ช้าสักคิดหากจะคิดมีคู่
...สมศรีมีแฟนตอนม.2 และเธอท้องกับรุ่นพี่ม.3... เสียงเพลงของเป้ดังเตะหู
ประหลาดใจว่า สมัยนี้มีเพลงเนื้อหาแบบนี้ด้วยหรือ.... ให้แง่คิดดีนะ แต่จะขายได้หรือเปล่า ใจเริ่มวิพากษ์วิจารณ์
แต่อดคิดไม่ได้ว่า เรื่องท้องก่อนวัยอันควร เป็นเรื่องที่พบได้ไม่ยากในสังคมยุคนี้
คนใกล้ตัวผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
น้องสมทรงเป็นเด็กเรียบร้อยอยู่ในสายตาพ่อ-แม่ตลอด พอจบม. 3พ่อและแม่ส่งลูกเข้าเรียนต่อในจังหวัดใหญ่ๆ
เธอไปอยู่กับพี่สาว เรียนได้ 10 วัน หายตัวไปพร้อมกับจดหมายลา ผ่านไป 6 เดือน น้องสมทรงกลับมาพร้อมกับ
อีก 2 ชีวิต หนึ่งคนเป็นสามี อีกหนึ่งคนเป็นลูกในท้อง ผ่านไป 2 ปี เธอมีสามีและลูกใหม่อีกครั้ง
ผมเล่าเรื่องน้องสมทรงให้เพื่อนร่วมงานที่กำลังมีลูกสาวในวัยเดียวกันนี้ฟัง และบอกให้เธอคุยกับลูกบ่อยๆ
เธอรับฟังและมั่นใจว่าเธอเข้มงวดเรื่องผู้ชายมาก "เอาอยู่ ไม่มีปัญหา" ผ่านไป 6 เดือนลูกสาวเธอท้อง ขณะที่ยัง
เรียนไม่จบ ..... เรื่องใกล้ตัวที่คล้ายๆ กัน ถ้าจะให้ผมเป็นหมอดูทำนายอนาคต ผมคงต้องบอกว่า โอกาสที่น้อง
ผู้หญิงกับน้องผู้ชายจะอยู่กันไปจนแก่เท่านั้นแทบจะไม่มี
ผมกำลังสรุปเอาเองจากประสบการณ์ว่า วัยมีผลต่อการหย่าร้าง
พูดง่ายๆ ใครมีคู่ตั้งแต่อายุน้อย โอกาสหย่าร้างสูง
อดใจสักนิด หักห้ามใจไว้หน่อย ใช้เวลากับการพิจารณาคู่อีกนิด จะมีความสุขได้ในภายหน้า ปัญหาหย่าร้าง
จะน้อยลง เป็นธรรมดาของมนุษย์ที่พอใจอะไรได้ยาก สมมติว่าคุณไปซื้อของ ถูกใจของแล้วซื้อทันที
แต่ถ้าหากซื้อของชิ้นแรก แล้วเดินไปร้านถัดไป เห็นของแบบเดียวกันที่ดีกว่า สวยกว่า ถูกกว่า
คุณจะทำอย่างไร? ถ้าคืนได้คงไปคืนของร้านเก่าแล้วมาซื้อร้านใหม่
การคืนของก็เหมือนการหย่าร้าง แต่ถ้าคืนไม่ได้ก็อาจจะซื้อของใหม่ ทิ้งของเก่า........... อันนี้ไม่ดีแน่
แต่ถ้าเราใช้เวลาเลือกของสักนิด เดินให้ทั่วๆ จบครบทุกร้าน หรือครบทุกห้าง เวลาตัดสินใจซื้อของคุณจะรู้สึกว่า
สิ่งนี้ดีที่สุดแล้ว เลือกเถอะครับถ้าอยากได้สิ่งที่ถูกใจนานๆ ไม่ต้องกลัวว่าของจะมีชิ้นเดียวในโลก
ความเห็น (2)
ขอยกมือค้าน ดัง ๆ ....
ตรรกะนี้ ขอไม่เห็นด้วยนะครับ... วัยมีผลต่อการหย่าร้างสูง นั้นไม่น่าจะถูกต้อง สมัยปู่ย่า แต่งงานกันก็ไม่เกิน ๒๐ หรือแก่กว่านั้นนิดหน่อย ย้อนหลังไปสมัยทวด ก็แต่งงานกันไม่เกินนั้น แม้ตอนนี้ในต่างจังหวัด ผู้คนก็ยังแต่งงานกันในราว ยีสิบกว่า ๆ
ที่แต่งงานตอนอายุมากนั้น เป็นเฉพาะในเมืองกรุงเทพฯ ที่ผู้คนอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ เอื่อให้มักมากในกามคุณ โลภในลาภยสอันไม่ควรได้ แต่ไม่หล่อหลอมให้เป็นคน รับผิดชอบ ต่างหาก...
ความไม่ยั้งคิด ไม่เห็นคุณค่าของครอบครัวและความรัก และ ไม่ตระหนักในหน้าที่ของคน บวกกับความไม่รู้ว่า "รับผิดชอบ" คืออะไร ต่างหากทีทำให้ หย่าร้าง
แต่เหตุทีทำให้ไม่ยั้งคิด ไม่เห็นคุณค่า จะเล่าสูกันฟังก็คงอีกยาววววววว
ขอบคุณๆ han min ที่เข้ามาชมและให้มุมมองที่ต่างออกไปครับ