เราเกิดมาเพื่อคนบางคนและบางเรื่องราว (2-139)
เครดิตภาพจากอินเทอร์เน็ต
.........................................
ก็เมื่อชีวิต...
เป็นเพียง "ชั่วขณะ" อันไม่จีรังและแสนสั้น
คล้าย...หยาดน้ำค้าง
หมอกบางยามเช้า
พยับแดดกลางแสงอาทิตย์
แล้วไฉนเลยจะเลือกบ่มทุกข์ท้อ
รันทด โศกเศร้า...เสียนักแล้ว
หันมานี่สิเพื่อนรัก...
ดูสิ...นกยังร้องเจี้อยแจ้วทักทาย
ดอกไม้ยังแย้มยวนให้ชม
ผู้คนยังมีใจเอื้ออารีรอบกาย
ยิ้มกว้างๆ หัวเราะดังๆ
หายใจลึกๆใ้ห้เต็มปอด
กอดตัวเองและผู้คนรอบกายให้้แน่นๆ
แล้วเธอจะไม่เหงาไม่ทุกข์ท้อ
รู้ไหมเพราะอะไร?
เพราะชีวิตของเธอมีคุณค่าสำหรับผู้คนอีกมากมาย...
(◠‿◠✿)❤•♥
บันทึกไว้เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 2555 วันที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว
ไม่ได้ออกไปไหนในรอบหลายปี
วันที่ได้อยู่กับตัวเองอย่างแท้จริง
และได้พบว่าคนใกล้ตัว เพื่อนรักหลายคนบ่นท้อและเหงา
ทั้งที่มีคนมากมายอยู่ข้างๆ กาย...
แปลกไหม
ที่หลายครั้งเรารู้สึก "ว่างเปล่า" และ "ไร้สุข"
โดยไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ผู้เขียนเชื่อว่า
เราทุกคนมีภารกิจที่ต้องทำในชั่วชีวิตหนึ่ง
หน้าที่เราคือ ต้องหา "คำตอบ" นั้น
คำตอบชีวิตของผู้เขียนที่ได้แล้วขณะนี้คือ...
การได้รู้สึกว่ามีคุณค่าและได้เป็นบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้คนอื่นมีความสุข
คำตอบชีวิต
ของแต่ละคนแต่ละช่วงเวลา คงแตกต่างกันไป
ขอให้ทุกท่านโชคดีเหมือนผู้เขียน...นะคะ
30 ธันวาคม 2555
เพลงส่งต่อความรัก-บอย โกสิยพงษ์ ค่ะ
ความเห็น (32)
บทความดีจังค่ะ .... ภาพสวย....บอกนัยสำคัญด้วย นะคะ
ขอบคุณเรื่องราวดีดีนี้ค่ะ
ขอบคุณพี่ 
ค่ะ
สุขสันต์ปีใหม่ 2556 ค่ะ :)
รู้ไหมเพราะอะไร?
เพราะชีวิตของเธอมีคุณค่าสำหรับผู้คนอีกมากมาย...
(◠‿◠✿)❤•♥
ชอบจังค่ะ ทั้งคำ ความ และสัญญลักษณ์(◠‿◠✿)❤•♥
Happy New Year 2013
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก
จงดลบันดาลให้ท่านและครอบครัวจงประสบความสุขด้วยอายุ วรรณะ สุข พละ
คิดหวังสิ่งใดขอให้และสมปรารถนาทุกประการ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
มาสวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้มีความสุข ตลอดปีและตลอดไป
สวัสดีวัีนสิ้นปี 2555 ค่ะพี่หมอ 
เราทุกคนล้วนมีคุณค่าต่อใครบางคน หรือหลายคน เรามีชีวิตเพื่อบางเรื่องราว...เสมอค่ะ
อยากโชคดีเหมือนอาจารย์คะ
.
คำตอบชีวิตของผู้เขียนที่ได้แล้วขณะนี้คือ...
การได้รู้สึกว่ามีคุณค่าและได้เป็นบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้คนอื่นมีความสุข
.
