ครูสมศรีตัดสินใจเรียนต่อ
ครูสมศรี อายุมากแล้ว แต่มีความรักเรียน ใฝ่รู้ จึงตัดสินใจเรียนต่อระดับปริญญาเอก
ครูสมศรีมีมานะมาก เธอรู้สภาพของเธอดีว่า เธออายุมากแล้ว และต้องใช้ค่าใช้จ่ายสูง แต่เธอก็ไม่ยั่น เธอสู้
วันหนึ่งครูใหญ่สมหวังเชิญครูทั้งโรงเรียนประชุม เมื่อครบองค์ประชุม ยกเว้นครูสมศรี เพราะวันนั้น ประชุมเรื่องวิทยฐานะชำนาญการ ซึ่งครูสมศรีเธอได้อนุมัติครูชำนาญการพิเศษแล้ว เธอจึงไม่เข้าประชุม
ครูใหญ่สมหวัง : ครูสมศรีเธอจะไปเรียนต่อปริญญาเอกนะ อีกหน่อยจะไม่มีใครทำงานแล้ว ไปเรียนกันหมด เรียนน่ะเรียนได้ แต่จะเรียนจบหรือเปล่าก็ไม่รู้
เพื่อนๆของครูสมศรีที่รักครูสมศรีแอบมาเล่าให้ครูสมศรีฟัง โดยโทรศัพท์มาคุยในตอนค่ำของวันนั้น
ครูสมศรีเธอแค้นมาก พลังแห่งความแค้นทำให้เธอมีมุมานะขึ้น เธอจะต้องเรียนให้สำเร็จ ถึงแม้ว่าจะยากเย็นแสนเข็ญก็ตาม
ยุติธรรมกับเธอแล้วหรือ อาชีพของเธอต้องการผู้ที่มีความใฝ่รู้ใฝ่เรียน พัฒนาตนเองอยู่เสมอไม่ใช่หรือ
ทุกวันนี้ ครูสมศรี เธอก็ก้มหน้าก้มตาทำงานที่โรงเรียนที่ประดังกันมาอย่างไม่ขาดสาย เธอเพียงแต่หาเวลาว่างเพียงน้อยนิด หรือไม่มีเลยที่โรงเรียนเพื่อการทบทวน หรือศึกษาหาความรู้
เย็นวันหนึ่ง ครูใหญ่สมหวังเดินตรวจโรงเรียนตอนเย็น พบครูสมศรีอยู่ที่ห้องพัก อดทักทายครูสมศรีอย่างเสียไม่ได้
ครูใหญ่สมหวัง : ทำอะไรอยู่ ครูสมศรี เรียนหนังสือหนักมากหรือ
ครูสมศรี : ไม่หรอกค่ะ ครูใหญ่ หนูมัวแต่ทำงานให้ครูใหญ่อยู่ หนูคงเรียนจบช้ากว่าคนอื่นแน่
