สอบได้ที่หนึ่ง แต่วิ่งได้ที่สุดท้าย
เรื่องของลูกสาว :
สอบได้ที่หนึ่ง แต่วิ่งได้ที่สุดท้าย
“คุณพ่อขา! หนูมีข่าวดีและข่าวร้ายจะแจ้งให้คุณพ่อทราบค่ะ คุณพ่ออยากข่าวไหนก่อนเอ่ย?” น้องเพียงพอถามผมขึ้น หลังจากเลิกจากโรงเรียนมาเมื่อตอนเย็นของเมื่อวานนี้
“อยากรู้ข่าวดีก่อนจ๊ะ ไหนบอกมาซิว่าข่าวดีคืออะไร?” ผมถามเธอขึ้นด้วยความอยากรู้
“ข่าวดี ก็คือ วันนี้คุณครูประกาศผลการเรียนเทอมที่หนึ่งอย่างเป็นทางการ ปรากฏว่าหนูสอบได้ที่หนึ่งค่ะ” เธอบอกด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส่และมีความสุข
“ยอดเยี่ยมมากๆ เลยลูก แล้วหนูรู้สึกอย่างไรบ้าง? ดีใจและภูมิใจไหม?” ผมถามเธออีก
“ดีใจและภูมิใจมากๆ เลยค่ะ ที่สอบได้ที่หนึ่ง แล้วคุณพ่อรู้สึกอย่างไรบ้างละค่ะ?”
“พ่อก็รู้สึกดีใจและภูมิใจในตัวของหนูมากๆ เลยละจ๊ะ หนูทำให้พ่อแม่และครอบครัวของเรามีความรู้มากๆ เลยละจ๊ะ”
“แล้วคุณพ่อกับคุณแม่จะมีรางวัลให้หนูหรือเปล่าค่ะ?” เธอถามแบบได้ทีขี่แพะไล่
“คิดไว้แล้วเชียว ว่าต้องมีการทวงรางวัลแน่นอนเลย คิคิคิ ....มีซิจ๊ะ พ่อคุยกับคุณแม่ไว้แล้วน่ะ อาทิตย์หน้าคุณแม่จะซื้อของขวัญมามอบให้หนูจ๊ะ"
“หนูอยากได้ไอโฟน 5 จังเลยค่ะ”
“โห! เพิ่งอยู่ปอหนึ่งเอง เอาแท๊บแล็ตก่อนละกัน เดี๋ยวรัฐบาลก็มอบให้หนูแล้วละจ๊ะ” ผมตอบบ่ายเบี่ยงเธอไป
“อืม! ก็ได้ค่ะ”
“แล้วข่าวร้ายของหนูล่ะ คืออะไร?” ผมถามเธอบ้าง
“อ๋อ! ข่าวร้าย ก็คือ วันนี้คุณครูสอนวิชาพละให้นักเรียนทุกคนวิ่งแข่งขันกัน ปรากฏว่าหนูวิ่งได้อันดับสุดท้ายค่ะ จากทั้งหมด 26 คน” เธอบอกแบบยิ้มๆ
“แล้วหนูรู้สึกอย่างไรบ้าง? เสียใจหรือเปล่าลูก?” ผมถามเธอ
“รู้สึกเฉยๆ ค่ะ ไม่รู้สึกเสียใจอะไรเลย เพราะหนูรู้ตัวเองดีว่าหนูอ้วนมาก เวลาวิ่งก็เลยช้ากว่าคนอื่นๆ แต่หนูก็รู้สึกดีใจนะค่ะ ที่หนูสามารถวิ่งไปถึงเส้นชัยเหมือนกับคนอื่นๆ” เธอบอก
“ดีแล้วจ๊ะ ที่หนูคิดแบบนี้”
“สมัยเด็กๆ คุณพ่อเคยสอบได้ที่หนึ่งหรือวิ่งชนะคนอื่นบ้างหรือเปล่าค่ะ?” เธอถามผมขึ้นด้วยความสนใจ
“พ่อไม่เคยสอบได้ที่หนึ่งเลยลูก อย่างดีที่สุดก็แค่ได้อันดับที่หกจ๊ะ ส่วนการวิ่งแข่งขันพ่อก็เข้าเส้นชัยเป็นคนสุดท้ายตลอด เพราะพ่อเป็นคนที่ตัวเล็กกว่าเพื่อนจ๊ะ เลยวิ่งสู้เขาไม่ได้เลยสักที”
“แสดงว่าหนูดีกว่าคุณพ่อนะซิค่ะ?”
