การกลับบ้านของผมและครอบครัว...เพื่อไปทำบุญในช่วงวันสารทเดือน 10 ที่บ้าน อ. หัวไทร จ. นครศรีธรรมราช เมื่อเย็นวันศุกร์ที่ 15 กันยายน 2549 ที่ผ่านมา...ท่ามกลางฝนตกปรอย ๆพอให้คนเดินตากฝนเป็นหวัดได้ครับ...
รุ่งเช้าวันเสาร์ ผมได้รับมอบมอบหมายจากมวลญาติ ๆ คือให้จัดสถานที่ทำบุญ...มีการตั้งโต้ะหมู่บูชา...จัดที่อาสนะ 5 ที่ สำหรับพระสงฆ์...ทุกอย่างให้เสร็จทันเวลา 10.00 น. ที่พระคุณเจ้าจะมาสวดมนต์ฉันเพล...และให้ผมเป็นพิธีกร...อาราธนาศีล...อาราธนาธรรม...ทุกอย่าง...เกี่ยวกับด้านพิธีกรรมของสงฆ์...ฮา ๆ เอิก ๆสบายมาก
เพราะเราถนัดทางนี้อยู่แล้ว...ครับ ที่บ้านนี้เป็นครอบครัวใหญ่ เนื่องจากพ่อตาแม่ยายผมมีลูก 7 คน เป็นชาย 2 คน หญิง 5 คนและแต่งงานหมดทุกคน คนที่ 7 คือ ภรรยาผมครับ การทำบุญที่บ้านมีเป็นประจำทุก ๆ ปี กระทำเฉพาะภายในครอบครัวของเรา...
เป็นวัฒนธรรมท้องถิ่นที่น่าสนใจยิ่งครับ...ช่วงกระทำพิธีกรรมทางพุทธศาสนานั้น...ผมทดลองบันทึกภาพด้วยกล้องเล็ก ๆ ไว้ด้วยครับ...และมีการสนทนากับพระสงฆ์ที่มาโดยถามหลายเรื่อง...
ได้คำตอบเช่น ที่วัดนี้ มีพระ 8 รูป สามเณรมีเพียงรูปเดียว...ตรงกันข้ามกับสมัยก่อนคือ สามเณรมีมากกว่าพระสงฆ์...เป็นที่น่าคิดว่า...ในอนาคตสามเณรจะหมดไปหรือไม่...การจัดอาหารฝีมือมวลญาติ...เพื่อถวายภัตตาหารเพล
หลังจากฟังพระสวดพุทธมนต์แล้วก็นำอาหารมาวางเพื่อถวายพระ
สวัสดีคะ...ท่าน umi
แต่แถวอิสาน...เราช่วงเข้าพรรษานี้...เณรก็ยังเยอะนะคะ...อาจยังเป็นที่ยิมในการบวชเรียนคะ...
กะปุ๋มยังได้วิ่งตามเณร...เพื่อนิมนต์ท่านใส่บาตรคะ...เพราะท่านเดินเร็วกันมากเลยคะ...
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
สวัสดีครับ คุณกะปุ๋ม
ผมมีแต่เดินไปข้างหน้า...( บันทึกไป )ไม่ทันได้เหลียวมองข้างหลัง...แหม...พอมองข้างหล้ง...ตกใจหมดเลย...คุณกะปุ๋มนั้นเอง
โปรดอภัย...ให้อ้ายแน่เด้อ...น้องหล้า...
ชื่นใจที่อีสานยังพอมีสามเณรอยู่บ้าง...คิดถึงตอนผมเป็นเณรจัง...
ขอบคุณครับ
จาก...umi
แถบในเมืองนครศรีฯ ตามวัดต่างๆ ยังมีเณรมากกว่าพระค่ะ แถวหน้าบ้านยังมีเณรมาบิณฑบาตทุกวันค่ะ
จะมีพระมาร่วมด้วยเฉพาะช่วงเข้าพรรษาเท่านั้นนะค่ะ