วันที่ 9 สิงหาคม 2555 ผมได้นำคุณแม่ของผมที่มีอายุ 88 ปี เข้ารับ การรักษาที่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชเลิงนกทา ทางโรงพยาบาลเลิงนกทาได้ส่งคุณแม่ไปต่อที่โรงพยาบาลยโสธรโดยรถของโรงพยาบาล ระยะทาง 70 กิโลเมตรที่มีผมนั่งอยู่ข้างๆแม่ พอถึงโรงพยาบาลคุณแม่ได้รับการดูแลจาจากพยาบาลและนายแพทย์อย่างดี คุณแม่ได้พักรักษาตัวที่โรงพยาบาล มีเพียงผมคนเดียวที่คอยดูแลแม่ วันที่ศุกร์ที่ 10 สิงหาคม 2555 ผมต้องลาโรงเรียนเพื่อดูแลแม่ ยอมรับว่าเป็นครั้งแรกที่ได้อุ้มแม่ขึ้นเตียงคนไข้ สวมผ้าถุง สวมเสื้อผ้า พาแม่เข้าห้องน้ำ ป้อนข้าวคุณแม่ ในวันที่ 10 สิงหาคม 2555 คุณแม่ได้รับ การอนุญาตให้กลับบ้าน ตอนเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายผมเคยใฝ่ฝัน ที่จะเป็นคุณหมอแต่ดวงชะตาก็ลิขิตให้มาเป็นครู 9-10 สิงหาคม 2555 ผมได้สังเกตการปฏิบัติงานของพยาบาลและคุณหมอ ต้องขอชื่นชมในความเสียสละเพื่อการช่วยเหลือคนไข้อย่างจริงจัง ผมมีลูกศิษย์ที่เป็นดอกเตอร์หลายคน หลายอาชีพจบทางแพทย์ศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ฯลฯส่วนผมคงจบแค่ปริญญาโทเพราะต้องเสียสละให้ลูกๆได้ศึกษาให้มากที่สุด วันนี้เป็นวันที่ 12 สิงหาคม 2555 เป็น วันแม่แห่งชาติ ผมและครอบครัวได้ไปทำบุญที่วัดป่าจันทวนาราม ที่วัดมีการจัดพิธีวันแม่เพื่อถวายแด่องค์สมเด็จพระราชินีนารถด้วย เดือนสิงหาคม เป็นเดือนที่สำคัญของผม เพราะเป็นเดือนที่ผมเกิดและเป็นเดือนที่เป็นวันแม่ด้วย
ไม่มีความเห็น