No.20 Outlearning the Wolves: ฉลาดเกินหน้าหมาป่า (Team Learning)

ความสามารถในการเรียนรู้ร่วมกันเป็นทีม เป็นปัจจัยสำคัญอีกอันหนึ่งของการสร้างการเปลี่ยนแปลงให้เกิดขึ้นได้ในองค์กร

                    

              Outlearning the Wolves: ฉลาดเกินหน้าหมาป่า

                 (Team Learning: การเรียนรู้ร่วมกันเป็นทีม)

      การเรียนรู้เป็นสิ่งที่สำคัญที่จะนำไปสู่ความเจริญก้าวหน้าของเรา อีกทั้งยังเป็นขบวนการอีกอย่างที่ช่วยแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ 

      การเรียนรู้ในระดับบุคคล นอกจากจะมีผลดีต่อการพัฒนาคนๆนั้นแล้ว ยังมีส่วนช่วยให้องค์กรหรือชุมชนที่เขาอยู่ได้ประโยชน์ไปด้วย และถ้าองค์กรนั้นมีขบวนการเรียนรู้ร่วมกันเป็นทีมด้วยแล้ว ก็ยิ่งจะช่วยให้องค์กรเกิดการพัฒนาไปได้อย่างรุดหน้ามากทีเดียว

        การเรียนรู้มีจุดประสงค์เพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลง(Change) หรือเปลี่ยนสภาพ(Transformation) เพื่อให้เกิดผลลัพธ์(Results) ในทางที่ดีขึ้นอย่างยั่งยืน(Sustain)

        ดังนั้นเราจะต้องรู้ให้ได้ก่อนว่า องค์กรหรือหน่วยงานของเราต้องการอะไร ซึ่งจะต้องชัดเจน เห็นได้ วัดได้ ซึ่งจะชักนำให้เราเข้าสู่การกระทำ และการเปลี่ยนแปลงในที่สุด

        การเรียนรู้ร่วมกันเป็นทีม จะเริ่มได้ก็ต่อเมื่อคนในทีมหันหน้ามาพูดคุยกัน ประชุมกัน ในลักษณะที่เป็นการสนทนาที่ลึกซึ้ง หรือที่เราเรียกกันว่า สุนทรียสนทนา เป็นการสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้แก่ทีม รวมทั้งช่วยดึงดูดจิตใจและจิตวิญญาณของผู้คนในทีม ให้เปลี่ยนวิธีมอง วิธีคิด เพื่อเข้าสู่การกระทำ และสร้างโอกาสที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนได้ต่อไป

         นิทานเรื่อง “ฉลาดเกินหมาป่า” เริ่มเรื่องโดย แกะที่ชื่อ อ็อตโต มันรู้สึกเศร้าใจที่ตื่นมาตอนเช้าต้องพบว่ามีแกะะหายไป อันเนื่องมาจากหมาป่ามาจับไปกิน มันฝันว่าสักวันหนึ่งจะไม่มีแกะตัวใดต้องตายเพื่อเป็นอาหารเช้าของหมาป่าอีก 

         อ็อตโตได้เริ่มพูดคุยกับเพื่อนแกะด้วยกัน เพื่อหาทางออกในเรื่องนี้ แต่ก็ยังไม่พบหนทางที่ใช่ และตระหนักว่าจำเป็นต้องมีการเรียนรู้ใหม่ที่แตกต่างออกไป ต้องเป็น “ฝูงแกะแห่งการเรียนรู้”  โดยต้องเรียนรู้ให้เร็ว และฉลาดเกินหน้าหมาป่า การตายของอ็อตโตทำให้เหล่าฝูงแกะต้องรีบคิดหาหนทางแก้ปัญหานี้ให้ได้ 

          มารีแอ็ตตา และเคอรี แกะผู้ชาญฉลาดได้ช่วยเหลือให้ทีมเกิดการเรียนรู้ใหม่ จนสามารถค้นพบสาเหตุและวิธีป้องกันมิให้หมาป่ามาจับแกะไปกินได้อีกในที่สุด