สุขอยู่แค่นี้เอง..
บ่ายวันหนึ่ง
นักศึกษาแพทย์ที่ข้าพเจ้าเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา
นำใบวิชาเลือกมาให้เซ็น
"จบปี 6 แล้วหนูคิดว่าจะต่อสาขาไหน"
ลูกศิษย์ gen Y ตอบชัดถ้อยชัดคำ
"จบแล้ว คงไปลองทำธุรกิจ หรือต่อด้านอื่นคะ"
...
ข้าพเจ้าอึ้งไปเล็กน้อย
"อืมม์ เดี๋ยวนี้ก็มีแพทย์หลายคนประสบความสำเร็จในด้านอื่นนะ"
ข้าพเจ้ายอมรับว่า วูบแรกคือความผิดหวัง
ทว่านึกไปถึง เพื่อนคนหนึ่ง ที่ไปเรียนต่ออักษรศาสตร์ จนได้เกียรตินิยม
เป็นอาจารย์ในสถาบันมีชื่อแห่งหนึ่ง
ที่จริงแล้วลูกศิษย์คนนี้ กำลังให้บทเรียนเรื่อง "ความสุข" แก่ข้าพเจ้าต่างหาก
###
เมื่อครั้งข้าพเจ้าไปประชุมวิชาการที่ประเทศไต้หวัน
อาหารเย็นเป็นโต๊ะจีน ที่มีเจ้าภาพผลัดเวียนทุกมื้อ
แรกๆ ก็สุขไปกับรสชาดและบรรยากาศ
แต่เมื่อเข้าสู่วันที่สาม สี่ ห้า
ข้าพเจ้าเริ่มมองออกไปนอกหน้าต่างร้าน
อยากไปสั่งซื้ออาหารจากร้านบะหมี่เกี๊ยวเองบ้าง
อาหารเหล่านี้รสเลิศ
แต่ก็ไม่ทดแทนรสชาดของอิสรภาพ
...
ผ้าปูที่นอนซึ่งมากับที่พัก เข้าชุดกันกับเฟอร์นิเจอร์
ข้าพเจ้าทนนอน คันกะยุบกะยิบ เป็นผื่นแพ้
ไม่ยอมเปลี่ยน เพียงเพราะความ "เสียดาย"
จนวันหนึ่งที่ยอมตัดใจ เอามันออกไป
แล้วซื้อผ้าปูอีกชนิดผ้าหนึ่ง ที่แม้ไม่สวยเท่าผืนแรก
แต่..ข้าพเจ้านอนด้วยความสุข
และความภูมิใจที่เลือกถูก
...
ความสุขอยู่ตรงนี้
คือการมีโอกาสได้เลือกให้เหมาะกับตัวเอง
แม้ก้าวที่ผ่านมา เราจะไม่ได้เลือก
หรือเลือกเพราะหวั่นไหวตามความเห็นคนอื่น
ก็ไม่สาย ที่จะก้าวออกไปบนเส้นทาง..ที่เราเลือกเอง
###
ขอบคุณลูกศิษย์
ที่ทำให้ข้าพเจ้าได้หุบร่มสีเทาลง
"สุขที่เดินตามหามานาน
ไม่ได้ไกลที่ไหน อยู่แค่นี้เอง
ความเห็น (46)
สวัสดีครับคุณปัทมา ขอแวะมาเก็บความสุขด้วยคนครับ
จงทำในสิ่งที่เชื่อ และจงเชื่อในสิ่งที่ทำ
ผลก็คือมีความสุขครับ
เสียดายว่าประเทศไทยจะสูญเสียหมอไปหนึ่งคนครับ แต่จะน่าเสียดายมากกว่าก็คือสิ่งที่นักศึกษาคนนั้นจะเป็นในอนาคต เพราะสิ่งที่เขาจะหยุดค้นหาและ "จะเป็น" คือสิ่งที่เขาชอบที่สุดซึ่งเขาจะใช้ความสามารถมากที่สุดในการทำสิ่งนั้นครับ
ผมเดาว่าเราอาจจะเสียหมอหนึ่งคน แต่อาจจะได้คนในวิชาชีพอื่นที่เก่งมากๆ และตั้งใจทำงานในวิชาชีพด้วยใจรักมากๆ หนึ่งคน คิดแล้วก็คุ้มครับ
ความรู้สึกเดียวกับนักศึกษาครูที่บอกผมว่า "ไม่อยากเป็นครู" แต่เรียนมาแล้ว ๕ ปี
?!?!?
