ยิ่งรีบยิ่งช้า ไม่แข่ง ยิ่งแพ้

เดือนนี้ทั้งเดือน แทบจะเรียกว่า ทำงานแบบฉายเดี่ยว

เพราะพาร์ทเนอร์แลบ ลาพักผ่อนบ้าง ขอเวลาราชการไปแข่งกีฬาบ้าง

จะว่าไป ทำงานคนเดียว ก็ชอบอยู่หรอก เพราะตัดสินใจเอง คิดเอง ทำเอง 

จะเรียกว่าบ่น ก็คงไม่ผิดนัก เพราะก่อนเธอจะไปพักผ่อน เธอทิ้งงานไว้ให้ฉันมากมาย

ฉันได้เรียนรู้ว่า การจัดการที่ล้มเหลวเป็นอย่างไร

เมื่อมีงานเข้ามา ฉันรู้แล้วว่า ตามกำหนดเดิมนั้นไม่มีทางทันแน่นอน

เมื่อทำไม่ทัน ต้องขยายกำหนดส่งงาน แต่ฉันกลับฝืนทำเพื่อให้ทัน

นั่นแปลว่าฉันบริหารคิวงานไม่ดีเลย 

 

ต่อมาเมื่อฉันทำงานคู่กับพาร์ทเนอร์ เขาทำให้ แผนการทำงานฉันรวนไปหมด

เพราะเค้าลืมนัดลูกค้าคนนึง ทำใ้ห้ต้องมาเบียดเวลาใช้เครื่องมือกับฉัน

และเค้ายังมารับงานด่วนไปอีก สองงาน แต่เค้าก็บอกว่า จะทำชดใช้ให้ วันเสาร์-อาทิตย์นี้

และที่แย่กว่านั้น เค้าทำให้งานเสียหาย เพราะความสะเพร่า

โดยใส่สารทำความเย็นผิดชนิด ทำให้ฉันต้องรออีกครึ่งวันเพื่อที่จะทำงานนั้นต่อได้

ฉันเองไม่ได้จะมาบอกว่าตัวเองดี แต่ก็เห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นจึงได้เก็บเป็นข้อคิด

 

ว่า การทำงานไม่ว่าตอนไหน เวลาไหน ก็ต้องมีสติ ต้องมีสมาธิกับมัน

ไม่ว่าเวลานั้นจะรีบเร่งแค่ไหนก็ตาม การทำงานด้วยความร้อนรน

รังแต่จะเกิดความเสียหาย เสียเวลา เสียความรู้สึก เครียด

ตั้งสติ มีสมาธิ แล้วเราจะทำงานได้อย่างถูกต้องและรวดเร็วเพราะไม่เกิดความผิดพลาดนั่นเอง

 

....ส่วนไม่แข่ง ยิ่งแพ้ ไว้มาต่อหลังจากไปทนทวนว่าจะแข่ง หรือไม่แข่งนะคะ...