แม่ (ในวัยเกือบๆ จะ 70)

 

(1)

เป็นครั้งแรกในรอบ 4 ปีที่ผมกลับบ้านในวันแม่
หลายปีที่ผ่านมา  ผมใช้ชีวิตในห้วงวันแม่ในวิถีของราชการ
หรือไม่ก็เดินทางไปเป็น “วิทยากร” ตามที่ต่างๆ

ปีนี้,ผมเด็ดเกี่ยวกับการปฏิเสธห้วงเวลาทั้งปวง
เพียงเพื่อทุ่มเทให้กับการกลับบ้าน
ถึงแม้จะเป็นห้วงสั้นๆ 
แต่ผมก็ยืนยันกับตัวเองอย่างชัดเจนว่า
“ผมจะกลับบ้าน”

ก่อนการเดินทางกลับเข้าสู่บ้านเกิด
ผมถือโอกาสแวะเข้าตัวเมือง 
เพื่อจัดซื้อข้าวของเครื่องใช้กลับเข้าบ้าน
ในห้วงของการเลือกซื้อสิ่งของนั้น
ผมเผชิญกับคำถามมากมายในหัวสมอง
เป็นต้นว่า-

• แม่อายุเท่าไหร่แล้วนะ
• แม่จะใส่เสื้อเบอร์อะไร
• แม่ชอบกินอะไร

ครับ,คำถามเหล่านี้ 
มันเหมือนหยิกและตบหัวใจของผมอย่างสุภาพๆ
เพราะทุกคำถาม 
คล้ายกับบ่งชี้ว่า
“บัดนี้- ผมกำลังหลงลืมบางสิ่งบางอย่างที่เกี่ยวกับแม่ของผมเอง..”
ซึ่งมันก็จริง  มันเป็นความจริงอันแสนเจ็บปวดของผมเอง
เพราะที่สุดแล้ว  ผมก็ตอบคำถามเหล่านั้นไม่ได้อย่างชัดเจน
จนเลือกที่จะหันเหหัวใจไปสู่การซื้อเครื่องดื่มบำรุงสุขภาพให้แม่แทน..

 

 

(2)

 

ผมกลับถึงบ้านในเย็นย่ำ
พ่อกำลังนำพาเจ้าวัวสามสี่ตัวเข้าคอก
ส่วนแม่ก็ยังเป็นแม่อย่างไม่รู้จบ
แม่ยังคงขลุกตัวอยู่ในเพลิงครัวอันเก่าโทรม -
ก่อฟืน หุงข้าว และทำกับข้าวเยียวยาปากท้องท่ามวิถีอันสมถะ

 

(3)

 

อาหารมื้อเย็นตามประสา “รักในยามยาก” 
ถูกจัดวางบนเสื่อผืนเล็ก
“อ่อมเนื้อใส่ผักพื้นบ้าน” 
คืออาหารจานเดียวและชนิดเดียวของค่ำวันนั้น
ผมกับพ่อนั่งทานกันสองคน
ขณะที่แม่นั่งดูอยู่ใกล้ๆ และเฝ้ามองมายังผมอย่างไม่ละสายตา
ผมรู้ว่าแม่เจตนาทำกับข้าวเช่นนั้น
เพราะมันคืออาหารจานโปรดที่ผมชอบทาน
แม่เก็บผักที่แม่ปลูกไว้รอบกระท่อม
มาปรุงแต่งเหมือน “รับขวัญ” การมาเยือนของผม

ครับ, แม่ไม่ทานเนื้อมานานแล้ว
ส่วนหนึ่งคือมุมมองที่มีต่อความเป็น “สัตว์ใหญ่”
รวมถึงแม่ไม่มีฟันเหลือให้บดขยี้กับอาหารหนักเหล่านี้
ดังนั้น ไม่นานนักแม่ก็ดุ่มเดินไปหยิบเอามะม่วงสุกออกมาจากตู้กับข้าว
เพื่อทานกับข้าวเหนียว-

นั่นคืออาหารเย็นของแม่
เป็นอาหารในมื้อเย็นที่แตกต่างไปจากอดีตที่ผมเคยนั่งทานกับแม่
หากแต่ในความแตกต่างนั้น 
มันไม่มีช่องว่างของความรักระหว่างผมกับแม่

 

 

 

(4)

 

แม่ในวัยเกือบๆ จะ 70 ...
ขณะที่ผมกำลังเดินทางสู่วัย 40 ในอีกไม่กี่ปี
ความทรงจำหลายอย่างที่แม่มีต่อผม
ยังคงแจ่มชัดอย่างมหัศจรรย์
ขณะที่ผมกลับไม่กล้าหาญพอที่จะยืนยัน
ถึงความทรงจำของตนเองที่มีต่อแม่

ในค่ำคืนนั้น ท่ามกระท่อมหลังเล็ก
ผม-พ่อ-และแม่พูดคุยกันอย่างแสนสุข
มันเหมือนผมเดินทางกลับมาจากดินแดนอันแสนไกล
เดินทางกลับมาพร้อมเรื่องเล่าอันมากมายก่ายกอง...

