ปณิธานของใบไม้...(4-102)
"ปณิธานของใบไม้"
"...หนึ่งใบไม้ในป่าใหญ่
หวังเพียงได้ตอบแทนคุณ
พลีซากแผ่นดินอุดม
ช่วยทับถมถิ่นมารดร..."
หมายเหตุ : แต่งยังไม่จบ... จบไม่ได้ดังใจค่ะ
.......................................
ธรรมชาติสอนแสดงธรรมให้เราเสมอ...
มาร่วมด้วยช่วยกันดูแลและเพาะปลูกต้นไม้แห่ง "ความรักเมตตา"
ทั้งต้นไม้ที่ปลูกในแผ่นดิน
และต้นไม้...ในใจ...เราทุกคนกันนะคะ
(◠‿◠✿)❤•♥
ความเห็น (14)
ปณิธานของใบไม้......
ดีจัง....เยี่ยมมากค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่ 
ยิ้มรับค่ะ... :)
กลีบอรพิม สวยจังค่ะ
รออ่านกลอนตอนจบครับ ;)
ชอบภาพมากค่ะ ลุ่มลึกบอกไม่ถูกค่ะ
;)
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ 
ตอนแรกที่เห็นไม่รู้จักว่าชื่ออะไร เที่ยวตามหา เพราะกลีบดอกเป็นสีขาว แปลกตาค่ะ
และกลีบดอกร่วงเต็มลานพื้นที่ไปเดินเล่น ... สวยจริงด้วยค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณครู 
กลอนนี้ท่าจะเป็นกลอนที่แต่งไม่จบ...
แต่คิดอีกที แต่งไม่จบก็ดีไปอีกอย่าง เพราะบางทีความคิดคำนึงจะได้เดินทางต่อไป....
ไม่รู้จบค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณ 
กล้องตัวเล็กในมือถือ ได้ภาพนี้มาก็ดีใจบอกไม่ถูกแล้วค่ะ
ดีใจที่ชอบค่ะ :)
สั้นๆ แต่โดนใจค่ะ จะเป็นใบไม้ใบนั้นค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่ 
ดีใจจังค่ะ...
มีใบไม้อีกใบ...แล้ว :)
สวัสดีค่ะอาจารย์...
ภาพถ่าย(ใบไม้สีขาวกับพื้นปูน)ทำให้นึกถึง น้ำใจ(ความบริสุทธิ์)ในป่าคอนกรีต และหัวใจกล้าแกร่งของครู(พื้นดิน) ที่ทุ่มเทขัดเกลา-ฝึกสอนนักเรียน(ดอกไม้สีขาว)
ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณ 
เพิ่งมาเห็นคอมเม้นท์...
คิดตามที่คุณน้อยเปรียบเทียบแล้วก็ยิ้มอยู่นานเลยค่ะ
ภาพเดียวกัน แต่ประสบการณ์ที่ต่างกันทำให้เราจินตนาการได้หลากหลายกันไปจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ :)
กึดเติ้งหาตวยมาต้อยๆ.. มาปะกับฮูปแสนงาม ดอกไม้สีขาว พราวๆพลิ้วไหว แสนเสียดายตี้มันหล่นมา....
พี่ 
เจ้า
กึดเติ้งหาตวยเจ้าๆๆๆๆ
บ่าต้องเสียดายตี้มันหล่นเน้้อ มีอีกปะเลอะปะเต่อเจ้า...:)