“ใช่แล้วจ๊ะ หนูทำได้ดีและยอดเยี่ยมกว่าพ่อมากเลยจ๊ะ พ่อภูมิใจในตัวของหนูมากๆ เลยนะจ๊ะ”
“ค่ะ หนูก็ดีใจและภูมิใจมากๆ เลยค่ะ ที่ได้เกิดมาเป็นลูกของคุณพ่อกับคุณแม่ทั้งสองท่าน”
“ไหนมานี่ซิ พ่อขอกอดและขอหอมแก้มหน่อย”
พูดจบ น้องเพียงพอก็เดินเข้ามากอดผมไว้แน่น ผมก้มลงหอมที่หน้าผากของเธอ จากนั้นก็กอดเธอและเอามือลูบผมของเธอเบาๆ ด้วยความรักและความห่วงใย
เมื่อวานนี้ จึงเป็นอีกวันหนึ่งที่ผมและครอบครัวรู้สึกมีความสุขและเบิกบานใจอย่างที่สุด
ความเห็น (19)
น่ารัก น่าชัง จังเลยค่ะ เก่งเหมือนใครนะ???
น่ารักเหมือนใครตอนเด็กกันนะนี่
สวัสดีครับ คุณ 
Bright Lily
เธอถอดแบบคุณแม่ของเธอมาทั้งหมดเลยครับ
ยกเว้นสีผิวเท่านั้นที่เหมือนพ่อ 555
สวัสดีครับ อาจารย์ 
โสภณ เปียสนิท
เธอน่ารักและเก่งเหมือนคุณแม่ของเธอตอนเด็กๆ นะครับ
เพราะคุณแม่ของเธอสอบได้ที่หนึ่งมาตลอด ตั้งแต่ ป.1-ม.6 เลยละครับ
เก่งมากค่ะ เป็นกำลังใจต่อไปนะคะ เผื่อปีหน้าคุณพ่อจะอนุมัติ ไอโฟน5 ให้ อิอิ
สวัสดีครับ คุณ 
namsha
ตอนนี้คุณพ่อยังใช้โทรศัพท์มือถือราคา 990 บาทอยู่เลยครับ
หากจะซื้อไอโฟน 5 ให้ คงต้องขายรถยนต์ไปซื้อให้แน่ๆ เลย 555
ป้าดาดีใจและมีความสุขไปด้วยค่ะ เก่งมาก จริงๆแล้วคนตัวเล็กน่าจะวิ่งนำที่ 1 นะคะ
สวัสดีครับ พี่ 
กานดาน้ำมันมะพร้าว
น้องเพียงพอตัวใหญ่และอ้วนกว่าเพื่อน เลยวิ่งช้าครับ
ส่วนผมตัวเล็กกว่าเพื่อน แต่ไม่ได้ซ้อมไว้ก่อน พอถึงเวลาก็เลยสู้คนอื่นไม่ได้ครับ 555
เรียนเก่งก็สุดยอดแล้วค่ะ ไม่ต้องเสียใจนะคะ น้องตัวเล็ก ถือว่าแบ่งๆ รางวัลกันไป
สวัสดีครับ คุณ 
tuknarak
น้องเพียงพอไม่ได้เครียดอะไรนะครับ รู้สึกสบายๆ แถมยังรู้สึกขำตัวเองด้วยซ้ำที่กินเยอะจนทำให้อ้วนเกินไป เวลาวิ่งก็เลยหอบแฮ่กๆ เลย 555
-สวัสดีครับ..
-ดีใจด้วยนะครับที่สอบได้ที่หนึ่ง...
-วิ่งได้ที่สุดท้ายน่ะ...สู้ ๆ ๆ ๆ55
-วันนี้มีขนมจากหญ้าเทวดามาฝากครับ...
สวัสดีครับ คุณ 
เพชรน้ำหนึ่ง
* เฉาก๊วยชากังราวโด่งดังไปทั่วประเทศเลยนะครับ
เพิ่งทราบเหมือนกันว่าเขาเรียกว่า "หญ้าเทวดา"
** ขอบคุณมากๆ ครับ ที่กรุณาให้กำลังใจน้องเพียงพอ
เก่งจังครับ ถุกทั้งรางวัลที่1 และเลขท้าย อะไรจะโชคดีปานนั้น อิๆๆ
สวัสดีครับ คุณพี่ 
Peter p
*ดูเหมือนจะหายหน้าหายตาไปนานเลยทีเดียวนะครับ
** ถ้าเป็นหวย ได้ทั้งรางวัลที่ 1 และเลขท้าย ป่านนี้คงรวยเละเลยนะครับ 555
น้องน่ารักมากครับ....ผ้าพันคอที่โรงเรียนน้องเพียงพอ...คนละสีของโรงเรียนทิมดาบเลยครับ...ต้องไปค้นหาข้อมูลแล้วครับ...สรุปย้ำอีกที...น้องน่ารักมากครับ
สวัสดีครับ คุณหมอ 
ทิมดาบ
* น้องเพียงพอใส่ผ้าพันคอไปโรงเรียนทุกวันพุธนะครับ
ของนักเรียนหญิงกับนักเรียนชาย...แตกต่างกันหรือเปล่า? ตรงนี้ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันนะครับ
** เจ้าตัวมาอ่านข้อความที่คุณหมอเขียนชมเธอแล้ว ยิ้มใหญ่เลยนะครับ 555
เย็นนี้...ผมจะได้กลับบ้านแล้ว...อยู่ป่าปูนและตึกที่กรุงเทพฯ หลายวัน...ได้กลับไปอยู่กับป่าและต้นไม้ที่บ้านแล้ว...น่าจะถึงตีสองตีสามครับ....จะได้เจอทิมดาบแล้ว...ถ้าบุญวาสนามีคงได้เจอน้องเพียงพอ พี่เพลิน และทุกคนที่บ้าน...เอารูปทิมดาบมาฝากก่อน...โชคดีที่มีรูปสวย ฝีมือคุณตะวันดินทำให้...ชอบมาก...หวังว่าพี่เพลินและทุกคนคงชอบเช่นกันนะครับ...ผมสบายดี...แต่ตาแฉะไปหน่อย...ขวาหนังสือ..ซ้ายหนังสือ...กลางคอมพิวเตอร์...แต่ต้องสู้ๆ นะครับ...
ไม่ยอมขึ้นรูปเลย...ต้องเอาตัวจริงไปหาแล้วหล่ะนะครับ...
สวัสดีครับ คุณหมอ ทิมดาบ
*เปิดดูรูปน้องทิมดาบไม่ได้เลยครับ
** ว่างๆ ก็ขอเชิญคุณหมอและครอบครัวขึ้นมาแอ่วที่เชียงใหม่ได้นะครับ รับรองว่าคิวไม่ว่างแน่นอนครับ เพราะเพื่อนๆ ชาว g2k ที่เชียงใหม่ต่างก็อยากเจอตัวเป็นๆ ของคุณหมอกันทั้งนั้นเลยนะครับ...งานนี้รับรองว่าไม่ปล่อยให้คุณหมออดตายแน่นอนครับ 555