วรรณกรรม : ถนน
ฉันเคยเป็น เช่นสิ่งดี มีคุณค่า
มีราคา มีประโยชน์ หมดความหมาย
มาด้อยค่า ด้อยราคา ไม่ใส่ใจ
ถ้อยคำให้ ไร้ค่า พาหมางเมิน
*****
เป็นถนน คนเดิน ทางเตียนโล่ง
เคยโอ่โถง ทุกชั่วโมง คนเดินเหิน
มาเดี๋ยวนี้ หญ้าปรก รกรังเกิน
ไม่มีคน เดินเหิน อย่างเคยมา
*****
*****
เป็นถนน คนยัง มองประโยชน์
ไม่มีโทษ ถึงจะโหด รู้คุณค่า
มีคนตาย มีคนเจ็บ เรื่อยเรื่อยมา
ยังมีค่า กว่าฉัน นั้นมากมาย
*****
ผ่านไปมา มาไป วันยังค่ำ
ฉันต้อยต่ำ คนย่ำเหยียบ ย่ำซ้ำไว้
มาแล้วจาก พรากไป ช้ำดวงใจ
ถ้อยคำให้ ว่ารัก หักหาญลง
*****
ครูอ้อย แซ่เฮ ประพันธ์
คำสำคัญ (Tags): #ครูอ้อย แซ่เฮ#คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 505938เขียนเมื่อ 17 ตุลาคม 2012 15:09 น. ()ความเห็น (5)
-
สวัสดีค่ะคุณครู
อ้อย แซ่เฮ - ขอบคุณ ค่ะ มาเพลง เพราะๆ ค่ะ
.....เมื่อฉันพบเธอ ฉันเกลียดถนน เพราะทำให้เราสองคน ต้องพรากจากกัน......
เห็นหัวข้อเรื่องแล้วรำลึกถึงพัชรา แวงวรรณค่ะ
tuknarak
ครูทิพย์-สวัสดีครับครูอ้อย..
-แวะมาเยี่ยม/เก็บกล้วยไข่มาฝากครับ..
ว้าวววววว กำลังหิวพอดี ชอบค่ะ กล้วยไข่ ขอบคุณจริงๆค่ะ