ผ้าปูที่นอนสวยสู้ผืนแรกไม่ได้ แต่นอนสบายกว่า
เหมือนเรากำลังจะเลือกใครสักคนมาอยู่้ข้าง ๆ เรา
ไม่สวย ไม่หล่อ หากแต่มีความเข้าใจให้กับเสมอ
;)...
อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปันความสุขมาหให้นะคะ
หลายคนที่จบมาเป็นแพทย์ แล้วไม่มีความสุขกับการทำงานน่าสงสารมาก สงสารทั้งตัวแพทย์ และคนไข้ หากคิดได้แต่แรก ก็ถอยน่าจะดี เพราะทำให้ บาปกับตัวเองและผู้อื่นลดลงค่ะ หมอป.
ชีวิตที่เลือกได้ด้วยความสุขและเป็นประโยชน์แก่ตนและสังคม..ย่อมมั่นคงและยั่งยืน..ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณบทความดีดีค่ะ ความสุข อยู่ที่เราเลือกใช่ป่ะค่ะ
ขอบคุณที่เผื่อแผ่ แบ่งปันและเติมเต็มความสุขให้แก่กันและกันนะคะ รักมากมายค่ะ
การเลือก...ท่ามกลางทางเลือก...ย่อมมีต้นทุนค่าเสียโอกาส (ไม่วาจะเป็นในแง่ตัวเองหรือสังคม)...เกิดขึ้นมาเป็นคู่แฝดเสมอ... :)
หลายคนอาจจะมองว่า...เป็นสมการการเแลกเปลี่ยนที่สมเหตุสมผลหรือไม่...?...ก็ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยในมุมมองของแต่ละคน...
สมการการแลกเปลี่ยน (ดังกล่าว) จะสมเหตุสมผลหรือไม่...?...จะหายไปจากห้วงแห่งความคิดทันที...หากการเลือกของเรานี้นำมาซึ่งความสุข (ใจ)...และเหนือสิ่งอื่นใดหากสิ่งที่เลือกนั้นช่วยเสริมและเพิ่มมูลค่าทางความดีให้กับสังคม... :)
ขอบคุณบันทึกที่งดงามแห่งมิติทางความคิดนี้มากครับ...อาจารย์หมอ ป. รักษาสุขภาพด้วยนะครับ... :)
ตอนยื่นใบลาออกจากงาน บอกลาเพื่อนร่วมงาน หลายๆ คนก็ถามว่าจะไปทำอะไร ก็บอกว่าไปทำในสิ่งที่เราชอบ เราอยากทำ อยากเรียนรู้
หลายๆ คนถามว่าจบปริญญาเอกแล้วยังเรียนไม่พออีกเหรอ...
บอกไปว่า...เพิ่งเริ่มต้นเอง
ให้กำลังใจน้องคนนั้นค่ะ เพราะเรากำลังเดินไปบนทางเส้นเดียวกัน ไม่ได้หมายความว่าเส้นทางที่ผ่านมาเราไม่มีความสุขกับมัน แต่อยากลองเส้นทางใหม่เพื่อพัฒนาตนและมีความสุขที่มากกว่า...
สุขสันต์วนแห่งความสุขค่ะคุณหมอ
เพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง เลือกเรียนแพทย์ ตามความต้องการของพ่อ ซึ่งเป็นแพทย์ หลังจากเรียนจบแล้ว ก็มาทำงานในโรงพยาบาลได้หนึ่งปี หลังจากนั้น จึงตัดสินใจลาออกจากการรับราชการในอาชีพแพทย์ เปลี่ยนมาทำอาชีพธุรกิจที่เกี่ยวกับความสวยความงามของผู้หญิง น้องคนนี้ บอกว่า แท้ที่จริง เธอไม่ได้อยากเป็นหมอ แต่เรียนตามความต้องการของพ่อ เมื่อเรียนหมอ ให้พ่อแล้ว ต่อไป จะขอทำตามความต้องการของตัวเองบ้าง เธอตัดสินใจด้วยความเด็ดเดี่ยว แม้นพ่อจะคัดค้านก็ไม่เป็นผล
ทุกวันนี้ เธอทำอาชีพธุรกิจความงามตามความต้องการของเธออย่างมีความสุข
เอาเป็นว่า ให้กำลังใจ แต่เสียดายด้วยค่ะ
ถ้าเป็นความคิดเห็นของคนใกล้ตัว เขาจะคิดว่า รัฐบาลลงทุนไปแล้ว พ่อแม่ สังคม รอ
ขอหรืออยากให้ทำงานสักช่วง ได้หรือไม่
ตัวพี่เอง เคยอยากเปลี่ยนเส้นทางตั้งแต่ปีสอง ได้แต่อยากค่ะ ตอนนี้ หลงรักอาชีพตัวเอง มีความสุขไม่น้อย
วัยวุฒิทำให้เราคิดเปลี่ยนไปได้เหมือนกัน..