แต่พบว่าตนเองมีชีวิตอยู่ภายใต้ความกลัว "ไร้คุณค่า" และ "การถูกปฎิเสธ"
ทำอย่างไรใจจึงจะสงบสุขดีคะ
สวัสดีวันสิ้นปี 2555 และปีใหม่ 2556 ค่ะ 
ขอบคุณภาพงดงามและคำอวยพรค่ะ น้อมใจรับไว้ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะอ.
สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ มีความสุขมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอป.
พออ่านคอมเม้นท์แล้ว ชะงักเลย...อิอิ ไม่กล้าตอบทันทีทันใด ซึ่งหากมองและตอบแบบ "ลอกเปลือกนอก" ตัวเอง ก็ต้องยอมรับว่าเพราะกลัวว่าตัวเองตอบแล้ว จะ "ไร้คุณค่า" และ "ถูกปฏิเสธ" นั่นแหละ...ฮาๆๆๆๆๆ
งั้นตอบแบบไม่ติดฟอร์ม เหมือนตอบเพื่อนๆที่ชอบคุยกันก็แล้วกันนะคะ อย่าซีเรียส...อิอิ แค่คุยกันเรื่องชีวิต
อย่างแรก คุณหมอเป็นคนกล้าหาญนะ (ไม่ได้ใช้จิตวิทยาที่ต้องเริ่มด้วยการชื่นชมนะคะ) ยิ่งมีหัวโขนเป็น "คุณหมอ" ด้วยแล้ว ยิ่งแย่เลย เื่พื่อนบางคนก็เป็น หมอ ซึ่งคุยกันยากมาก สังคม ค่านิยมทำให้เขาติด "กับดัก" ตรงนั้น ซึ่งน่าเห็นใจ... แต่ คุณหมอป.ยอมรับอย่างกล้าหาญเลย กับคนที่ไม่เคยพบหน้าค่าตา แค่รู้จักผ่านบางสื่อออนไลน์ แถมดูเป็นคนที่เอ๋อๆโก๊ะๆ ไม่มีมาดอะไรด้วยซี
- คนเราลอง "กล้า" ยอมรับตัวเองมีชีวิตอยู่ภายใต้ความกลัว "ไร้คุณค่า" และ "การถูกปฎิเสธ" แล้ว แสดงว่ามาเกินครึ่งทางอออกแล้ว....
อย่างที่สอง คิดไปคิดมานะคะ เจ้าความกลัวสองข้อนั้น เป็นความกลัวพื้นฐานของมนุษย์ทุกคนเลย แล้วนะ...อันนี้คิดเองว่า เป็นความกลัวที่มีประโยชน์มากด้วยซี
เพราะอะไร?
สองความกลัวนี้ทำให้เราเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ขึ้น ลองจินตนาการเล่นๆ หากว่าคนๆหนึ่งมั่นใจในคุณค่าของตัวเอง/ไม่กลัว/ไม่สนใจว่าใครจะปฏิเสธความคิด คำพูด การกระทำของตัวเองเลย.... คนๆนั้นจะมีบุคลิกอย่างไรบ้าง...ฮาๆๆๆ
- จิตวิทยาสมัยใหม่เน้นการเห็นคุณค่าของตัวเอง , เมื่อเรายอมรับ/รัก ตัวเองแล้ว เราจึงจะยอมรับ/รักคนอื่นได้ ฯลฯ ความจริงก็คือ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม เราต้องพึ่งพิงอิงอาศัยกันและกัน ไม่มีใครทำอะไรได้ด้วยตัวเองทุกอย่างหรอก ดังนั้นกลไกที่จะช่วยได้ ก็คือการ สร้างคุณค่าให้ตัวเอง เพื่อไม่ถูกปฏิเสธในการเข้ากลุ่ม ...นั่นเอง....
เขียนยาว วกวน และไม่ได้ตอบคำถามอะไร เพราะตอบไปก็ไม่มีวันถูก เพราะมนุษย์มีความเป็นปัจเจก มีเหตุมีปัจจัยมากมายที่สะสมมา ไม่เฉพาะในชาตินี้ ไม่รู้กี่ชาติภพมาแล้ว...