ขณะที่พ่อกับแม่ ก็ยินยอมพร้อมใจเป็นผู้รับฟังอย่างไม่อิดออด
โดยแทบไม่เอ่ยอ้าง หรือทัดทาน
เพื่อเปลี่ยนสถานะจากการฟังมาเป็นการเล่า
ทั้งๆ ที่มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นและดำเนินไป ณ ที่ตรงนี้

 

 

 

(5)

ในเช้ารุ่งของวันถัดมา
แม่ก็ยังเป็นแม่...
แม่ไม่เคยบกพร่องต่อภาระหน้าที่ของความเป็นแม่
แม่ตื่นเช้า-เข้าครัว..
ขณะที่พ่อเตรียมข้าวของไปวัด

ผมตื่นเช้ากว่าทุกครั้ง
แม้ไม่อาจหยิบจับสิ่งใดช่วยแม่ได้มากมายนัก
แต่เฝ้ามองแม่อย่างไม่ละสายตา

ในมุมครัวเล็กๆ
แม่หั่นแตงอย่างช้าๆ..
พร้อมๆ กับการหั่นเนื้อที่ย่างจนสุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป
เสร็จจากนั้น นำมาผสมปนเปเป็น “ซุปแตงใส่เนื้อ”
และในชั่วอึดใจ  แม่ก็ลงมือทำ “ซุปมะเขือ”
นั่นคืออาหารเช้าของวันนั้น

ครับ,อาหารสองอย่าง
เป็นอาหารที่ผมชอบ
ผมทานมันได้ต่อเนื่องเป็นเดือนๆ...
ผมรู้ว่าแม่เจตนาทำกับข้าวเช่นนั้น
ผมรู้ว่าแม่จัดแต่งสิ่งเหล่านี้รับขวัญผมโดยตรง

 

 

 

(6)

 

แม่ในวัยเกือบๆ จะ 70 ...
แต่ความทรงจำหลายอย่างที่แม่มีต่อผม
ยังคงแจ่มชัดอย่างมหัศจรรย์

 

 

(7)

 

ภายหลังทานอาหารเช้า
ผมพาชีวิตกลับสู่วันวัยของความเป็นเด็กอีกครั้ง
ผมไม่รอให้ภารกิจอื่นใดเป็นของแม่อีกแล้ว
ผมเริ่มต้นจากการพาวัวออกจากคอก
ถัดจากนั้นก็เดินดุ่มไปเกี่ยวหญ้าที่ท้ายทุ่ง
โดยไม่จำนนต่อคำทัดทานของแม่ที่เกรงว่าผมจะ
...“เหนื่อยและได้แผล”

ครับ-
ผมเชื่อว่าแม่จดจำได้แม่นยำว่าการงานเหล่านี้
ไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่สำหรับผม
หากแต่แม่ยังเป็นแม่...
คำทัดทานจึงเป็นถ้อยคำแห่งความ “ห่วงใย...”
หาใช่คำทัดทานที่จะผลักให้ผมห่างไกลออกไปจาก “แก่นราก”
หรือ “กำพืด” ของตนเอง

 

(8)

 

แม่ในวัยเกือบๆ จะ 70 ...
ขณะที่ผมกำลังเดินทางสู่วัย 40 ในอีกไม่กี่ปี
ความทรงจำหลายอย่างที่แม่มีต่อผม
ยังคงแจ่มชัดอย่างมหัศจรรย์
ขณะที่ผมกลับไม่กล้าหาญพอที่จะยืนยัน
ถึงความทรงจำของตนเองที่มีต่อแม่

 

รักแม่..
กอดแม่...
อีกนานแค่ไหนกันหนอ
ผมถึงจะกล้าพูดและทำเช่นนั้น...

 

(รักแม่..ขอโทษครับแม่..)

 

 

 

 

[โสภณ เปียสนิท]

ชอบแบบบ้านจริงๆ ไม่รู้ใครออกแบบครับ

แวะมาเยี่ยม "คุณแม่" ด้วยคนนะครับ

[Sila Phu-Chaya]

• ในสายตาของคุณแม่ เราเด็กเสมอ ดีใจที่เห็นอาจารย์หาเวลากลับบ้านมาเยี่ยมคุณแม่ค่ะ  มาเยี่ยมคุณแม่บ่อย ๆ นะคะ คุณแม่ท่านดีใจที่สุดเลยค่ะ
• ยิ่งพาหลานมาด้วย ท่านยิ่งดีใจค่ะ
• ความทรงจำของท่านมีแต่เราเท่านั้น แต่ความทรงจำของเรามีครอบครัวเราเบียดในพื้นที่ความทรงจำนั้น ไม่ต้องรู้สึกผิดแต่อย่างใดนะคะ ขอให้เราทำหน้าที่ของเราที่มีต่อท่านให้ดีที่สุดก็พอ  

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ อ.โสภณ เปียสนิท

บ้านหลังนี้ พ่อออกแบบและลงมือทำด้วยตนเองครับ
พ่อทำไว้ให้ผม-เวลากลับบ้าน จะได้มีที่นอนและนั่งดูดาว-เขียนและอ่านหนังสือ
รวมถึงฟังเพลงจากวิทยุเครื่องเล็กๆ...

