ปรองดอง สมานฉันท์ ต่างศาสนากัน มาฉันอาหารพระ

งานนี้เป็นการพูดคุยที่ปรองดองสมานฉันท์ ในการสนทนาที่มีสุนทรีย์ มีธรรมเท่าเทียมกัน

ไม่บ่อยนักที่จะได้มาประชุมที่พัทยา สถานที่นักท่องเทียวต่างชาติหนาแน่น มาอยู่พัทยา ห้าวัน ทุกวันประชุมกับนักพัฒนาทรัพยากรบุคคลเสร็จแล้ว เรากรรมการสมาคมลูกจ้างกระทรวงสาธารณสุข ก็ต้องมาประชุมต่อทุกคืน ในห้องพักที่นายก สมยศ ครองริรัญได้เช่าเอาไว้ พวกเราต้องมาประเมินฯสถานะการของการประชุมในแต่ละวัน ว่ามีอะไร ไคร อย่างไร ทำไม ในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับลูกจ้าง และทั้งต้องประชุมเพื่อติดตามสถานะการความก้าวหน้าของการ จัดประวิชาการและแสดงมุฑิตาจิตรให้กับลูกจ้างประจำสาธารณสุขแห่งประเทศไทย ที่ได้กำหนดจัดขึ้นที่ จังหวัด อุดร ในวันที่ 8 สิงหาคม 2555 เมื่อความก้าวหน้าทางการประชุมกับนักทรัพย์ สมประสงค์ เมื่อความก้าวหน้าทางการจัดงานประชุมเกษียณให้ลูกจ้างสมประสงค์ ฝ่ายการลงทะเบียนผู้เข้าร่วมงานลูกจ้าง แจ้งมาว่ามีการลงทะเบียนล่วงหน้า 400 กว่าคน ถือว่างานไปตามเป้าประสงค์

ดังนั้นคืนสุดท้ายของการกระชุมจึงต้องไปเดินชมพัทยาตามประสงค์ ไปถนนโลกีย์ ที่มีคนต่างชาติ ประสงค์มาเดินชมมากกว่าคนไทย เจ้าของสถานที่ เห็นการทำมาหาเลี้ยงชีพของคนบนถนนแห่งนี้แล้ว ไม่ประสงค์ ที่มาเดินชมอีกต่อไป

เดินเมืองพัทยา กลับถึงห้องพัก ตอน4 ทุ่มเพื่อนๆผู้เข้าประชุมบอกว่าถ้าจะให้สมประสงค์ ต้องลงไปเดินหลังเที่ยงคืน จึงจะสมประสงค์ งานนี้จึงไม่ประสงค์จะให้มันสมประสงค์

วันสุดท้ายของการประชุมเรียกว่าโดนจะๆ กับการถามตอบปัญหาของลูกจ้างในหลายประเด็นในการปฎิบัติที่ไม่มีมารฐาน เป็นความต้องการของคนคนเดียว ทำให้หลายๆคนเสียโอกาส สิ่งที่ได้รับรู้ มองเห็นประเด็นปัญญหา ที่เกิดขึ้น ก็ได้แต่ ประนีประนอมกับ กรรมลูกจ้างบางคนบางท่านที่ไม่ยอมสมานฉันท์ แต่สุดท้ายก็ Win -Win ทั้งนักพัฒน์และลูกจ้าง แต่ที่ไม่ วินก็ท่าน ผอ.ดนุพงษ์ สาเขตร์ ที่รับของฝากไปเต็มสมอง ซึ่งท่านก็รับปากรับคำลูกจ้างว่าจะจัดการให้สมประสงค์ของลูกจ้างเพราะท่านก็ประสงค์อยากช่วยเหลือลูกจ้าง

เลิกประชุมตั้งใจจะรีบกลับเพราะต้องมาเตรียมการประชุม สภาองค์กรชุมชนในพื้นที่ที่หมดวาระลง หาคนดีมีวิสัยทัศน์ ถนัดอาสามาทำหน้าที่แทน.......

ออกจากพัทยา ต้องมาจำพรรษาที่วัดวังหิน แต่แล้วเป็นไปตามประสงค์ เพราะเจ้าอาวาสวัดหนองหิน อำเภอหนองหญ้าป้อง เพชรบุรี โทรมาบอกว่า เอารถกะบะมารอรับที่เพชรบุรี งานนี้อย่างไรเสียท่านต้องประสงค์ที่จะให้ผู้เขียนไปนอนที่กุฎิท่าน งานนี้ผู้เขียนไม่ได้ประสงค์ แต่ก็ต้องประสงค์เมื่อเจ้าอาวาสประสงค์มารับด้วยตนเอง....

