แึ้ึค่คิดถึง ก็ถึง...แล้ว (4-103)
มีคนถามว่า
..
ฉันตอบไม่ได้ จึงอมยิ้มและบอกว่า
เมื่อความคิดถึงมาเยือน
จงติดตามไป...
...เธอว่ามั๊ย?
ความเห็น (8)
เมื่อความคิดถึงมาเยือน
จงติดตามไป...
...เธอว่ามั๊ย?
ผมตอบ .....(พยายามที่จะ) ...ไม่ครับ..... สำหรับผมตามติดตามความคิดถึงไปงานนี้ "ข้าน้อย...ทุกข์ระเบิด...แน่ครับ
สวัสดีค่ะท่านวิชญธรรม
.... ก็เมื่อตามไปแล้ว ก็ตามไปให้ถึงที่สุดของต้นสายปลายเหตุ... รู้แล้ว เห็นแล้ว ...
ก็จะได้...วางลง ไงคะ
จะไปทุกข์ำทำไมกัน....
ลึกซึ้งครับ.......
มือใหม่อย่างผม.... ปลายเหตุที่ไม่ชัดเจน (หรืออาจจะชัดเจนมากแต่ตัวเองมองไม่เห็น หรือยังไม่ยอมรับ) อาจรู้แล้ว เห็นแล้ว แต่วางยังไม่ลงครับ (ยังคงชอบ ...ถือของหนักพาไป...อยู่ครับ)
ถ้างั้นหลักควบคุมความคิดผม......คือ ..ฝึกไม่ส่งจิตออก(เมือง)นอกไปขอรับ ...
อย่างงี้ดีมั้ยครับ ....:):)
อย่างงี้ดีมั้ยครับ ....:):)
ดีค่ะ แต่ตัวเองทำไม่ค่อยได้ เพราะเป็นพวกฟุ้งงงงงงง
ถามพี่ชายคนดี ซึ่งท่านปฏิบัติธรรมมานาน ท่านบอกว่า ต้องเลือกวิธีที่เหมาะกับ "สภาวะธรรม" ของเราด้วย
คราวนี้พอเกิด อาการ/ความรู้สึก อะไรขึ้นมา ทั้งคิดถึง รัก ชอบ หลง โกรธ เกลียด ก็ใช้วิธี "ดูจิต" ตัวเอง ดูให้เหมือนคนดูภาพยนตร์ ดูๆๆๆๆ .... ดูไปมากๆ เข้า จิตมันก็จะ "รู้" รู้มากๆ เข้า คราวนี้ ก็เริ่ม เบื่อระอา ความไม่เที่ยงที่เกิดขึ้น ... จนมันดับไปในที่สุด...
สรุป...แต่ที่เขียนๆ มานี่ ทำไม่ได้หมดนะคะ ... ยังต้องฝึกกันต่อไปค่ะ :)
เห็นแล้วครับ..... สูตรเดียวกับที่อาจารย์หมอสอนเลย.... พยายามทำให้มากขึ้นครับ บางครั้งได้ บางครั้ง ดูๆๆๆ ไปเหมือนไปยุตัวเองยกกำลังอารมณ์ตัวเองโดยขาดสติซะ กว่าจะระลึกรู้ ก็เข้าป่าเข้าดงไปพม่าโน้นแล้ว....555
เห็นด้วยครับคงต้องฝึกกันต่อไป....... เมื่อเบื่อหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์ที่ตนหลง.... เมื่อนั้นคงจะเดินถูกทางนะครับ.....
Goodnight krab ....:):)
สวัสดียามสายๆ ค่ะท่านวิชญธรรม
ได้เสวนาธรรมกับผู้ปฏิบัติ....เลยหลับสบายตื่นสายค่ะ....ฮาาาาา
เรื่องยกกำลังอารมณ์ตัวเองในเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยขาดสติและโยนิโสมนสิการนี่้...เคยเรียกเองว่า...
"ให้อาหารกับความทุกข์" เหมือนคนกลัวอ้วน ยิ่งทานใหญ่เลย เพราะยิ่งจะ "ไม่" ก็เหมือนให้กำลังกับ "อยาก" ก็ Action = Reaction ทางฟิสิกส์ล่ะค่ะ ดังนั้นง่ายๆ ก็คือต้องมี "Friction" แรงเสียดทาน ความฝืด หรือจะหาแรงเฉื่อย ไว้ถ่วง "กิเลส" ต่างๆ เสียบ้าง...ฟุ้งงงงงไปอีกแล้ว พอดีกว่า
ขอบคุณที่เสวนาธรรมด้วยกันค่ะ :)
เห็นด้วยค่ะ มีก้ทุกข์ ไม่มียิ่งทุกข์
สวัสดีค่ะคุณ 
มีก็ทุกข์ ไม่มีก็ทุกข์ ...
แต่ทุกข์คนละแบบ ตามวาระโอกาสและระดับจิตใจกันไปนะคะ
ขอบคุณค่ะ