ขอบพระคุณครับ

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ พี่Sila Phu-Chaya

ขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจนะครับ
อีกไม่เกินสองสามวัน  ผมจะกลับไปรับแม่มาที่มหาสารคาม
เพื่อพาท่านไปตรวจสุขภาพ...และบำบัด-กายภาพ
เนื่องจากท่านปวดหลัง-ปวดขา..เดินไม่สะดวก

...ขอบคุณครับ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ร่วมบูชาพระคุณแม่ค่ะ..

[...ปริม ทัดบุปผา...]

มาเยี่ยมชมบ้านอันอบอุ่นไปด้วยรักค่ะ

ไม่ว่าเราจะโตแค่ไหนแม่ก็ยังคิดว่าเราเป็นเด็กเสมอนะคะ ตอนนี้เวลากลับบ้านแม่ยังซักผ้า รีดผ้าให้เหมือนเดิมค่ะ เรื่องอาหารการกินก็ไม่ต้องพูดถึงค่ะ แม้จะบอกว่าที่เราอยู่ก็มีขาย แม่ก็มาเห็นแล้ว แต่แม่ก็เข้าข้างตัวเองเสมอว่าไม่มีใครทำได้ถูกใจเราเท่าแม่หรอก แม่เรานี่ทำตัวเหมือนกันทั้งประเทศนะคะอาจารย์

มาสวัสดีวันแม่ที่ผ่านมาค่ะ :)

[Wasawat Deemarn]

นำความรักของผมไปฝากท่านด้วยนะครับ คุณ แผ่นดิน ;)...

ขอบคุณมากครับ

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

พี่แก้วได้กอดแม่ ในวันแม่ ดีใจและอบอุ่น

พี่เสียดายมากที่ไม่เคยกอดพ่อ

ครั้งหน้าอย่าลืมกอดแม่นะจ๊ะ น้องชาย

แล้วจะเสียดาย ถ้าวันนั้นไม่มีแม่

เหมือนวันนี้พี่แก้ว ไม่มีพ่อ ไม่มีโอกาสได้กอดพ่อ อีกเลย....

 

[kwancha]

สวัสดีค่ะน้องแผ่นดิน...

ความอบอุ่น ที่สัมผัสได้ ในบ้านหลังนี้ ดีใจด้วยนะค่ะที่ได้กลับไปเยี่ยมท่านทั้งสอง

คุณแม่ท่าน "รับขวัญ" ด้วยอาหาร ปรุงพิเศษ เพราะรู้ว่าลูกชอบ ทั้งที่แม่ไม่ทานเนื้อ...นั่นคือสิ่งที่แม่มีให้ลูกครบทุกคน สนนเมนูพิเศษ จำได้เสมอ..

คุณแม่ท่าน "ทัดทานด้วยความห่วงใย" ไม่ให้ทำงานที่เคยทำตั้งแต่เด็กๆ ..ห่วงใย..ไปถึงสมาชิกใหม่ ในครอบครัวขยาย ทั้งหลานชาย และคุณแม่ของหลานๆ..ห่วงใยมีมากขึ้น ดูจะมีทิศทางผกผันกับเรียวแรงที่ลดลง..ของแม่

น้องแผ่นดิน "เป็น"..อย่างที่เป็น..ปัจจุบันนี้" เป็นที่รักของกัลยาณมิตรและศิษย์ เพราะซึมซับจากพ่อและแม่ ท่านสอนด้วยการเป็นแบบอย่างค่ะ

ขอบคุณความน่ารัก& อบอุ่นของ (ลูก) วัยเกือบ 40 และ (แม่) วัยเกือบ 70 ที่มีพ่อเคียงข้าง นำมาแบ่งปันค่ะ :-))

[ธิ]

แม้ไม่กอด

แม่พ่อก็รู้ว่ารัก

แต่กอดเถิดนะคะ....พลังมหาศาล บอกไม่ถูก

เก็บไว้เสริมพลังใจ

ในวันที่เราร้อนรน

.....เวลาไม่หวนคืน

[ดอกหญ้าน้ำ]

อบอุ่น ตื้นตัน น้ำตาคลอค่ะ ขอบคุณค่ะอาจารย์

[ขจิต ฝอยทอง]

• น้องแผ่นดินครับ
• สังเกตไหมว่า
• ข้าวและกับข้าวที่อร่อยมากที่สุดคือกับข้าวที่แม่ทำ
• แม่แข็งแรงดีนะครับ
• อ่านแล้วมีความสุขมากๆๆ

[ครูทิพย์]

สวัสดีค่ะท่าน แผ่นดิน   หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ

มาแสดงความยินดีในวันแม่ช้าไปหน่อย แต่ยังไม่หมดเทศกาลแห่งวันแม่นะคะ

จริงๆแล้วไม่ต้องรอให้ถึงวันแม่ วันแม่มีทุกวัน แม่อยู่ในหัวใจเราเสมอค่ะ