การเดินทาง - ห้องเรียน - บทเรียน
..
บทความนี้ ขอสะท้อนด้วยภาพมากกว่าคำบรรยายคะ
ลองอ่านดูว่าพอจะเข้าได้กับ หัวข้อห้องเรียนในฝัน หรือเปล่า?
.
เพราะ ขณะที่เขียนบทความนี้ อินเตอร์เน็ตกระท่อนกระแท่นพอสมควร
ณ เมือง Wenzhou สาธารณรัฐประชาชนจีน
ที่นี่ ไม่สามารถใช้ facebook และ youtube
แต่ก็เป็นโอกาสได้พบหนทางใหม่ ในการ upload รูปและวีดีโอ...นั่นคือ flickr photostream
.
การเดินทางมา มหาวิทยาลัย wenzhou ครั้งนี้ เป็นโครงการหนึ่งของสถาบันขงจื้อ
โดยวัตถุประสงค์หลัก เป็นการมาเรียนรู้การแพทย์แผนจีน
โดยมีคณาจารย์จากสามมหาวิทยาลัยคือ บูรพา เชียงใหม่ และ พะเยา
.
แต่ชั่วโมงที่ข้าพเจ้าอยากกล่าวถึง ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับหมอๆ ยาๆ แต่อย่างไร
แต่เป็นชั่วโมง " Chinese speaking" กับการเป็นห้องเรียน..ที่ข้าพเจ้าชอบ
ด้วยเหตุผลส่วนตัว ดังต่อไปนี้ (ไม่รู้จะในฝันได้หรือเปล่า)
...
1. สภาพห้องเรียน..แสนจะธรรมดา จะว่าโลโซก็ได้
...
2. แต่คุณครูท่านนี้..ไม่ธรรมดาเลย
ความประทับใจเริ่มก่อ ตั้งแต่ตอนที่เธออุตสาห์ทำ power point ภาพนี้
..เธอบอกว่า คำสีน้ำเงินท้ายสุดนั้นเธอก็หามาจาก google ขอพวกเราช่่วยดูให้หน่อยว่าถูกหรือเปล่า
แบบเรียน การเรียกตัวเลข ให้ผู้เรียนฝึกบอกอายุตัวเองเป็นภาษาจีน
.
3. ลองดูวีดีโอสั้นๆ 9 นาที บรรยากาศในห้อง + อายุผู้เรียนนะคะ
###
จบชั่วโมง
ข้าพเจ้ายอมรับว่า จำคำพูดได้ไม่กี่คำ
ที่จำได้คือ "ตั้วซาวเฉี่ยน" = ราคาเท่าไหร่ ? , "เจ๋อเก้อ" = อันนี้
แต่สิ่งที่ได้คือ ทัศนคติต่อภาษาจีนที่เปลี่ยนไป มองอย่างเป็นมิตรมากขึ้น
.
ทำไมหนอ ดูไปก็ไม่มีอะไรเป็นนวัตกรรม
อาจเป็นเพราะ.."รอยยิ้มที่ผู้สอนมีตลอดเวลา"
..ซึ่งเป็นสิ่งที่คนเป็นครูคนหนึ่งอย่างข้าพเจ้าเอง..ตอนนี้ รอยยิ้มแบบนี้
..ตกหายไปตอนไหน เมื่อไหร่ เพราะอะไร..ก็ไม่รู้
พินิจ พิเคราะห์ ทบทวน ค้นหา
"รอยยิ้ม" อยู่ไหนหนา ;)...
รอยยิ้มอยู่ที่กัลยาณมิตรนี่แหล่ะค่ะหมอปอ พี่โจ้ว่า ถึงหมอไม่ยิ้ม แต่ก็ยังเห็นรอยยิ้มละมัยในสายตาที่มองมาเสมอ และก็มักรอยยิ้มกลับจากกัลยาณมิตรอีกด้วยค่ะ
เป็นการถนอมใบหน้าไม้ให้เกิดตีนกาด้วย แต่ถ้ายิ้มและหัวเราะ 555 ทั้งวันแบบพี่โจ้ นะ ตีนกานี่บอกอายุเลยน่ะ อิ อิ
มามอบรอยยิ้มให้คุณหมอในยามเช้า เพื่อหวังให้คุณหมอยิ้มตอบ แล้วรอยยิ้มนั้นจะกลายเป็นรอยยิ้มของคุณหมอเอง
เป็นกำลังใจให้ทำในสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ
อาจารย์ยิ้มหวาน...
