ตัวตน

  

ตัวตน   

 

ก้าวที่ข้ามไม่พ้น

ติดกับกับความทุกข์ทน  

วังวนสุขแท้ไป่มี

 

ติดตาม    

 

ไต่ถามทั้งชีวิตนี้

สลัดทิ้งไม่ไยดี    

เริ่มที่สัมมาทิฎฐิเห็นทาง       

 

 

ภูสุภา

[หยั่งราก ฝากใบ]

ตอนเด็กเรียนโรงเรียนวัดฝรั่ง  ทำผิดอะไรก็ชอบเข้าไปสารภาพผิดกับ ซิสเตอร์

ท่านรับฟังทุกที ไม่เคยตำหนิสักครั้ง หลังการสารภาพผิด ท่านจะบอกว่า ...

เมื่อสำนึกตัวแล้วว่าผิด จงลด "ตัวตน" ลงไปอีก ให้รู้ว่าเราเป็นเพียงส่วนเล็กจิ๋วของโลก จงไปทำสิ่งที่มีประโยชน์ต่อสังคม เจ้าจะได้... เติบโต... อย่างไม่มีตัวตนที่ใหญ่โต...

ตอนนั้นฟังไปก็งงงันไป... กว่า 30 ปี จึงมาคิดได้ค่ะ

เชียร์ค่ะ.... 

สลัดทิ้งไม่ไยดี เริ่มที่สัมมาทิฎฐิเห็นทาง   :)

[ภูสุภา]

 

๒๘

 

 

 

มีหนังสือบางเล่มให้เราอ่าน

 

มีนิทานบางเรื่องให้เราฝัน

 

มีบทเพลงบางเพลงรำพึงรำพัน

 

เข้าใจกันได้บ้างบางเรื่องราว

 

 

 

๔๙

 

 

 

ผ่านมาสิ! ฟังสิ! แม้สักครั้ง

 

ตราบวิญญาณฉันยังไม่ซุกซ่อน

 

ทุกเพลงใดได้สดับไม่ซับซ้อน

 

ขอกล่อมเธอหลับนอนสักชั่วคืน

 

 

 

๕๐

 

 

 

ถ้าเหนื่อยนักพักนอนเถิดเพื่อนรัก

 

พรุ่งนี้  ตะวันจักปลุกเราตื่น

 

ตื่นมาดูใจเพื่อน  ยังหยัดยืน

 

หรือล้มลงสะอึกสะอื้น  จากไปแล้ว!

 

 

 

-ดวงใจจึงจำนรรจ์

 

ไพวรินทร์  ขาวงาม

 

ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-10-07 20:45:01

 

 

โพสต์ ตัวตน ไว้ใน thaipoet.net

มีเพื่อนให้กำลังใจด้วย บทกวีบทนี้

ชอบมากจึงขอคัดลอกมาที่นี่ด้วยค่ะ

 

 

[ภูสุภา]

 พี่เป็นเช่นกันค่ะ

 

ตัวตน ตัวตน ตัวตน

 

ยิ่งใหญ่และยาก

ที่

เราจะก้าวพ้น