AEC (ตอนที่ ๑ )
มารู้จัก AEC (ตอนที่ ๑)
ได้อ่านบทความของคุณ สมพัฒน์ โพชนิกร เรื่องเกี่ยวกับประเทศไทยกับการก้าวสู่ทศวรรษหน้า (๒๕๖๔) แล้วก็อดที่จะนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเพื่อนๆในการเตรียมความพร้อมของการทำงานเพื่อความก้าวหน้าของตัวเราเองไม่ได้ อย่ามองข้ามความสับสนวุ่นวายในชีวิต ขอให้มองไปถึงเหตุการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้นในโลกใบนี้ น้ำแข็งขั้วโลกละลาย ภัยแล้ง ภัยน้ำท่วม ที่แต่ละภูมิภาคมีแตกต่างกันไป ผมจะไปพูดให้กว้างไปครับ จะขอย่อให้เหลือเพียงภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงทศวรรษหน้านี้ในการพัฒนาไปสู่โลกาภิวัตน์ ว่าจะทำอะไร ส่งผลอะไรต่อไทยเราบ้าง ผมขอเป็นนาฬิกาที่ยังพร้อมทำหน้าที่ เป็นนาฬิกาปลุกเตือนให้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องได้รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นได้รับรู้ ขอพอสังเขปนะครับ
๑. การจัดตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ประกอบด้วย ๑๐ ประเทศคือ ไทย อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ เวียดนาม บรูไน พม่า ลาว กัมพูชา ได้มีการประชุมสุดยอดของผู้นำครั้งที่ ๑๓ ณ ประเทศสิงคโปร์ เมื่อวันที่ ๑๙-๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๐ มีการลงนามในปฏิญญาว่าด้วยแผนงานการจัดตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนให้บรรลุเป้าหมายปี ค.ศ. ๒๐๑๕ (พ.ศ. ๒๕๕๘) โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญของการรวมกลุ่มได้แก่
๑. การเป็นตลาดและฐานการผลิตเดียว
๒. การสร้างขีดความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจของอาเซียน
๓. การพัฒนาเศรษฐกิจอย่างเสมอภาค
๔. การบูรณาการกับเศรษฐกิจโลกเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์เดียวกัน โดยจะมีการเคลื่อนย้ายอย่างเสรีในสาขาต่างๆดังนี้
- การเปิดเสรีการค้าสินค้า โดยการยกเลิกภาษีให้สินค้าของประเทศสมาชิกอาเซียน
- การเปิดเสรีการค้า บริการ โดยเป้าหมายในการลดอุปสรรคในการเข้าสู่ตลาดในด้านต่างๆ ลดและเพิ่มสัดส่วนการถือหุ้นให้กับบุคคล/นิติบุคคล สัญชาติอาเซียนในสาขาบริการสำคัญ เช่น สาขาเทคโนโลยีและสารสนเทศ สาขาสุขภาพ สาขาการท่องเที่ยว สาขาโลจิสติกส์ และที่สำคัญที่สุดคือสาขาการบริการด้านการเงิน
- การเปิดเสรีการลงทุน โดยจะเปิดเสรีด้านการลงทุนในสาขาอุตสาหกรรมที่ตกลง
- การเปิดเสรีด้านเงินทุนเคลื่อนย้าย เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งในการพัฒนา
- การเคลื่อนย้ายแรงงานฝีมืออย่างเสรี ปัจจุบันมีการตกลงในสาขาต่างๆ ๗ สาขาได้แก่ แพทย์ ทันตแพทย์ พยาบาล บริการบัญชี วิศวกร สถาปนิก และนักสำรวจ
ทั้งนี้เพื่อเป็นการอำนวยความสะดวกต่อการเคลื่อนย้ายแรงงานฝีมือในภูมิภาคอาเซียน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น