ทุกครั้งที่ฉันพบเห็นพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ หรือเมื่อพบนักเรียน นิสิตนักศึกษาครั้งแรก ฉันมักจะตั้งคำถามให้พวกเขาพยายามหาคำตอบมาให้ฉัน คือ เราเกิดมาเพื่ออะไร
กรณีเด็กขี้เกียจ ก็จะถามว่า หนูเกิดมาเพื่ออะไร ความเกียจคร้านให้อะไรที่ดีกับชีวิตหนู
กรณีเด็กดื้อและก้าวร้าว ก็จะถามว่า หนูเกิดมาเพื่ออะไร ความดื้อและก้าวร้าวนำสิ่งที่เป็นความสุขมาสู่หนูหรือไม่
กรณีเด็กดี ก็จะถามว่า หนูเกิดมาเพื่ออะไร ทำไมหนูต้องทำดี ทำดีเพื่ออะไร และความดีคืออะไร เป็นต้น
ทุกครั้งที่เด็ก ๆ เหล่านี้ถูกตั้งคำถามเช่นนี้ พบว่า จะมีปฏิกริยาโต้ตอบ 3 ประเภท คือ รับรู้และเริ่มคิด รับรู้แต่ไม่คิด และไม่รับรู้และนิ่งเฉย ด้วยเหตุนี้ พระพุทธเจ้าจึงทรงตรัสถึงบัว 4 เหล่าอันเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้ว
ในฐานะครูจึงสามารถสั่งสอนได้เฉพาะกลุ่มที่หนึ่งและสอง ส่วนกลุ่มที่ 3 ต้องอาศัยการช็อกหรือทำให้ตกใจสุดขีด กระทั่งรู้คุณค่าของลมหายใจของตน นั่นแหละคนกลุ่มนี้จึงจะสามารถพลิกฟื้นตื่นจากการหลับเสียได้
(วรวรรณ ศรีตะลานุกค์. 2555. การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของบุคคล)
ก็ต้องเอาใจใส่เป็นรายบุคคล เพราะทุกคนแตกต่างกันค่ะ พื้นฐานครอบครัวต่างกันด้วยค่ะ