ฟังหัวใจตนเอง....
ผมทราบข่าวทางโทรศัพท์จากภรรยาผู้ป่วยว่า..อาการผู้ป่วยมีอาการชาปาก และปวดตามแขนขา
………………………….
ผู้ป่วยชาย อายุ 48 ปี...เป็นอัมพฤกษ์...จากอาการของโรคเบาหวาน และความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้
แต่อาการก็เริ่มก็ขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่..ทำกายภาพ...แพทย์แผนไทย....และการส่งเสริมสุขภาพ
รวมถึงกำลังใจจากทีมสุขภาพ....และอย่างยิ่ง คือ กำลังใจจากครอบครัว
ผู้ป่วยเริ่มเดินได้...เพียงแต่ยังอ่อนแรงซีกอยู่
เป็นภาพที่มีความสุขของคนที่เกี่ยวข้องทุกคน....
ในเวลาไม่ยาวนาน 6 เดือน เท่านั้น....
......................................
หลังจากได้รับข่าวทางโทรศัพท์.....
ผมและพี่อีกคน....เลยออกไปเยี่ยมบ้านตอนสายๆ ของวัน....
เจาะเลือดปลายนิ้ว....และความดันโลหิต..ชีพจร..ก็ยังพอไหวอยู่นะ
จึงไม่ตัดสินใจโทร 1669
แต่เลือกที่จะปรึกษาแพทย์ และวิชาชีพเฉพาะอาการ....
........................................
และแล้ว...ผมและพี่...ก็เป็นผู้ฟัง...เรื่องราวที่ถ่ายทอดจากพี่เต่า...
พี่เต่ารู้สึกเครียดกับภรรยา...ที่ดุด่า...และบางครั้งก็ตบตี
และไล่ออกจากบ้าน....
ว่า...”ตนเองไม่มีคุณค่า...หาเลี้ยงอะไรไม่ได้...ไม่อยากจะดูแลแล้ว...”
และลูกเขย คนที่ 2 ....(ลูกสาวที่อยู่ด้วยมีสามี...ปัจจุบันคนที่ 3)
มาทะเลาะ...จะเอาเอาหลานกลับคืน...เอามีดมาแทงกัน...กับลูกสาว...กับลูกเขย คนที่ 3
จนตนเองทนไม่ไหว...จึงว่ากล่าวตักเตือน
แต่ลูกเขย คนที่ 2 ก็กล่าว “บ้านก็ไม่ใช่บ้านมึงมาอยู่ทำไม ?”
ยิ่งตอกย้ำ...คุณค่าของพี่เต่าน้อยลง
.......................................
พี่เต่า...คนตัวโตๆ ร้องไห้..เป็นภาพที่ผมสะเทือนใจไม่น้อย...
ความเครียดทำให้หันกลับไปดื่มเหล้าขาว ตอนเช้า และตอนเย็น
ครั้งละ 40 บาท รวมวันละ 80 บาท
สูบบุหรี่อย่างน้อยวันละ 10 มวน (ภรรยามวนยาเส้นให้สูบ)
เหล้าทำให้กระจายเส้น....กินแล้วรู้สึกดี....พี่เต่าเล่าอย่างนั้น
ไม่ต้องออกกำลังกายก็ได้.....
..................................
ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร....บทสรุปกลับหัวเราะ
มีร้องไห้....ก็ต้องมีเสียงหัวเราะ...และรอยยิ้มธรรมดาของคนๆ หนึ่งบนโลก
ต้องขอขอบคุณพี่เต่าที่ทำให้ผมเป็นนักฟังที่ดี
และได้รับฟังบทคลี่คลายของชีวิต....
ตนเองต่างหากที่....มองตนเองไม่มีคุณค่า
และมองไม่เห็นคุณค่าของคนอื่น...โดยเฉพาะภรรยา
เอาแต่ใจตนเอง...ไม่เคยพูดกับเขาดีๆ...งอแงประสาผู้ป่วย
ทั้งที่ภรรยาดูแลดีมาก...
พอตนเองดีขึ้น...ก็ไปรับจ้างตัดอ้อย...ดำนา...
เลี้ยงตนเอง และครอบครัว
................................
ผมว่า...พี่ได้ฟังหัวใจตนเองแล้ว
และทำให้ผมมีความสุขกับเสียงหัวใจนั้น
พี่เต่าเล่าอีกว่า...จะเลิกกินเหล้า
สูบบุหรี่น้อยลง...
จะกลับมาดูแลตนเอง และออกกำลังกายเหมือนเดิม
แต่สิ่งที่เพิ่มเติม คือ...
จะพูดกลับภรรยาดีๆ...เพราะๆ...
ถ้าเขาเหนื่อย...จะให้กำลังใจ
ถ้าเขาบ่น...ก็จะไม่ตอบโต้
เพราะ “คุณค่าของภรรยา”....
ต้องตอบโต้ด้วยความรักเท่านั้น.....
ความเห็น (7)
ขอเป็นกำลังใจนะคะ
ชื่นชมงานที่คุณหมอทำ
ชื่นชมตัวคุณหมอ
ชื่นชม ชื่นชม
เป็น.... การบำบัด & การรักษา & การเยียวยา ... ด้วย "หัวใจของความเป็นมนุษย์" (Humanize Health Care) .... "ซึ่งเป็นการรักษาที่มาจากภายในจริงๆ นะคะ (Love with therapy and In sides) ......แล้ว...... ที่น้องชายของP'Ple .... คุณหมออดิเรก .... ได้กระทำลงไปนั้น....เป็น...ความงดงาม + ความดี ....ที่มีต่อ.... ชาวบ้านที่ยากไร้(อาจไม่ยากไร้ที่เงินทอง...แต่ยากไี้ที่จิตใจก็ได้นะคะ) ....และการแก้ปัญหาที่ "ใจ" ...ต้อง.... บำบัด + รักษา + เยียวยา.... "ด้วยใจ" ถึงจะได้ผลที่ "OK...ใช่เลย"
ขอบคุณบทความดีดี มีคุณภาพสูงนี้นะคะ
พูดจากปาก....คิดจากสมอง...และ...ทำด้วย 2 มือ นะคะเด็กๆ
ทำด้วย ... สองมือ....นะคะ
- ขอชื่นชมการทำงาน
- ดูแลสุขภาพบ้างนะครับ
สวัสดีครับ คุณหมอ
อ่านแล้วมันจุกๆที่คอ มันแสบๆที่เบ้าตา ยังไงไม่รู้... นี่ล่ะนะชีวิต มองภาพเห็นโลกเห็นชีวิต อีกแล้ว
ขอบคุณบันทึกดีๆครับ
อ่านบันทึก แล้วรู้สึกมีความสุขจังค่ะ
สุดท้ายเสียงหัวใจ..บอกให้รู้ว่า ควรทำอย่างไร คุณค่าของนักฟังที่ดี เยี่ยมไปเลยค่ะ