ขอบคุณคะคุณเทพ
ในชีวิตที่ผ่านการทดลองมาระยะหนึ่ง
ทำตามสิ่งที่เชื่อจนเห็นผล
บ้างก็พิสูจน์เปลี่ยนจากความเชื่อเป็นความรู้จริว
บ้างก็ลบล้างความเชื่อ
สิ่งที่แลกคือ เวลา แรงกาย แรงใจ
สิ่งที่ได้มาเสมอคือ บทเรียน
แต่เมื่อเรียนรู้แล้ว เราต้องก้าวไปข้างหน้า เรียนสิ่งใหม่ๆ อีก
จึงจะเกิดสุข จากการได้เรียนรู้สิ่งใหม่ในชีวิตเสมอคะ
ขอบคุณการมองรอบด้านของอาจารย์คะ
- นักศึกษาคนนี้ ยังดีที่เขาเรียนจนจบ ได้ใบประกอบเวชกรรมฯ ซึ่งหมายถึง หากเขาฉีกเส้นทางไปอีกด้าน หากจะย้อนกลับมาเป็นแพทย์ก็ยังเป็นไปได้ (แม้จะลำบากตอนหาที่ทำงานเพิ่มพูนทักษะ - Intern)
- แต่ถ้า เรียนอยู่ปี 5 แล้วจู่ๆ บอกว่าจะไปประกอบธุรกิจ คงต้องคุยกันยาวๆ เพราะจะย้อนกลับมายาก คือเรียนใหม่เลย 5 ปี
- ให้โอกาสเขาได้ทดลอง เราก็ยังได้ บุคลากรสาขาอาชีพอื่นที่ดี หรืออาจได้แพทย์ที่พร้อมและเต็มใจทำงานคะ
- สวัสดีค่ะคุณหมอ
ป. - มาให้กำลังใจค่ะ
ผมเองก็มีความสุขกับสิ่งที่ผมได้เลือกแล้วเช่นกันนะครับ
ชีวิตของผมเอง...ก็เหมือนการเดินทางครับ...
การเดินทางที่มีทั้งทางเรียบ....และขุรขะ...ผ่านฤดูกาล
มีทั้งเส้นทางเดียว...หรือมีเส้นทางหลายแพร่ง...ให้ผมเลือกก้าวเดิน
เพื่อไปตามหาดวงตะวันเจิดจรัสที่อยู่ข้างหน้า...
ซึ่งมันอาจเป็นภาพลวงตาก็ได้
แต่เมื่อคิดว่า...เลือกแล้ว...ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น
ก็ก้าวเดินไปต่อ....
ให้กำลังใจน้องนะครับ...
กับเส้นทางที่เลือกครับ
อาจารย?หมอสบายดีนะครับ
อาจารย์ was คะ (แปลกจังทำไมช่วงนี้ใส่รูปไม่ได้)
ว้าวๆๆ อาจารย์คิดได้อย่างไร เปรียบผ้าปูกับคนรัก ที่นอนไม่สวย แต่เข้าใจเรา..
นี่พบเข้าแล้วสินะคะ :)
ขอบคุณคะ คุณเจน เป็นกำลังใจให้ความสุขกับเส้นทางในแคนาดานะคะ
สวัสดีครับ
หาความแน่นอนในโลกนี้ (และโลกไหนๆ) ได้ยาก บางคนมีโอกาส บางคนก็ขาดโอกาส บางคนอยากจะเปลี่ยนอาชีพ แต่ไม่มีช่องทางสักที ก็น่าเห็นใจอีกเช่นกัน แต่สำหรับบางอาชีพบางสาขา ก็อดจะบอกว่าเสียดายไม่ได้...