บอกไว้นิดหน่อยว่า... จากความรู้สึกที่สัมผัสได้ คุณหมอเป็น คนที่มีความเป็นมนุษย์สูง โดยอาชีพ สถานภาพ และพื้นฐานจิตใจที่ดี ยังคิดไม่ออกว่าจะ ไร้คุณค่า ได้อย่างไร ใครจะปฏิเสธคนน่ารักเช่นนี้ได้...อิอิ
บางทีลองย้ายการเฝ้ามองตัวเอง (แม้ว่าการเฝ้ามอง ทำความรู้จักตัวตนภายในเป็นสิ่งจำเป็น) ออกไปยังคนรอบๆข้างให้มากขึ้น เราจะเห็นเองว่า แท้ที่จริงเราเป็นที่รัก ต้องการ และมีคุณค่ากับคนอีกมากมายจริงๆ
เยอะไปไหมนะ ถ้าจะบอกว่า... รักหมอป.นะ หมอป.น่ารักจ้ะ
(◠‿◠✿)❤•♥
การได้อยู่กับตัวเอง นั่งคิด นึก ตรึก ตรอง มองย้อนอดีต
ทำให้เห็นบางอย่างของชีวิตที่หลบซ่อนอยู่ ทุกคนมีคุณค่า
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๖
ขออวยพรให้คุณปิงมีความสุขความเจริญ สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง
ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เบิกบานกายใจ และสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการนะครับ
ขอบพระคุณท่าน 
สำหรับข้อคิดดีๆ
มีความสุขปีใหม่ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ 
น้อมใจรับพรปีใหม่
ขอให้พรนี้กลับสู่ท่านผู้อวยพรเช่นกัน
มีความสุขมากๆ ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ 2556 โชคดี มั่งมีศรีสุข ตลอดปีใหม่และตลอดไปนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ดา 
สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆตลอดปีค่ะ
สวัสดีปีใหม่ 2556 ค่ะ http://www.gotoknow.org/posts/514705
สวัสดีปีใหม่..สุขสดใสด้วยความคิดดีงามค่ะ
มาสวัสดีปีใหม่แบบเป็นทางการครับ
แวะมาอ่านและโดนใจอย่างมาก
ก็เป็นคนหนึ่งนะคะ ที่เหงาสุดโต่ง
เวลาช่วงเทศกาล เป็นเวลาของครอบครัว ที่เราเคยมีค่ะ
จริงๆ แล้วเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสุงมาก.... ไปไหนก็ได้คนเดียว ในเวลาปกติ
แต่เมื่อถึงเทศกาล .. กลับไม่อยากออกไปไหนเลย ... ท่ามกลางผู้คน ...
ไม่อยากไปนั่งฟังเพลง.. ไม่อยากไปทานข้าวข้างนอก .. ไม่อยากไปช๊อปปิ้ง แม้จะว่างก็ตาม
เหมือนจะซ่อนตัวเองไม่ให้ใครเห็น ... เคยนะคะออกไปเดินที่ห้างคนเดียว เมื่อได้ยินเสียงเพลงปีใหม่เจื้ัอยแจ้ว
ความรู้สึกโดดเดี่ยว..มีก้อนแข็งๆ มาติดคอ.. บ่อน้ำตาก็แสนจะตื้น....ค่ะ
แต่ไงๆ แล้วสุดท้ายก็คิดได้เช่นกันว่า "ชีวิตเป็นของเราเอง เรามีคุณค่าในตัวเราเอง เราต้องยอมรับความจริงในความเหงา และเอามันให้อยู่หมัดค่ะ ทุกวันนี้อาการก็ดีขึ้นค่ะ แต่ยังไม่หายขาดค่ะ
ขอบคุณบันทึกและบทคอมเม้นต์ของทุกท่าน ดีแค่ไหนที่เรามีกัลยาณมิครที่ดีแบบนี้ค่ะ
ฝันดีค่ะ
ขอบพระคุณพี่ใหญ่ค่ะ 
ขอให้พี่ใหญ่มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณครู 
เป็นภาพ ส.ค.ส ที่น่าเอ็นดูมากๆ ค่ะ แมว...นี่ตัวคงนุ่มมาก ดูท่าทางเขากลัวๆๆ นะคะ ฮาๆๆๆ
ขอให้คุณครูมีสุขภาพแข็งแรง ประสบกับสิ่งดีงามที่มุ่งหวังค่ะ :)
สวัสดีค่ะพี่ 
อ่านแล้วอมยิ้มค่ะ
วันเวลาจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้นในทุกเรื่องราวนะคะ
ส่วนตัวไม่เคยมีประสบการณ์แบบพี่ แต่ที่คล้ายๆกันคือเมื่อแม่จากไปเมื่อปี 2548 นั้น... ใจสลาย โลกถล่มทลาย ดับวูบไปต่อหน้าต่อตา ไม่อยากกิน ไม่อยากนอน ไม่อยากพูด ไม่อยากแม้จะหายใจ เพราะอาลัยรักและรู้สึกผิดที่ไม่ได้ดูแลแม่ดีๆ จนท่านหลับไปไม่ตื่น ทั้งๆที่นอนอยู่ด้วยกันค่ะ...ความทุกข์และอาการอย่างนี้กัดกินใจอย่างยิ่ง แต่วันเวลาก็ค่อยคลายและทำให้เราได้เรียนรู้ค่ะว่า ถึงอย่างไรชีวิตเราก็ต้องดำเนินต่อไป เพียงแต่เมื่อทำสิ่งใดก็จะยึดสิ่งที่แม่เคยพร่ำสอน (แต่ฟังหูซ้ายทะลุหูขวา) นั่นคือ ให้ทำสิ่งที่ดีงาม ไม่เดือดร้อนตนเองและคนอื่น เป็นหลัก....
และด้วยการทำตามที่แม่สอนและทำตัวอย่างให้ดู ก็พบว่าได้นำพาให้รู้สึกว่า "ชีวิตมีคุณค่า" เพราะได้ทำให้คนรอบกายมีความสุขค่ะ
ขอบคุณประสาบการณ์ดีๆ ที่นำมาแบ่งปันค่ะ ดีจังค่ะและมักจะคิดเสมอว่า ...
ขอบคุณทุกเหตุและปัจจัยที่ทำให้เราได้เป็นกัลยาณมิตรกันค่ะ :)
ผมจำได้สมัยเรียน (โปรดอย่าแซวว่าปีไหนนะครับ....101) จะมีสอน mid-term ทันทีหลังปีใหม่
ผมเลยตัดสินใจอยู่หอในมอ ระหว่างปีใหม่ 31-1 มค เลยรู้ซึ้งสุดๆว่า ปีใหม่ใน มข. (สมัยนั้น) มันป่าช้าชัดๆ ฮาๆๆๆ
ไม่มีคน ทั้งหอ (ยกเว้นผม อิอิ กันไว้ก่อนเดี๋ยว 101 แซว) ไม่มีร้านอาหาร เดินกลางถนน หรือจะนอนกลางถนนก็ยังได้
เหงาสุดๆ สรุปคือไม่ได้อ่านหนังสือ เปิด tv ใต้หอ ดูคนเดียว..................ขำขำ นะครับ...
ปล. ชอบรูปที่ พี่Green post
สวัสดีท่าน 
เดี๋ยวท่าน 101 คงตามมาแซวเอง... หายไปหลายวัน ว่าจะไปถามไถ่ แต่คิดว่าคงไปฝึกจิตฝึกใจอยู่...
