รามเกียรติ์ ตอนที่ ๘ นางสีดาถูกลักพาตัว และตอนสดายุถูกฆ่า

ฉบับ ดร.สัตยพรต ศาสตรี เป็นต้นเค้าในการเรียบเรียง และฉบับนี้ก็นำมาจากของรัชกาลที่ี ๑ มาเป็นต้นเค้าอีกทีนะครับ

รามเกียรติ์

ตอน นางสีดาถูกลักพาตัว และตอนสดายุถูกฆ่า

สรคะที่ ๖

ครั้นนางสำมนักขาสิ้นสามีไปแล้ว นางรู้สึกว่าชีวิตของตนนั้น ช่างไร้ความหมายเสียนี้กระไร นางจึงได้กล่าวกะพี่ชายว่า “ท่านพี่หม่อมฉันต้องการที่จะไปพบหน้าลูกชายและอยากไปอยู่กับลูกกุมภกาศของหม่อมฉัน”

แท้ที่จริง นี่เป็นอุบายของนาง เพราะนางนั้นเป็นหญิงแพศยา นางต้องการที่จะไปหาสามีใหม่

ครั้นนางสำมนักขาได้ออกไปในป่า ณ ที่นั้น นางได้พบพระรามพร้อมกับนางสีดาและพระลักษมณ์ ทันทีที่นางได้เห็นพระราม นางรู้สึกราวกะว่าได้ถูกศรแห่งกามเทพปักลงที่อกอย่างแรง

นางสำมนักขาได้แปลงรูปร่างด้วยอำนาจแห่งมายา กลายเป็นหญิงสาว ผู้งดงามราวกับนางฟ้า นางยั่วยวนเข้าไปหาพระราม แต่พระรามนั้น ก็ทรงมิได้ไหวหวั่นหรือเหลี่ยวแลใส่พระทัยนางสำมนักขาเลย

นางจึงมองไปรอบ ๆ ก็พบนางสีดา (บุตรีแห่งวิเทหนคร) และคิดว่าหญิงคนนี้เป็นแน่ ที่เป็นสาเหตุทำให้พระรามไม่สนใจตน จึงได้กลับกลายร่างเป็นนางยักษิณี แล้ววิ่งเข้าไปเพื่อจะฆ่านางสีดาเสียให้ได้

แต่ทว่าพระลักษมณ์ทรงเห็นก่อน จึงได้ลุกเข้าไปขัดขวางนาง พระลักษมณ์ไม่ได้คิดฆ่านางสำมนักขา พระลักษมณ์เพียงแต่ตัดหูและจมูกของนางและต่อว่านางไปเท่านั้น

นางสำมนักขา เมื่อเสียโฉมแล้ว จึงได้รุดหน้าไปหาพี่ชายทั้งสอง คือ ขร และ ทูษณ์ เพื่อเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และพี่ชายทั้งสองจึงได้นำกองทัพหมู่ใหญ่ไปรบกับพระราม ปรากฏว่าขรและทูษณ์นั้น ถูกพระรามและพระลักษมณ์ส่งไปยังมฤตยู

ถึงกระนั้น ครั้นนางสำมนักขา เศร้าโศกอยู่แล้ว ก็ยิ่งเศร้าโศกยิ่งนัก ครานี้นางได้ไปหาพี่ทศกัณฐ์ และเล่าถึงต้นเหตุของเรื่องว่า นางนั้นปรารถนาที่จะนำนางสีดามาเป็นของกำนัลให้ท่านพี่

แต่ทว่าเจ้าลักษมณ์ ผู้อวดดีได้เข้ามาทำร้ายหม่อมฉัน และทำให้หม่อมฉันเสียโฉม พร้อมกับแย่งชิงนางสีดาไป หม่อมฉันจึงอยากให้ท่านพี่ไปนำตัวนางสีดาผู้น่ารักนั้น กลับมาโดยเร็ว และแก้แค้นให้หม่อมฉันด้วย

เมื่อทศกัณฐ์ ได้ฟังเรื่องราวความงามของนางสีดาจากภคินีน้อง จึงทำให้ทศกัณฐ์นั้น ราวกะว่าต้องศรรักปักอก

ทศกัณฐ์เจ้าแห่งยักษา ได้รับสั่งให้อสูร นามว่า มารีศ แปลงกายเป็นกวางทอง แล้วย่องไปที่บรรณศาลาแห่งราม

มารีศยักษา ผู้จอมเจ้าเลห์ เมื่อไปถึงบรรณศาลาแห่งรามแล้ว ก็ได้กระโดดโลดเต้นที่หน้าบรรณศาลา เมื่อนางสีดาเห็นก็ทรงทูลกะภัสดาว่า “หม่อมฉันต้องการให้หม่อมพี่นำกวางตัวนั้นมาให้หม่อมฉัน” อันว่าปัญญาของมนุษย์นั้น ย่อมมีขอบเขตจำกัด และสามารถกลับกลายได้มากทีเดียว