บางที เมื่อเขาทำอาชีพอื่น (ด้วยความสุข) ไปแล้วระยะหนึ่ง
เขาอาจย้อนกลับมาทำอาชีพแพทย์ร่วมด้วย (อย่างมีความสุข) อีกก็ได้นะคะ
เราก็จะได้คนที่ทำงานสองอย่าง แบบมีความสุข เพิ่มขึ้น
- คุณหมอครับ
- บางครั้งพักโรงแรม
- ผมเลือกออกไปกินอาหารร้านเล็กๆข้างทางอร่อยมากกว่า
- ความสุขอยู่ที่เราเลือก
- เล็กน้อยแต่งดงามครับ
สงสารทั้งตัวแพทย์ และคนไข้..อืมม์ จริงๆๆ
ขอบคุณคะพี่โจ้
ภาพดอกบานบุรีสีเหลืองให้ความหวัง..การเลือกทางเดินของตัวเอง ขอบคุณคะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ...คุณหมอสบายดีนะคะ
ขอบคุณบันทึกแห่งความสุขค่ะ..เชื่อว่าความสุขเบื้องต้นสำหรับทุกๆคนคือการได้ใช้คุณค่าของชีวิตกับการเลือกเส้นทางแห่งความสุขให้ตัวเอง...เพื่อก้าวเดิน ตามหา และค้นพบความสุข"ที่เป็นสุขอย่างแ้ท้จริงให้กับชีวิตค่ะ"
...ขอบคุณค่ะ...
คุณกอหญ้าคะ เมื่อเราพูดถึง "ไม่มีทางเลือก" ความรู้สึก คงบอกได้ดีว่าทุกข์ หรือสุข คะ
ขอบคุณคะ คุณหมูจ๋า
ขอบคุณคะ อาจารย์จัตุเศรษฐธรรม ต้นทุนการเสียโอกาส เป็นมุมมองตามมาตรฐานสังคม แต่สำหรับคนๆ หนึ่ง อาจเป็นการได้โอกาส ก็ได้นะคะ
- อ่านความเห็นคุณปริม คำพูดที่ว่า "เพิ่งเริ่มต้นเอง" สะกิดใจหลายประการ
- เป็นประโยคที่ขอนำไปใช้บ้างนะคะ "ไม่ใช่ไม่มีความสุขกับทางที่ผ่านมา..แต่อยากลองเส้นทางใหม่เพื่อพัฒนาตน"
- สำหรับตัวเอง ก็ตัดสินใจได้และเข้าสู่การสะสางและเตรียมตัว "วางร่มที่ถือเอาไว้" แล้วคะ :)
- ขอบคุณอาจารย์ small man คะ
- มองมุมหนึ่ง การมีวิชาชีพรองรับไว้ก็เป็นสิ่งสร้างความมั่นคงในมุมมองของพ่อแม่ ซึ่งก็ไม่ปฎิเสธเช่นกันคะ
- เรื่องธุรกิจเสริมความงาม คงไม่ออกความเห็นคะ
- ขอบคุณพี่หมอเล็กที่เตือนสติ เมื่อเวลาเปลี่ยนไป ความคิดอาจจะเปลี่ยน
- ทุกการตัดสินใจให้บทเรียนเพื่อวิญญาณที่เติบโตขึ้นเสมอ
คุณครูทิพย์คะ ภาพที่นำมานั้น ทำให้นึกถึงช่วงชีวิตหนึ่ง กับความพยายามที่จะทำหน้าที่ขณะอยู่บนเส้นทางให้ดีที่สุด..
ยินดีด้วยคะ ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกับความสุขในเส้นทางที่ได้เลือก... และไม่มีอะไร น่าเสียดาย เท่ากับเราไม่ยอมเปลี่ยนเส้นทางที่ทนทุกข์ เพียงเพราะความกลัว..นะคะ
เพื่อไปตามหาดวงตะวันเจิดจรัสที่อยู่ข้างหน้า...