วัดวังหินเป็นวัดเล็กๆที่ห่างไกลความเรริญ ถนนดินแดงเป็นหลุมบ่อตลอดทาง ไม่มีร้านค้าอาหาร อยู่ในย่านวิเวก วัดนี้ตามที่เจ้าอาวาส พระทินภัทร อาภัสโร(เพื่อนรักเพื่อนใครตั้งแต่สมัยร่วมเรียนหนังสือ รรการศึกษาผู้ใหญ่ปี2514) ได้เล่าให้ฟังว่า" เมื่อปี 2525 ได้มีพระธุดงค์มาลงกรด เห็นเป็นที่เหมาะ ก็ร่วมกับชาวบ้านตั้งเป็นสำนักสงส์ รุ่งบ้าง ร้างมี จวบจนปี 2548 ได้ยกฐานะเป็นวัด...แต่ก้ขาดจะมาจำพรรษา จนท่านอาจารย์ พระทินภัทร ถูกเชิญให้มาจำพรรษาเมื่อปี 2554 จึงได้บูรณะปฎิสังขรณ์ยกสร้างโรงครัวแบบง่ายๆ บอกบุญญาติโยม มาปีนี้ จะจัดงานทอดกฐินสามัครคี หาทุนมาบริหารวัด ในเดือนพฤศจิกายน 2555 นี้

นี้คือปัญหาที่เจ้าอาวาสประสงค์ให้ผู้เขียนในฐานะคนรู้ใจมาให้กำลังใจ เมื่อเหยีบย่างลงที่วัด ผู้เขียนบอกได้คำเดียวว่า หากไม่มาชมเห็นที่จะเสียโอกาสอันดี สถานที่เหมาะแก่การปฎิบัติธรรมหรือปลีกวิเวกมานอนอ่านสือ ผูกเปลข้างกุฎ หรือมุดเข้าถุงนอนยามดึก เรา หมายถึงเจ้าอาวาส เราชอบการอ่าน ชอบการเขียน ชอบการเรียนรู้ ร่มถกแถลงในปัญหามาอย่างยาวนาน คืนนี้เราก็มาปุจฉา วิสัชนา ระหว่างเจ้าอาวาสกับโต๊ะยี

จึงมีการนี้ที่นี้เป็นการพูดคุยที่ปรองดองสมานฉันท์ ในการสนทนาที่มีสุนทรีย์ มีธรรมเท่าเทียมกัน

นอนดึก แต่เจ้าอาวาสก็ตื่นแต่ ตีสีไปปฎิบัติธรรม ผู้เขียนก็ลุกขึ้นมาหาอาหารสมองอ่าน ส่วนอาหารบำรุงท้องอาศัยน้ำกระป๋องกับกาแฟ แต่มันให้ความรู้สึกที่อิ่ม สงบ ในบรรยากาศที่มีภูเขาล้อมรอบ สายหมอกบางเบา เสียงพระพระสวดในช่วงเข้าพรรษาลอยมาได้ยินชัดในขณะที่เรา นั่งอ่านหนังสือ ละเลียดดมมากกว่าดื่มกาแฟ .......

วัดวังหินไม่มาไม่รู้ ธรรมจัดสรร อาจารย์พระทินภัทรได้ร่ายกวีมอบให้เป็นของขวัญวันมาเยือนตามที่ท่านประสงบ่งบอกความเป็นวัดวังหินไว้ว่า......

"วัดวังหิน เป็นวัดเล็ก "

เปรียบเช่น เด็กเพิ่งหัดเดิน

รบกวน ขอชวนเชิญ

นักศรัทธา มาสร้างบุญ

สร้างโบสถ์ ต่อทุนไว้

บุญจะได้ คอยเกื้อหนุน

บุญนำ คอยค้ำจุน

ให้ชิวิต พิชิตชัย

วัดวังหิน เป็นวัดเล็ก

อย่าคิดแยก แตกไปใหน

มาเถอะ ปักธงชัย

ชูธงธรรม นำสังคม

สร้างวัด ให้ลูกหลาน

เพื่อสืบสาน สิ่งเหมาะสม

โปรดช่วย กันระดม

สร้างวัดวา ให้ถาวร" .....ทินภัทร อาภัสโร เจ้าอาวาสวัดวังหิน หนองหญ้าป้อง เพชรบุรี

"คมคิดวรรณกรรม

แม่ทำงานเหมือนมด

อดเหมือนกา

กล้าเหมือนหญิง(หนังล้อมผ้า ไชยา วรรณศรี)

"กินกาแฟ แลนกเขา เผาโรงพัก ดักยิงครู ดูผลงาน"

"ทำบุญเพื่อเอาหน้า คบค้าเพื่อหาเสียง"

"หากินร่วมหนอง มีคลองร่วมใช้" (มาตุภูมิเดยวกัน วิน วนาดร)

เขียนใน GotoKnow โดย วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ใน เดินทางหมื่นลี้ ดีกว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่ม

คำสำคัญ (Tags): #พระทินภัทร อาภัสโร เจ้าอาวาสวัดวังหิน หนองหญ้าป้อง

หมายเลขบันทึก: 500203เขียนเมื่อ 26 สิงหาคม 2012 23:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2012 11:04 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน