไรที่น่าไปค้นหาบ้าง

หลังจากนั้นการนัดหมายจึงเกิดขึ้น
ซึ่งเหมือนกับอาจารย์จะทราบว่า
ผมก็หาเวลาว่างจริง ๆ ได้ไม่มากนัก

แต่เหมือนฟ้าขีดเอาไว้แ้ล้วว่า
จะได้พบกัน แล้วจึงได้พบกันในอีกหลายวันต่อมา

งานโครงการหลวง ๒๐๑๒ เป็นสถานที่นั้น

อาจารย์ขออนุญาตพาคนใกล้ตัวไปด้วย
ผมยินดียิ่งนัก

กว่าจะพบกันก็ใช้สายไปหลายครั้ง

พบกับอาจารย์ครั้งแรก
อาจารย์ตัวเล็กมากกว่าที่จินตนาการไว้
อาจารย์ก็ทักผมเหมือนกันว่า
"ดีใจที่ได้พบ"

เหตุผลการดีใจที่ได้พบ คือ
ผมสอนทุกวัน หรือไม่ก็มีงานทำทุกวัน
ไม่ค่อยมีเวลามากนัก
เมื่อได้พบจึงดีใจ

อาจารย์พาผมไปพบคนใกล้ตัวที่กำลังเดินดูหนังสืออยู่

ผมขอเรียกว่า คุณ IV แล้วกันนะครับ

อยากบอกจังว่า เป็นคน Friendly มาก
ผมเองก็เกรง ๆ ก็อยู่ไม่น้อย
เพราะตัวเองภาษาัอังกฤษหาความแข็งแรงไม่ได้
แต่ก็ก้มหน้าก้มตาไป
"เอาก็เอาว่ะ" 555

ผมได้มีโอกาสคุยกับคุณ IV ก่อน
โดยใช้ภาษาอังกฤษ กับ ภาษาไทย ปน ๆ กันไป
ระหว่างที่อาจารย์ไปซื้อกาแฟดอยตุงมาให้

คุณ IV กับ ผม คุยกันเรื่องการทำงาน
การมาอยู่เชียงใหม่
ความรู้สึกระหว่างเมืองนอกนั้นกับเีชียงใหม่
เราต่างสัมภาษณ์ซึ่งกันและกัน

คุณ IV ทำให้ผมทราบว่า ความจริงหากผมฝึกพูดแบบนี้ทุกวัน
การสื่อสารด้วยความเป็นมิตรเช่นนี้ เป็นเรื่องที่ไม่ยากเลย

ผมอาจจะมีอคติกับชาวต่างประเทศบางคนที่ดูถูกคนไทยว่า
เราพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง ฟังไม่รู้เรื่อง ฉลาดน้อยว่างั้นเถอะ

(ฝากขอบคุณ คุณ IV ให้ผมด้วยนะอาจารย์)

เมื่ออาจารย์กลับมา ...
การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกันจึงเกิดขึ้น

อาจารย์เป็นคนเก่งและความคิดมาก
อาจารย์เป็นนักเรียนทุนมาตลอด
ด้วยฐานะทางบ้านที่ไม่มีมากนัก

อาจารย์เดินทางไปมาหลายประเทศ
จบลง ณ ประเทศที่อาจารย์อยู่ปัจจุบัน
และอนาคต อาจารย์จะกลับเมืองไทย

อาจารย์กับคุณ IV เป็นคู่ที่น่าอิจฉามาก
สำหรับผม อิ อิ
ใครสักคนที่เข้าใจกันเป็นอะไรที่น่าอิจฉา

ผมบอกอาจารย์ว่า ผมอยากมีใครสักคนแบบนี้บ้าง
นี่ก็ครองโสดมานาน 555

อาจารย์เรียนหนังสือเรียนมามากมาย
อาจารย์เิ่พิ่งเริ่มอ่านหนังสืออื่น ๆ อย่างจริงจัง
เมื่อประมาณ ๒ ปีที่แล้ว

ผมจำได้ว่า อาจารย์มีแมวหลงมาอยู่ด้วย
ชื่อ "ถิิง ถิง" หมายถึง สวย (ซึ่งตรงข้ามกับที่เคยเป็น)

ผมมอบหนังสือท่านชุติปัญโญให้อาจารย์ ๑ เล่ม
บอกกับอาจารย์ว่า "อาจารย์เหมาะกับหนังสือเย็น ๆ เล่มนี้"

ผมเองก็คุยเรื่อง "ความเป็นครู" และการสอนของตัวเองที่อาจารย์ได้อ่าน
และเล่าเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย ที่เกี่ยวกับ "ลูกศิษย์" ให้ฟัง
ล้วนแต่เป็นเรื่องที่ซาบซึ้ง
จนไม่คิดจะลาออกไปอยู่ที่มหาวิทยาลัยอื่นอีก

การเป็นครูเหมือนการทำบุญในทุก ๆ วัน
ยิ่งมีผลสำเร็จให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวลูกศิษย์
ยิ่งได้บุญกุศลมาก

อาจารย์ก็อยากกลับมาเป็นครูเช่นกัน

ทุกครั้งที่เป็นเรื่องซาบซึ้ง อาจารย์จะมีน้ำตาเอ่อที่ขอบตาเสมอ

แล้วเราก็คุยกันเรื่อง "ในหลวงของเรา"
ผมเล่าถึง DVD ของ Panorama เรื่องหนึ่งให้ฟังว่า
ประชาชนจับพระบาทของในหลวงมาวางไว้บนศีรษะของตัวเอง

อาจารย์ถึงกับไม่ไหวต้องใช้เสื้อเช็ดขอบตาเลย

อาจารย์บอกว่า คุณ IV รักในหลวงของเรามาก
และไม่ชอบมาก ๆ ที่สื่อต่างประเทศออกมาพูดไม่ดีเกี่ยวกับท่าน