ซึ่งมันอาจเป็นภาพลวงตาก็ได้
#
สบายกาย แต่ใจไม่ใคร่สบายนักคะ :) สารภาพตามตรง ตามประสาปุถุชน และด้วยความสนิทใจที่คุณหมออดิเรกเป็นกัลยาณมิตร อยู่ในช่วงรวบรวมพลังใจเพื่อทำภารกิจให้ลุล่วง ก่อนก้าวข้ามการเปลี่ยนผ่านครั้งใหญ่อีกครั้งในชีวิตในปีหน้าคะ
บันทึกนี้สั้นๆ แต่มีข้อคอมเม้นท์ดีทั้งนั้นเลย
มีความสุขเมื่อได้อ่านค่ะ :)
บางคนอยากจะเปลี่ยนอาชีพ แต่ไม่มีช่องทางสักที ... ขอบคุณคะ อาจารย์ ธ วั ช ชั ย อาจเปรียบได้เหมือนกับการถือร่ม อย่างในเพลงนี้นะคะ คนที่รักเรา เป็นห่วงเรา อยากให้เราเลือกในสิ่งที่มั่นคง ไม่ต้องเผชิญอะไรมาก ..ไม่อยากให้โดนฝน เดี่ยวจะไม่สบาย.. แต่การถือร่มที่เราไม่อยากถือเอาไว้ มันก็ "หนัก" คะ
เห็นด้วยคะ พี่กระติก :)
ขอบคุณคะอาจารย์ขจิต ... บางครั้งพักโรงแรม ผมเลือกออกไปกินอาหารร้านเล็กๆข้างทางอร่อยมากกว่า ... ทำให้ได้คิด การเริ่มต้นเดินบนทางตรงเล็กๆ อาจทำอะไรยิ่งใหญ่ ได้มากกว่าการอยู่ในเขาวงกตที่กว้างใหญ่คะ
คุณน้อยคะ (ลองใช้ Firfox ก็ยัง load รูปไม่ได้ -- เป็นที่คอมเรา หรือระบบนี่)
ตอนนี้อยู่ในช่วงรวนเหมือนระบบจัดการข้อความ คงผลุบๆ โผล่ๆ จนกว่าจะดีขึ้นะคะ ;)
คุณหยั่งรากฝากใบคะ ความเห็นจากผู้อ่านใน gotoknow เป็นเสน่ห์ที่หาได้ยากจากที่อื่น..
สวัสดีครับ อ่านแล้วรู้สึกสุขใจดีครับ
การที่นักศึกษาต้องการศึกษาด้านอื่น ๆ นั้น ผมคิดว่าเป็นสิ่งดีนะครับ แม้จะไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่เราต้องการ
ความสุขนั้น เราก็สามารถทำไปพร้อมกันสองด้านก็ได้นะครับ
ระหว่างงานที่ทำประจำ กับอาชีพหรืองานที่เราชอบ (อาจเป็นเสาอาทิตย์)
ไม่ต้องถึงกับสละอีกสิ่งเพื่อไปรับเอาอีกสิ่งเลยนะครับ
ขอบคุณกับความสุขบางเวลาที่นำมาให้อ่านนะครับ
- ต้องถามใจตัวเองบ่อยๆนะครับ ว่าต้องการอะไรแน่ บางทีขนบ ประเพณี สังคม ฯลฯ ก็แข็งแรงจนเรางงๆ แม้แต่กับชีวิตตัวเอง
- ขอบคุณข้อคิดดีๆนี้ครับ และขอบคุณที่แวะเยี่ยมเยือนด้วยครับ
- ขอบคุณคะ ชีวิตบางคนก็ไม่ได้เป็นเส้นตรง มีเดินไปซ้ายทีขวาทีบ้าง (แต่เดินตรงย่อมเสียพลังงานน้อยกว่า) จนกว่าจะรู้ว่าทางไหนที่เหมาะกับตัวเองจริงๆ คะ
- ทำสิ่งที่ "เป็นงาน" จันทร์ถึงศุกร์ แล้วทำสิ่ง "ไม่รู้สึกว่าเป็นงาน" เสาร์อาทิตย์ เป็นแนวคิดที่น่าสนใจ
ขอบคุณคะ
ชอบคำที่อาจารย์บอก "กระแสสังคมแรงจนเรางงๆ"
ตอนนี้ตัวเองก็งงๆ เบลอๆ อยู่คะ :)
อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ นะค่ะ
ความสุขที่เลือกมีหลากหลาย ต่างคนต่างเลือกความสุขของตนเองนะคะ