ฝ่ายองค์รามได้ตรัสเตือนนางสีดาว่า “นั่นคงอาจเป็นกลลวงของเหล่ายักษ์ก็เป็นได้” แต่นางไม่ฟัง นางทรงรบเร้าให้องค์ราม ได้รีบรุดเสด็จไปจับกวางมาให้ได้ เพื่อยังความปรารถนาของตนให้สำเร็จ

พระรามพยายามจับกวางตัวนั้นให้ได้ แต่ก็ไม่สำเร็จ กวางตัวนั้นได้วิ่งไกลออกไปเรื่อย ๆ ยังป่าอื่น พระรามจึงได้แผลงศรพิษไปที่กวางตัวนั้น

ครั้นกวางนั้นถูกศรแห่งองค์รามปัก ก็ได้วิ่งหนีออกไป ด้วยทั้งร้องว่า “โอ้ สีดา” นางสีดาได้ยินดังนั้น ก็ตกใจ เหมือนกับว่าเหล็กร้อนได้นาบบนตัวของตน จึงได้รับสั่งให้พระลักษมณ์รุดไปดู เพื่อปกป้องคุ้มครองพระเชษฐาของตนไว้

ทศกัณฐ์ เจ้าเมืองลงกา ได้เสด็จมา ณ ที่นั่น โดยได้แปลงตนเป็นฤษีแล้วได้มาลักพานางสีดาไปสู่เมืองลงกา

ในระหว่างทางนั้น พระสหายแห่งพระบิดาของพระสวามี ผู้เป็นพระยาแร้ง อันถูกความชราครอบงำแล้ว (แร้งแก่/แร้งเฒ่า) นามว่า สดายุ ได้เข้ามาขัดขวางเจ้าเมืองลงกา โดยการใช้จะงอยปากอันคมจิกทศกัณฐ์

ทศกัณฐ์ทนแทบไม่ไหว แต่ตนเองก็ไม่สามารถที่จะฆ่านกสดายุได้ ขณะนั้น สดายุปักษี ได้กล่าววจีโอ้อวดความเก่งของตนกะทศกัณฐ์ผู้เป็นอสูรว่า ดาบ หลาว หรือศัตราวุธอื่นใด ก็ไม่สามารถที่จะฆ่าตัวเราได้ ยกเว้นแหวนของพระศิวะที่สวมอยู่ในนิ้วมือแห่งพระนางสีดา

เมื่อทศกัณฐ์ ได้ยินดังนั้น จึงได้หยิบแหวนจากนิ้วมือของนางสีดา แล้วประหารปักษานั้น

น่าเศร้าสดายุปักษีผู้เก่งกล้า ถึงซึ่งกาลมรณา ด้วยแหวนแห่งนางสีดา ผู้ไปสู่สุคติโลกด้วยบุญตน

สองพี่น้องผู้เก่งกล้าแห่งรฆุวงศ์ (พระรามและพระลักษมณ์) ได้กลับมาถึงที่พำนัก ทั้งสองพระอง์ก็ต่างเศร้าโศก เมื่อไม่พบนางสีดา จึงได้เสด็จเข้าไปในป่า ทั้งสองพระองค์มองเห็นแร้งผู้ยิ่งใหญ่ถูกฆ่า

ทว่าวิญญาณของสดายุปักษีนั้น หาได้ปราศนิราศไปไหน สดายุได้กล่าวกะองค์รามว่า ทศกัณฐ์ผู้ชั่วช้านั้น ได้ลักพานางสีดาไป และสดายุก็ได้ยืนแหวนของสีดาให้แก่องค์ราม วิญญาณของสดายุจึงได้ไปสู่สุคติและได้รับความสุข

พระรามปรารถนาที่จะเผาศพของสดายุ นกผู้ประเสริฐ จึงได้แผลงศรไป ฟืนสำหรับเผาศพก็ลุกขึ้นมา พระองค์เอาลูกศรดอกหนึ่งช่วยวางร่างของแร้งบนฟืนเผาศพ เมื่อไฟไหม้ร่างหมดแล้ว พระองค์ก็ได้เอาศรอีกดอกหนึ่งดับไฟ

หลังจากที่พระรามทำพิธีศพเสร็จเรียบร้อยแล้ว พระองค์ตั้งพระทัยว่าจะค้นหาอสูรทศกัณฐ์ พระองค์จึงได้ออกเดินทางไปทางทิศใต้

เขียนใน GotoKnow โดย ลูกสายลม
ใน ภาษา และวรรณคดีไทย

คำสำคัญ (Tags): #รามเกียรติ์#ตอนนางสีดาถูกลักพาตัว#ตอนสดายุปักษีถูกฆ่า

หมายเลขบันทึก: 505511เขียนเมื่อ 13 ตุลาคม 2012 20:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน 2014 19:34 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน