ดินติด ติดดิน

อาชีพนี้ติดดิน ติดใจ ติดไป ทุกลมหายใจที่ฉันมี

คิดถึงจังความหอมของฟางข้าว
คิดถึงก้าวที่เคยย่ำบนดินเหนียว
คิดถึงว่าวโลดเล่นแสนปราดเปรียว
คิดถึงเคียวเสียบไว้ตรงชายคา

เมล็ดข้าวที่มีเป็นล้านเม็ด
มาจากความเหนื่อยเหน็ดแสนหนักหนา
ข้าวทุกรวงที่เหลืองอยู่ในท้องนา
เลี้ยงกายาให้เติบใหญ่ในทุกวัน

มีเจ้าหุ่นไล่กาที่กลางทุ่ง
ท้องมีพุงใส่เสื้อหลากสีสัน
สวมหมวกฟางยืนกางแขนตลอดวัน
ไม่หุนหันยืนตัวตรงสง่างาม

รถไถนาของพ่อก็ยังอยู่
นั่งมองดูเจ้าควายเหล็กที่กล้าหาญ
ต่อสู้กับดินที่แข็งมุ่งทำงาน
เครื่องทนทานอยู่คู่กับทุ่งนา

ถึงเวลาเกี่ยวข้าวก็ลงทุ่ง
ชาวนามุ่งด้วยใจที่แรงกล้า
ไหว้พระแม่โพสพคือภูมิปัญญา
เพียรรักษาท้องทุ่งนาด้วยกายใจ

แม้ใครใครจะดูว่าต่ำต้อย
แต่ไม่คล้อยเขาก็กินถวิลหา
อาชีพนี้ลูกภูมิใจเป็นชาวนา
มีข้าวปลาพอกินไม่แย่งใคร

แม้จักต่ำติดดินโคลนเปลื้อนตัว
น้ำล้างทั่วโคลนก็หลุดออกไปได้
แต่โคลนตมที่ติดอยู่ในจิตใจ
ล้างยังไงก็ไม่ออกติดทนนาน...

เขียนใน GotoKnow โดย ตอกมัดกล้า
ใน ความทรงจำในฝ่าเท้า

คำสำคัญ (Tags): #tokmadkla#ข้างหลังบ้าน#ตอกมัดกล้า#ดินติด ติดดิน

หมายเลขบันทึก: 509242เขียนเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2012 15:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2013 16:55 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน