เราจะ....ขอโทษ

ขอโทษ

เขียนก็ไม่ยาก พูดก็ไม่ยาก ไม่ยากเลย หากจะพูด............

แต่ทำไมพูดไม่ได้ พูดไม่ออก มันติดจุกอยู่ในลำคอ กลัว กลัวอะไร กลัวเสียหน้า กลัวเสียฟอร์ม กลัวเสียเชิง กลัวเสียเหลี่ยม กลัวเสียศักดิ์ศรี กลัวถูกหัวเราะ กลัวถูกด่าประชด กลัวเขาไม่ให้อภัย ยอมไม่ได้ที่จะก้มหัวให้ใครก่อน....คิดอะไรอยู่ในใจ

คิดว่าอีกฝ่ายก็พร้อมที่จะให้ อภัย อยู่แล้ว เพียงแต่รอจังหวะโอกาส ดีๆ ทำไมพูดไม่ได้ คำสั้นๆ จะพูดสักครั้ง รู้สึกอายมากนักหรือ เมื่อกล้าทำผิด ก็ต้องกล้ารับผิด จะนิ่งอึ้งไปทำไมกัน เสียความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีต่อกัน คิดหรือว่าใครเขาจะไม่รู้

"ขอโทษ" แค่นี้พูดไม่ได้หรือเรา พูดเป็นแต่ถ้อยคำไร้สาระ ไม่เกิดประประโยชน์ ไม่เชื่อมความสัมพันธ์ไมตรี คิดได้ไง ควรพูดถ้อยคำอันเป็นมงคล ประสานสัมพันธ์ดีกว่า

เมื่อคิดว่า "เราจะ....ขอโทษ" ความปิติ ความสุข ความสบายใจ ก็เกิดขึ้นแล้ว

การฟาดฟัน อาฆาต พยาบาท แก้แค้น จองเวร แค่คิด มันก็ทำให้เราเร่าร้อนกระวนกระวายใจ นอนไม่หลับ ใจมีแต่ทุกข์ หนักแสนสาหัส ส่งผลให้ร่างกายที่เคยสวยสด งดงาม ซูบเซียด ผ่ายผอม ตรอมใจ เสียสง่าราศรี เหนื่อยใจ ท้อใจ เพลียใจ หมดกำลังใจที่มีชีวิตอยู่ต่อไป

แล้วทำไมหนอ คนเราจึงแบกทิฐิ มานะ อัตตา ยึดมั่นถือมั่นในความคิดของตนเองเป็นใหญ่ไม่เปิดใจ รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น ป่วยการ คิดไปก็เครียดเปล่าๆ แท้จริงแล้วเราควรมองคนรอบๆข้าง ด้วยความเมตตา สงสารเห็นใจ ยอมรับสิ่งที่ไม่ตรงใจเรา และเห็นใจ ว่าเขาก็มีกิเลสเหมือนเราไม่มีใครไม่เคยทำผิด เราควรลดการเพ่งโทษผู้อื่นลงบ้าง มองดูตัวเราเองให้มากๆ พิจารณไตร่ตรองให้ลึกซึ้ง

การหนีปัญหา ไม่ใช่หนทางที่ถูกต้อง หากเราหนีปัญหาที่นี่ ไปที่ใหม่ก็ต้อง

เจอปัญหาอีก แล้วต้องหนีปัญหาอีก ชาตินี้ก็คงต้องวิ่งหนีปัญหากันตลอดชีวิต ควรอยู่คิดแก้ปัญหาด้วยกันอย่างมีเหตุผล ไม่ใช้อารมณ์

"ขอโทษ......ทบทวนใหม่" เมื่อเราคิดได้ ใจของเรา ก็คงจะมองเห็นเหมือนที่ พระท่านว่า การเห็นผู้อื่นก่อนนั้นเป็นสิ่งที่ดี ก่อนที่กิเลสจะครอบงำจิตใจของเราให้หนาเตอะจนขัดเกลาไม่ออก ให้อภัย ซะ เพราะคนเราเกิดมามีพื้นฐานมาจากที่ต่างกัน ต่างที่ ต่างถิ่น ต่างจริตนิสัย บางคนเกิดมาท่ามกลางความว้าเหว่ ท่ามกลางความทุกข์ระทม ท่ามกลางความแตกแยก ท่ามกลางความโหดร้าย ท่ามกลางความอบอุ่น ฯลฯ

ณ. วันนี้ถ้าเรามีปํญหา คา ใจกับใครก็ขออภัยกัน ซะ ความรักความเมตตาเกิดขึ้นที่ใด ที่นั่นสวยงามเสมอ เราควรจะสร้างความรักความเมตตาให้เกิดขึ้นแก่ใจเราบ่อยๆ รอยยิ้มแห่งความปิติสุขย่อมเกิดขึ้นต่อกันและกัน มั่นรักษาศีล แค่5ข้อ ก็พอ รู้จักขอโทษ ให้อภัย พื้นที่ของหัวใจ ก็จะมีแต่ความ Happy Ba , Happy 8 ทุกๆ ท่าน สงบสุข ตลอดกาล แล้วพบกันใหม่นะคะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน Happy Ba, Happy 8 ค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ครูทิพย์
ใน แลกเปลี่ยนเรียนรู้

คำสำคัญ (Tags): #happy 8#happy ba#ความสงบสุข#อภัย#เราจะ....ขอโทษ

หมายเลขบันทึก: 508427เขียนเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2012 09:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 ธันวาคม 2012 12:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (18)

Dr. Ple

เขียนเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2012 09:59 น. ()

พูดไม่ยาก เขียนไม่ยาก ดังงนั้น ถ้าเราทำอะไรผิด ไปล้าง .... ก็ขอโทษนะคะ

ขอโทษ ก็ไม่ยาก เช่น กันนะตะ

พ.แจ่มจำรัส

เขียนเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2012 10:59 น. ()

เป็นบันทึกที่ทำให้ผมอยากขออภัย และขอโทษ ไปพร้อมๆ กันครับ... แต่บางเรื่องก็ผ่านเลยมานาน บางเรื่องก็บังเอิญสร้างกรรมไปโดยไม่รู้ตัว...

krugui

เขียนเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2012 11:40 น. ()

มันพูดยากจริงๆนะ บางครั้งบางคราได้แต่นึกอยู่ในใจ

อ่านบันทึกนี้แล้วจะต้องไปปรับตัวปรับปากที่หนักสักหน่อยแล้ว....