ประทับใจในคลิปคุณครูผู้มีความสุขและบรรยากาศในห้องเรียนธรรมดาที่ไม่ธรรมดาครับ โชคดีในการเดินทางนะครับคุณหมอ
ความชอบ...เริ่มที่ตัวครู จะส่งผลต่อความชอบในวิชาค่ะ ไจ๋เจี๋ยนค่ะคุณหมอ ป.
ถึงอาจารย์หมอปัทมาด้วยความระลึกถึงยิ่ง
รอยยิ้มของอาจารย์หมอปัทมานั้น ข้าพเจ้า...ขอยืนยันว่า...
สัมผัสได้ตลอดเวลา บนความจริงจังและจริงใจ จากข้างในค่ะ
แทบทุกบันทึกของอาจารย์หมอ กำลังอยู่ระหว่างการถอดบทเรียนภายในจิตใจอย่างเข้มข้น
แต่ละเสี้ยวของบทเรียน ล้วนเดินทางสู่การลดตัวลดตนทั้งนั้นเลย
อาจารย์หมอถามหา "รอยยิ้มตกหายไป ตอนไหน เมื่อไหร่ เพราะอะไร?"
แสดงว่า คงได้จังหวะเวลา นำกลับคืนมาโดยสมบูรณ์แล้วมังคะ?
(ขออภัยเป็นอย่างยิ่ง ที่ข้าพเจ้าลืมตัวบ่อยๆ นำเรื่องหนักๆมาปรึกษาอาจารย์หมอเป็นปกติหนะค่ะ
เพราะปักใจว่า อาจารย์หมอ...คือ "ครูในดวงใจ"ของข้าพเจ้า...
...ขอมอบรอยยิ้มในน้ำตาของความซาบซึ้งจากใจจริงถึงครู ด้วยความขอบคุณยิ่งค่ะ)
น่าสนุกนะคะ
ยิ้มออกเพราะเพลงโดราเอมอนครับ....ทิมดาบเขากำลังหัดเล่นอยู่ครับ....แต่นิ้วไปก่อนตัวโน๊ต...เก็บไม่ทัน...เหลือแต่รอยยิ้มครับ
ขอบคุณอาจารย์วิชญธรรม ที่มาส่งยิ้มให้คะ..หาก internet ดีกว่านี้สักหน่อยคงได้สนทนามากกว่านี้้ :)
ขอบคุณคะ
เรื่องนี้สอนให้ตัวเองรู้ว่า
อุปกรณ์ เทคโนโลยี การสอนก็สำคัญ
รอยยิ้มที่มาจากความสุขภายในของผู้สอน
คือปัจจัยแรกของห้องเรียนในฝัน
แปลออกมาแล้ว ว้าว..ใช่ตรงที่หมายถึงไหมคะ
ขอบคุณคะ ยิ้มออกมาจากใจอย่างพี่โจ้ แม้มีตีนกาบ้างก็น่ารักคะ :)
ตรงประเด็นเลยคะคุณครูทิพย์ ความสุขของผู้สอน ทำให้บรรยากาศในห้องมีพลัง
ขอบคุณที่ให้ความปรารถนาดี เป็นหนึ่งใน "ทานจักร 10" นะคะ :)
เห็นด้วยคะอาจารย์ ยิ้มหวานน่ารักมาก และยังพูดภาษาอังกฤษได้ดีมากด้วย
คะ ใจดี น่ารัก
(อยากตอบยาวๆ แต่อินเตอร์เน็ตที่นี้ไม่เป็นใจเลย)
ขอบคุณคะ อาจารย์ป๊อป เป็นกำลังใจในการทำงานนะคะ
ขอบคุณคะคุณครูนก
ความชอบ หรือไม่ชอบตัวผู้สอน มีผลต่อความชอบไม่ชอบวิชาไปด้วย
ถ้ามีคุณครูสอนวิชาวิทยาศาสตร์ได้สนุกแบบครูนก เด็กก็น่าจะรักวิชานี้ไปด้วยนะคะ
ขอบคุณคะพี่อ้อ