คาบโฮมรูม....กิจกรรมเจาะใจ
คาบแรกในคาบโฮมรูม ภาคเรียนที่ 2/2555
28 พฤศจิกายน 2555
วันนี้เป็นวันที่มีคาบโฮมรูมก่อนที่วันพ่อจะมาถึงในสัปดาห์นี้ ห้องที่ปรึกษาของครูแอนเป็นเด็กที่เรียนอ่อนที่สุดในระดับสายชั้น อ่านหนังสือจัดว่าไม่คล่องปร๋อสักเท่าไร อย่าถามถึงเรื่องการเขียน....ยิ่งแล้วไปใหญ่ เพราะก่อนนี้ตอนพวกเค้าอยู่ ม.1 เอาเป็นว่าถ้าข้อสอบไหนมีข้อสอบเขียนล่ะก็ บรรดาเด็กๆ ในที่ปรึกษาครูแอนก็จะไม่เขียนตอบเลย ครูแอนเคยแอบแกล้งเค้าตอนคุมสอบ....บอกไม่ให้ส่งหากไม่เขียนตอบในส่วนที่เป็นข้อสอบเขียนมาด้วย โอแม่เจ้า....พวกเค้ายอมนั่งกันจนเกือบหมดเวลา ซึ่งผิดวิสัยไอ้เจ้าพวกนี้มาก เพราะหากเป็นข้อสอบปรนัยล่ะก็ บรรดาพวกพี่ๆ ทั้งหลายต่างพากันกาๆๆๆ แล้วก็กา (กากบาท) กันอย่างสบายใจเฉิบ ถามว่าอ่าน คิด วิเคราะห์ คำตอบที่ตนเองเลือกนั่นดียัง คำตอบที่ได้คงไม่ไกลจากการคาดเดาคำตอบของตนเองเท่าใดนัก
เอ๊า.....ไม่เป็นไร....อ่าน, เขียนไม่คล่อง ครูแอนก็พูดปาวๆ เอาก็ได้ เอาทักษะชีวิตสอนเค้าเยอะๆ คงช่วยระบบวิธีคิดได้บ้างละหวา
ไหนๆ ก็จะถึงวันพ่อแล้ว แต่ละห้องก็จัดบอร์ดนิทรรศการวันพ่อ ซึ่งเป็นพ่อหลวงของปวงชนชาวไทยกันทุกห้องอยู่แล้ว นั่นหมายรวมถึงห้องครูแอนด้วย แล้วเมื่อวันที่ 5 ธันวาคมซึ่งเป็นวันหยุดราชการและก็เป็นวันที่มีคาบโฮมรูมด้วยอีกต่างหาก นั่นหมายถึงว่า การได้พูดถึงพ่อหลังจากนี้อาจจะสื่อความหมายให้ความรู้สึกโดยนัยได้น้อยกว่าการได้สอนเรื่องของพ่อก่อนที่จะถึงวันพ่อเป็นไหนๆ
ครูแอนเลยมาสอนเด็กเรื่องความรักของพ่อที่มีต่อลูก เผื่อให้เค้าได้ซึมซาบความรักของพ่อเค้าบ้าง ซึ่งบางครั้งเค้าอาจจะละเลยไปแล้วก็ได้ หรือไม่เค้าก็อาจจะให้ความสำคัญกับเพื่อนมากกว่าพ่อที่ให้กำเนิดตัวเองมาซะอีก ทั้งนี้เพื่อเป็นการสะกิดให้เค้าย้อนคิดว่า "คุณทำอะไรที่ดีๆ เพื่อพ่อของคุณบ้างละยังฮึ?" ครูแอนเลยเลือกที่จะใช้ห้องเธียร์เตอร์ของกลุ่มสาระฯ เป็นห้องที่จะใช้สอน เนื่องจากมีวัสดุครุภัณฑ์ที่เอื้อต่อการเรียนรู้และการรับรู้ของเด็กๆ ของครูแอนได้ง่ายยิ่งขึ้น เพราะสื่อของครูแอนคือเพลงที่พวกเค้ารู้จักเป็นอย่างดีตามวัยของพวกเค้า วัยรุ่น....วัยวุ่น เจ้าพวกนี้โดยเฉพาะเด็กผู้ชายแถวละแวกนี้ออกจะนิยมชมชอบเพลงเพื่อชีวิตตามรุ่นพี่ๆ เค้าที่คลั่งไคล้เอามากโข (ครูแอนเลยแอบคิดที่จะเอาเพลงโปรดของเค้ามาสอน มาดู มาพูด มาคุยพร้อมๆ กันในห้อง) ครูแอนคิดเอาเองว่าน่าจะเป็นผลเป็นแน่....