ผมจึงเสนออาจารย์ว่า อยากให้อาจารย์นำสิ่งที่คุณ IV พูดในหลวงของเรา
เขียนขึ้นเป็นบันทึก ให้คนไทยรู้ว่า แม้กระทั่งคนที่ไม่ใช่้ข้าแผ่นดินพระองค์
ยังรู้สึกเคารพและเทิดทูนเลย แล้วคนไทยที่แย่ ๆ ล่ะ ทำไมคิดเลว ๆ แบบนั้น

เราคุยกันหลายชั่วโมงมาก ๆ เหมือนคนรู้จักกันมานาน
ไม่น่าเชื่อว่า "กฎของแรงดึงดูด" จะทำงานตั้งแต่ใน Gotoknow แล้ว
คนที่มีอะไรคล้ายกัน มักจะสามารถพูดคุยกันรู้เรื่องเสมอ

แล้วผมก็มีเพื่อนที่ดีเพิ่มขึ้นอีกคนหนึ่งอย่างมีตัวตน

ขอบคุณ อาจารย์ปริม ทัดบุปผา แห่ง Gotoknow

ขอบคุณ คุณ IV ที่ทำให้ผมรู้ว่า ภาษาไม่มีกำแพงกั้น

เราจักได้พบกันอีก เมื่อชาติต้องการ

ขอให้พระคุ้มครองอาจารย์และครอบครัวครับ

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

ป.ล. มีอีกหลายเรื่องที่ผมไม่ได้เขียนไว้ในบันทึกนี้
แต่สิ่งเหล่านั้นอยู่ในความทรงจำ ...
ถือเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่คุณค่าในชีวิตครับ

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน บันทึกความคิดดี..ความคิดชั่ว

คำสำคัญ (Tags): #happy ba#wasawatdeemarn#กัลยาณมิตร#ปริม ทัดบุปผา#มิตร#วสวัตดีมาร#เพื่อน#อาจารย์ปริม#ชีวิต#มิตรภาพ#ช่วงเวลาหนึ่งในชีวิต

หมายเลขบันทึก: 515454เขียนเมื่อ 7 มกราคม 2013 23:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 มกราคม 2013 00:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (42)

ทิมดาบ

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 01:06 น. ()

ดีใจที่ได้เจอกันนะครับ...เป็นทั้งสองท่าน...ที่ผมอยากเจอมากที่สุดด้วยครับ...

ธิ

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 01:33 น. ()

โห.....ตาร้อนผ่าว

รู้สึกตั้งนานแล้วว่าคุณปริมเป็นคนพิเศษที่ดูธรรมดา เรียบง่ายเอามาก ๆ

ทำให้ครูบางคนยอมออกจากเงาได้

ดีใจด้วยนะคะ คนดีมีวาสนาได้แลกเปลี่ยนความคิดดี ๆ กัน

ชลัญธร

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 04:48 น. ()

วะว๊าว

พ.แจ่มจำรัส

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 08:17 น. ()

ยินดี..นัก ด้วยครับ

นงนาท สนธิสุวรรณ

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 08:48 น. ()

นี่คือเสน่ห์ของ gotoknow คะ..

Sila Phu-Chaya

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 09:20 น. ()

ดีใจที่ได้พบกันค่ะ เป็นของขวัญปีใหม่ที่มีค่าค่ะ

...ปริม ทัดบุปผา...

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 09:35 น. ()

ขอบคุณมากค่ะท่านอาจารย์วัสที่ได้ให้โอกาสปริมได้พบท่านอาจารย์ตัวเป็น ๆ เช่นกันค่ะ รู้สึกดีใจและเกรงใจ (นิดๆ) ไปพร้อมกัน ที่เกรงใจเพราะอาจารย์ตั้งใจเลือกที่จะมาพบทั้งๆ ที่ตารางงานประจำนั้นเต็มเสมอ แต่เมื่ออาจารย์เสนอวันเวลามาก็เลยรีบรับโอกาสนั้นไว้ค่ะ

ขอบคุณการแลกเปลี่ยน แรงบันดาลใจและมิตรภาพค่ะ

นอกจากอาจารย์จะเขียนบันทึกได้น่าติดตามมากแล้ว ท่านอาจารย์ยังคุยสนุกด้วยนะคะ

เดี๋ยวจะบอกคนใกล้ตัวนะคะว่าท่านอาจารย์เขียนถึงเขาด้วย

ขอบคุณบันทึกที่บันทึกความทรงจำดีดีไว้นี้ไว้ค่ะ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 09:58 น. ()

ขอบคุณท่านอาจารย์วัส มากครับ

ที่ทำให้ครูบ้านนอกตัวเล็กๆอย่างผม ได้รู้จักในอีกแง่มุมหนึ่ง

ของ ดร.ปริม ทัดบุุปผา นักคิดนักเขียนและนักวิชาการตัวจริงอีกคนหนึ่งของโกทูโว์

เป็นไอดอลของผมเลยล่ะ ที่มิอาจเทียบเทียม แต่จะเดินและเจริญรอยตาม

ด้วย ผมแน่ใจและมั่นใจว่า ดร.ปริม ..คือตัวอย่างแห่งความพอเพียง

ที่โรงเรียน..ท่านสร้างผลงาน และจุดประกาย ให้ผมและครูอยากทำงานสานต่อ

อ้อ..อ่านครั้งแรก นึกว่า นามสกุลท่าน ดร.ปริม ต่อด้วย..ณ เชียงใหม่ ซะอีก

จริงๆ ณ สิงคโปร์ แท้เทียว

krutoom

เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2013 11:25 น. ()

Wasawat Deemarn