ที่เขียนนี... เขียนเพราะรู้สึกแบบนั้น และตามอารมณ์ของภาพ
หากเพื่อนสนิทจริง ๆ ก็จะบอกว่า... เอ้า...เหงาอีกแล้ว จะเหงาอะไรมากมายนัก หาอะไรทำเสีย อย่ามัวแต่นั่งคิดว่าเหงา ... โน่น ไปปลูกต้นไม้ กวาดบ้านถูกบ้าน ไปวัดเก็บขยะ ล้างห้องน้ำวัด ขวนขวายในกิจที่ชอบ ...ดูสิจะมีเวลาเหงาไหม...ฮาๆๆๆๆๆ
น่ารักจัง เห็นภาพแล้วคิดถึงสมัยเด็กๆ เคยทำเหมือนกัน 555
101 อาจมาช้าไปนิด ไม่ได้ไปฝึกจิตอะไรหรอก แต่ไปปฏิบัติภาระกิจอันหนักอึ้งให้เบาลงน่ะ ใกล้เสร็จแล้ว
น่าจะเข้ามาลั่นล้าได้ต่อค่ะ เมื่อกี้เพิ่งไปดูกัมนัง วิดวะ มข.มา ฮา...ช่างกล้า ป๊าดจะบอกลูหลานว่าไงนี่ อิ อิ แซว .99 น่ะ
เห็นคำถามของหมอ ป. แล้ว อืมมม์ คิดเหมือนชลัญเลยว่า เคยมีความรู้สึกเช่นนี้ นานมาแล้ว อยู่ภายใต้ความกลัว "ไร้คุณค่า" และ "การถูกปฎิเสธ" จึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้คนอื่นยอมรับ หรือคิดว่าเรามีคุณค่า ผลคือเกิดทุกข์ ขึ้นมาในใจ มีจุดเปลี่ยนของชีวิต คือ นั่งมอง คนจรไม่มีบ้าน ไม่มีงาน ไม่มีครอบครัว อาศัยนอนตามสวนสาธารณะ นึกสงสัยว่า คนกลุ่มนี้ เขาเห็นอะไรในชีวิตเขาทำไมเขาถึงทนอยู่ได้อย่างทุกข์ทรมานเช่นนี้ เราซึ่งมีทุกอย่างที่เขาไม่มีแล้วเราต้องการอะไรอีก ในชีวิต มันทำให้คิดได้ว่า ชีวิตคนเรานี่ เราไม่ได้อยู่เพื่อใคร ไม่ได้อยู่อะไร แต่อยู่เพื่อชีวิต คุณค่ามันคือการมีชีวิตนี่แหล่ะ จากนั้น ชลัญ ไม่เคยรู้สึก ไม่มีคุณค่าในตัวเองเลย กลับภาคภูมิใจในชีวิตซะด้วยซ้ำ ค่ะ
ยังไงต้องขอบคุณนะค่ะที่เขียนบันทึกดีๆ ให้อ่าน อย่าลืมไปดู กังนัม .99 นะ
สวัสดีค่ะคุณ tuknarak
ขอโทษที่เพิ่งมาตอบนะคะ ขอบคุณค่ะสวัสดีค่ะคุณ ชลัญธร
ขอโทษนะคะเพิ่งมาเห็น... แวะไปดูวิดวะมข.แล้วค่ะ 555555 ครูบาอาจารย์ผู้ทรงภูมิ ท่านก็ทำให้ศิษย์ขำๆ จะได้ผ่อนคลายน่ะค่ะ ส่วนตัวก็ไม่รู้ว่าท่านไหนเป็นท่าน .99 หรอกค่ะ แต่โดยรวมแล้ว ก็ดูสนุกทุกคนเลย
ขอบคุณประสบการณ์ที่นำมาแบ่งปันนะคะ... เราทุกคนต้องผ่าน "บทเรียน" เรียนรู้แล้ว เติบโตงอกงาม(ทางจิตวิญญาณ) ขึ้น... เพื่ิอพบกับ บทเรียนที่ยากขึ้นต่อไป...ว่าไหมคะ :)
ชื่อเรื่องน่ารักชวนให้เปิดอ่าน เปิดเข้ามาดูเห็นภาพประกอบยิ่งน่ารักมาก ชอบจังค่ะ เราเกิดมาเพื่อคนบางคนและบางเรื่องราว จริงๆด้วยดังนั้นถ้ามีบางคนหรือบางเรื่องราวทำให้เราไม่สะดวกใจก็คงเป็นเรื่องธรรมดาเพราะเราอาจไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนั้น. เลือกเรื่องราวและเลือกคนที่ทำให้เรามีความสุขน่าจะดีกว่านะคะ
ขอบคุณบทความน่ารักน่าอ่านค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ subah
ดีใจที่ชอบบันทึกนี้ค่ะ
บางคนที่ทำให้เราไม่สะดวกใจ เขาอาจตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ เราเองก็เช่นกัน...
ดังนั้นไม่ควรเก็บความขัดข้องหมองใจไว้นานเกินไป...เสียดายเวลา นะคะ
(◠‿◠✿)❤•♥