เมื่อพวกเค้าเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้วครูแอนก็แจ้งว่าในวันเดียวกันนี้ในสัปดาห์หน้าจะเป็นวันพ่อ ใครที่ไม่เคยบอกรักพ่อ ไม่เคยทำความดีเพื่อพ่อทั้งในที่ลับและที่แจ้ง ยังมีเวลากลับตัวกลับใจใหม่ได้นะคะ ไอ้ที่เย็นๆ กลับบ้านไปซิ่งแต่มอเตอร์ไซค์....ก็ขอให้คิดบ้างว่ามันเป็นประโยชน์และเป็นการทำเพื่อพ่อล่ะหรือ แล้วไอ้ที่แอบสูบบุหรี่พ่นควันฉุยตอนที่กลับบ้านไปแล้วนั่นอีก หนำซ้ำยังบังเอิญกระทำการณ์ดังกล่าวนั้นให้ครูแอนได้เห็นอีกนั่น....ก็ให้สำนึกกันบ้างนะ (มาถึงตรงนี้เจ้าต้นตอของเรื่องหันขวับมาจ้องเป๋งที่ครู ด้วยไม่นึกว่าครูจะเห็น) แล้วครูก็บอกให้เค้าฟังเพลง พร้อมกับบอกครูหลังจากนี้ว่า....ได้ความคิดอะไรบ้างจากเพลงนี้ แล้วเราก็มาเริ่มด้วยเพลงนี้กันเลย
ดาวดวงน้อย ของเสือ ธนพล และก็ตามด้วย ดาวดวงน้อย ในเพลงที่มีเนื้อร้องประกอบตอนท้ายคาบ
ระหว่างที่เค้าฟังเพลงอยู่นั้น ครูแอนสังเกตว่าในรอบแรกเค้ายังมีหัวร่อต่อกระซิกกันอยู่บ้าง แต่เมื่อบอกให้เค้าเก็บความหมายของเนื้อเพลงสรุปตอนท้ายด้วย เค้าก็นิ่งฟังมากขึ้น ในรอบที่สามและสี่ยิ่งเงียบมาก นิ่ง...จนครูแอนแอบงงกับเจ้าตัวกะเปี๊ยกพวกนี้ด้วยแฮะ ท้ายที่สุดเมื่อหยุดเพลงและให้เค้าช่วยกันสรุปสิ่งที่ได้จากเพลงบทนี้ เค้าก็ช่วยกันบอกครูแอนในสิ่งที่เค้าได้ยินและคิดได้ แล้วครูแอนก็บอกเค้าว่า พวกเค้าโชคดีแค่ไหนแล้วที่มีพ่อ ถ้าวันนึงไม่มีพ่อให้ได้กอด ให้ได้อยู่ใกล้ๆ ให้ได้คอยเป็นห่วงพวกเค้าแล้วล่ะก็ วันนั้นจะเป็นวันที่พวกเค้าจะโหยหาแทบที่สุด แล้วครูแอนก็ยกตัวอย่างตัวของครูเองที่ไม่มีคุณพ่อให้ได้กอดในวันพ่อมาสองปีแล้ว ในบันทึกที่ครูแอนเคยเขียนถึงพ่อของตัวเองไว้ใน บันทึกถึงพ่อ 2: ภาพแห่งวันวานของพ่อ นั่นคือบทสนทนาแห่งการบอกเล่า, การพูดคุยกันในเรื่องความรักของพ่อที่มีต่อลูกระหว่างครูที่ไม่มีพ่อให้ได้กอดแล้วกับศิษย์ตัวน้อยที่อาจจะละเลยหรือหลงระเริงไปกับสิ่งยั่วเย้าแห่งการเป็นวัยรุ่นของเค้าจนอาจทำให้เค้าไม่ได้ตระหนักและแสดงออกในความรัก ความสัมพันธ์แห่งพ่อ-ลูกที่คอยพันผูกเค้านั่นเอง หลายคนเงียบไป....คงคิดอะไรได้บ้างจากคาบโฮมรูมคาบนี้ แล้วครูก็ให้การบ้านไปเขียนเรียงความเกี่ยวกับพ่อของตัวเองมาส่งครูในวันจันทร์-อังคาร ก่อนที่จะถึงวันที่ 5 ธันวาคม เด็กๆ ก็จะมีเรียงความเรื่องพ่อมาส่งครู
จนกระทั่ง......ทางโรงเรียนร่วมกับทาง ตชด. จัดโครงการต้านภัยยาเสพติด
