วันพฤหัสฯ ที่ 20 กันยายน 2555
ผมรีบมาอนามัยแต่เช้ากว่าปกติ...เพราะเป็นคลินิกเบาหวาน...รู้ว่า... ผู้รับบริการต้องอดข้างและน้ำหลายชั่วโมง
เพื่อรอเจาะเลือด....
อากาศหลังจากฝนที่ตกหนักมาหลายวัน...ก็เริ่มมีแสงแดด....และอบอ้าวตั้งแต่เช้า...กลับมาเหมือนเดิม
อะไรก็เหมือนเดิม...ทั้งอากาศ...ผู้คน...และภาระงาน
แต่เมื่อถึง...สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมสำหรับผม...คือ...”ใจ”...ของตนเองไม่เหมือนเดิม
“ใจ”........ที่มันพองโต...ราวกับลูกโป่งที่ถูกลมอัด...ลมอัด.....
ถ้าเป็นลูกโป่งสวรรค์...ลูกโป่งใบนั้น...คงจะกระโจนทะยานละล่องลิ่วขึ้นบนท้องฟ้าแน่นอน...
“คุณหมอ...มาถ่ายรูปกับเจ้าภาพข้าวต้มหน่อยค่ะ.....”
เสียงพี่คนงานที่คงดีใจเช่นผม...ผมได้ถ่ายรูปเจ้าภาพข้าวต้ม...แต่งชุดสวยงาม...แต่รอยยิ้ม..สวยมากกว่าชุดที่สวม
“แม่บุญถือ”...และ “แม่คำพา”...สองเจ้าภาพร่วมวันนี้...
ผมเลยถือโอกาสให้ผู้รับบริการ..ที่เป็นผู้ป่วยเบาหวาน...อนุโมทนาบุญกับเจ้าภาพ...
เสียง “...สาธุ...สาธุ...สาธุ....” เหมือนเสียงสวรรค์ชั้นฟ้า
ทำให้ “ผู้ให้” และ “ผู้รับ”...มีรอยยิ้มถ้วนหน้า....
เมื่อผู้ป่วยเบาหวานเจาะเลือดแล้ว.....ก็มาทานข้าวต้ม...
เป็นบุญกุศลยิ่งนัก...
โครงการ “ข้าวต้ม”...นับเป็นโครงการไม่ได้...เพราะไม่ได้ผ่านประชาคม...
เกิดจากผู้มีจิตศรัทธาเพียงท่านเดียว...
และแตกออกดอกผลงดงาม
ถึงตอนนี้...อนามัยมีข้าวต้ม...อีกหลายหม้อ...หลายวัน....ที่จะแจกจ่ายให้ความสุข
มีเจ้าภาพ...เอาเงินมาให้...และขอจองทำข้าวต้มเอง...
บางท่านขอทำหม้อต้มใหม่....เพราะหม้อที่แล้วใส่ข้าวมาก...
เป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องอาหารกันด้วย
และแลกเปลี่ยนเรียนรู้...”ใจ”
“ใจ”...ที่เกิดจาก “ผู้ให้”
“ใจ”...ที่เกิดจาก “ผู้รับ”
ขออนุโมทนาบุญ ด้วยนะคะ
“ใจ” ที่เกิดจาก “ผู้ให้” มีความสุขอย่างนี้นี่เอง
สาธุ อนุโมทนาบุญ ด้วยคนนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ
ดีจังค่ะ ไม่ใช่โครงการข้าวต้ม แต่เป็นโครงการจากหัวใจละกันนะค่ะ
ได้ยิน ได้พบ เรื่องงดงามจากผู้คนในชุมชนที่ต่างช่วยเหลือเกื้อกูลกันเสมอนะคะ
Happy Ba
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
สาธุๆ Happy Ba