เรื่องเล่าจากดงหลวงได้ตีพิมพ์แล้ว

gotoknow เป็นแหล่งรวมบันทึก ที่สามารถเรียบเรียงใหม่ และเอามาจัดพิมพ์ได้

เรื่องเล่าจากดงหลวงพิมพ์ออกมาแล้ว หลังจากใช้เวลาเป็นปี กว่าจะออกมาได้ เป็นความกรุณาของท่านเลขาธิการ สปก.ที่หยิบเอาเรื่องเล่าดงหลวงมาจัดพิมพ์  เพราะผมไม่คิดว่าในชีวิตผมจะมีปัญญาพิมพ์เอง หากไม่มีผู้อุปการคุณ ที่เห็นประโยชน์ในสาระและให้การสนับสนุนพิมพ์

ขออนุญาตแนะนำท่านเลขาธิการ สปก. ท่านนี้นะครับ ท่านเป็นคนนครสวรรค์ เรียนจบรัฐศาสตร์การปกครองจากจุฬาลงกรณ์ รับราชการ สปก.และเรียนต่อที่ AIT ด้าน Rural Development Planning โดยได้รับทุนจากรัฐบาลเนเธอร์แลนด์ และไปเรียนปริญญาเอกที่ University Putra Malaysia(UPM) ทางด้าน Rural Sociology กลับมารับราชการที่ สปก.ตลอดมา  พื้นฐานของท่านเช่นนี้จึงมีความเข้าใจชนบทเป็นอย่างดียิ่งท่านหนึ่ง ยิ่งท่านเป็นผู้ใหญ่ของราชการที่หายากมากที่จะเข้าใจชนบท เมื่อท่านมีตำแหน่งสูงขึ้นจึงทำโครงการพัฒนาชนบทมาตลอด ซึ่งผมมีโอกาสร่วมงานกับท่าน 2 โครงการขนาดใหญ่ คือโครงการพัฒนากลุ่มป่าห้วยขาแข้ง และโครงการฟื้นฟูสภาพแวดล้อมที่เสื่อมโทรมในเขตปฏิรูปที่ดินด้วยการพัฒนาการเกษตรแบบผสมผสาน (คฟป.) 

ที่ คฟป. นี่เองที่ผมรับผิดชอบพื้นที่ อ.ดงหลวง จ.มุกดาหาร ผมและเพื่อนร่วมงานโดยเฉพาะคุณเปลี่ยน ลุยสนามกันดูเหมือนจะมากกว่าใช้ชีวิตในเมือง จากการคลุกคลีทั้งในบทบาทหน้าที่ที่จะต้องทำ กับความสนใจส่วนตัวต่อความเป็นไปของวิถีชนบท  โครงการมีหลายอย่างไปมอบให้ชุมชน โดยเฉพาะความรู้ และมีสิ่งที่ผมได้คืนมาคือความรู้เช่นกัน ผมเขียนสิ่งเหล่านั้นลงใน Blog ทั้งที่ Gotoknow.org และที่ Lanpanya.com

 

และในโครงการเองก็มี KM message ที่ผมเขียนทุกสัปดาห์เวียนให้ทุกคนทราบในเรื่องที่เป็นสาระของชุมชนในพื้นที่และส่วนที่เป็นความเห็นส่วนตัว ผมหยิบมาเขียนหมด  ทั้งหมดนี้พบว่าอยู่ในสายตาของท่านเลขาธิการ สปก.

วันก่อนผมได้พบท่านเลขาฯ ท่านยังบอกอีกว่า หากยังมีงานเขียนที่เกี่ยวกับ ผลงานของโครงการ คฟป.อีกก็เอามาพิมพ์อีกได้.... 

เนื่องจากต้นฉบับหนามาก ทำให้ค่าพิมพ์สูง ขนาดผมเอาหลายบันทึกออกไป ก็ยังหนามากอยู่ การพิมพ์อยู่ในรูป Pocket Book ทำให้แต่ละเรื่องในบันทึกจึงต้องใช้หลายหน้ากระดาษ

ผมต้องขอบคุณ gotoknow ทีมงานทุกท่าน โดยเฉพาะเจ้าสำนัก ดร.ธวัชชัยและ ดร.จันทวรรณ ปิยวัฒน์ครับ ที่สร้าง gotoknow ขึ้นมาให้เป็นแหล่งรวบรวมบันทึกเรื่องเล่าจากดงหลวงจนถึงขั้นจัดพิมพ์ได้ ผมคงได้กลับมาเขียนอีกในไม่ช้านี้...