เมื่อวันที่ตำรวจตระเวนชายแดนเข้ามาจัดโครงการต่อต้านยาเสพติดให้กับนักเรียนชั้น ม.2 และ ม.3 ในวันสุดท้ายนั่นเอง ทางตำรวจเค้าเชิญคุณครูเข้าไปในกิจกรรมในตอนท้าย ในช่วงนั้นเอง.....ที่ให้โอกาสเด็กๆ ได้ขอโทษครูของเค้าที่เค้าเคยกระทำผิดอะไรต่อครูไว้นั้น เจ้าตัวเล็กในห้องครูแอน....คนที่ไม่เคยกล้าแสดงออกใดๆ เลยและเป็นคนที่เป็นต้นตอของเรื่องที่ครูแอนพูดถึงในคาบโฮมรูมนั่นคลานเข้ามากราบขอโทษครูที่ตัก....มองมาที่ครู....ด้วยนัยน์ตาที่สื่อบอกถึงเรื่องราวเก่าก่อนนั้นที่เค้าเคยทำมา
แค่นี้เอง....สิ่งที่ครูอยากให้หนูเป็น
ความเห็น (1)
พี่แอนตามมาให้กำลังใจคุณครู อิจฉาคนหยุดสอน 555
เด็กๆที่อยู่ในชวงวัยรุ่นค่อนข้างตามเพื่อนๆได้ง่ายครับ
อ้าว....ว่าไปนั่น ขจิต
รู้อะไรมั๊ย เปิดมาถึงก็ต้องสอนชดกันอีกตรึม...เชื่อแน่ๆ เพราะเด็กๆ ใกล้จะสอบกลางภาคแล้วไง
น่านแล่ะ....วัยวุ่น เออ...วันนี้มีคุยหาครูเข้ามาทางเฟสเนะ คือเข้าใจอะไรมั๊ยขจิต...คือ ประมาณว่า เราต้องคุยกับเค้าแบบวัยรุ่นๆ แบบที่เค้าคุยกันน่ะ 5555 ไม่รู้ล่ะสิ....ขจิตห่างไกลไปซะแล่ะ อิอิอิ
"ครูครับ ปรึกษาไรหน่อยได้ไม๊ครับ เรื่องความรัก ผมต้องทำยังไงดีครับ......งานไรที่ผมทำไม่เปงเค้าช่วยทำเค้าช่วยสอน ผญ.เค้าชอบไรมั้งครับ ผมต้องง้อเค้าอย่างไงดีครับ" ได้ทางครูแอนล่ะคราวนี้ จัดให้เลยแบบเน้นเรียนนิดนึงนะคะเด็กๆๆ
ท่านขจิตไม่ต้องอิจฉาเด็กๆครุแอนเลยนะคะ 5555
แค่นี้เอง....สิ่งที่ครูอยากให้หนูเป็น
หนูเป็นได้แค่นี้ ครูก็สบายใจใช่น้องครูแอน นานๆ มาที ได้อ่านจุใจ อยากอ่านในมุมของพ่อที่เป็นแบบในการพอเพียง
สบายดีครับ
สวัสดีค่ะบัง....บังสบายดีนะคะ
นานมากเลยค่ะบังไม่ได้เข้ามานานแล้วจริงๆ บังคะ....มุมของพ่อที่เป็นแบบพอเพียง....ถ้าเป็นพ่อน้องครูแอนล่ะก็ ท่านไปสวรรค์แล้วค่ะ เหลือเพียงแต่ร่องรอยความดีและภาพแห่งความเพียรที่หลงเหลือไว้ให้ลูกๆ และคนในหมู่บ้านเท่านั้นค่ะบัง
ขอบคุณบังคนเดิมค่ะ
ครับ ทราบแล้วว่าท่านจากไป แต่ร่องรอยที่ท่านทำไว้ อย่างเกษตรริมรั่วในครัว หลังบ้าน
(บ้านเราบอกว่าท่าน ซ็อกแซ็กข้างเรินน่ะ) เคยอ่านแล้วยังติดใจ
ค่ะบัง คำนั้นจริงๆ แหละค่ะ ท่านซ็อกแซ็กข้างเรินจริงๆ แต่ตอนนี้แม่ค่ะ แม่กลายเป็นซ็อกแซ็กข้างเรินคนเดียวเลยค่ะบัง
ขอบคุณนะคะที่ยังติดตา ติดใจ ครูแอนรอให้ว่างมากกว่านี้ คงได้ซ็อกแซ็กข้างเรินตามอย่างพ่อกับแม่บ้างน่ะค่ะ
ขอบคุณค่า
ครูดี คือต้นแบบแห่งคำสอนทั้งปวง
ชื่นชม ครับ
ขอบคุณอาจารย์แผ่นดินน่ะค่ะที่เกียรตินั้น แต่ครูแอนยังไม่ถึงจุดนั้นหรอกค่ะ แค่พยายามสอนเพื่อให้ต้นกล้าอ่อนๆ ยืนต้นได้ไม่เอนลู่ตามลมจนล้ม รอวันให้ต้นกล้านั้นเติบโตเป็นต้นไม่ที่ยืนต้นอย่างสง่างามแค่นั้นเอง ครูรอวันนั้นค่ะ
ขอบคุรอาจารย์นะคะ