โกทูโนว์..เถียงนาน้อยและหนังสือเด็ก
โกทูโนว์..เถียงนาน้อยและหนังสือเด็ก
ผมรู้จักโกทูโนว์ จากท่านอาจารย์ภาทิพ ท่านเป็นครูสอนดีและเป็นวิทยากรระดับชาติด้านภาษาไทย ท่านสอนอยู่ที่จ.สุราษฎร์ธานี ผมเจอท่านเมื่อคราวอบรมวิจัยที่กรุงเทพ ฟังท่านบรรยายแล้วเข้าใจดี ท่านแนะนำให้ศึกษาเพิ่มเติมได้ในเวบไซต์ ขณะเดียวกันท่านก็สร้างพื้นที่แห่งแรงบันดาลใจให้ผมเข้าใจคำว่าแลกเปลี่ยนเรียนรู้..การจัดการความรู้..และเรื่องเล่าเร้าพลัง..โดยสมัครสมาชิกโกทูโนว์ให้ผม..แนะนำวิธีสร้างบล็อค ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำนี้..เป็นครั้งแรกที่เข้ามาในชุมชนขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยนักคิด นักเขียน และนักอ่านผู้ทรงพลัง..ท่านอาจารย์ภาทิพ จึงเป็นบุคคลแรกเช่นเดียวกันที่ผมจะจดจำบุญคุณทางวิชาการของท่านตลอดไป
ต่อมาได้รู้จักคุณครูผู้มากด้วยความสามารถและทุ่มเทให้กับงานสอน นั่นก็คือ"พี่อิงจันทร์"ในโกทูโนว์แห่งนี้ พี่อิงได้ให้ความรู้และความกระจ่างในหลายเรื่อง ปรับทุกข์ผูกมิตรและเยี่ยมเยือนกันอยู่หลายครั้ง และที่ลืมไม่ลง ประทับใจมาจนทุกวันนี้ เพราะพี่อิงช่วยผมเปิดประตูสู่เว็บไซต์โรงเรียนบ้านหนองผือที่ผมทำงานอยู่ พี่อิงแนะนำผมจนสามารถก้าวเดินต่อได้จนถึงทุกวันนี้
และโกทูโนว์นี่แหละ ที่ช่วยให้ผมกลับมาขยันอ่าน ขยันเขียนมากขึ้น เพื่อเก็บร่องรอย หลักฐานแห่งความทรงจำอันดีงาม ทั้งของตนเอง ครอบครัว เพื่อนครูและองค์กร รู้สึกได้ถึงความคิดรวบยอดที่เกิดจากการทำงานที่เป็นระบบและจัดระเบียบความคิดได้เรียบร้อยขึ้น สุขใจและอิ่มเอมใจทุกครั้งเมื่อคิดถึงโกทูโนว์ ตลอดจนมีบุคคลสำคัญในใจมากมายให้ติดตามความเคลื่อนไหวของเขาและเธอ อาทิ อาจารย์สันติสุข อาจารย์โสภณ ท่าน ศน.ลำดวน ท่านอาจารย์ขจิต ท่านดร.สมศรี และคุณปริม ฯลฯ
ประสบการณ์จากงานเขียนแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ส่งผลดีต่อเด็กและโรงเรียนอย่างคาดไม่ถึง เมื่อไม่นานมานี้ ผมบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับกิจกรรมส่งเสริมการอ่านในรูปแบบของโรงเรียนขนาดเล็ก ที่ทำมาอย่างต่อเนื่องหลายปีและได้ผลดีตามลำดับ ข้อจำกัดอยู่ที่จำนวนหนังสือเด็กที่ดีมีคุณค่าและเหมาะสมนั้น มีไม่เพียงพอ โชคดีที่คุณพรรณชมพู วิสิฐธนวรรษ(น้องฝ้าย) ซึ่งกำลังศึกษาอยู่ที่สหรัฐอเมริกา ร่วมกับกลุ่มเพื่อนที่ทำงานพัฒนาการศึกษาของเด็กไทย ได้อ่านบทความของผม แล้วส่งหนังสือมาที่โรงเรียนมากมาย ล้วนเป็นหนังสือเด็กที่ได้รับรางวัล หนังสือบันเทิงคดี และสารานุกรมก็มี
ผมตอบขอบคุณ และบอกเธอว่า ผมได้นำหนังสือไว้ที่มุมหนังสือทุกห้องและใส่กระเช้าให้เด็กอ่านตอนเช้าก่อนเข้าห้องเรียน พอดีกำลังมุ่งเน้นให้เด็กเขียนหนังสือเรียนเล่มเล็กเชิงวรรณกรรม ซึ่งเกิดจากเด็กได้อ่านบ่อยๆ เห็นภาพสวยๆจากหนังสือ เร่งเร้าให้เด็กเกิดแรงบันดาลใจอยากคิดอยากเขียน ทำให้ใจบันดาลแรงเป็นหนังสือทำมือเล่มเล็กๆที่เกิดจากจินตนาการของเด็กล้วนๆ ผมเลยบอกน้องฝ้ายไปว่า โรงเรียนยังขาดศาลา หรือเถียงนาน้อย สำหรับมีไว้ให้นักเรียนเขียนเรื่องราวดีๆ ในที่ที่มีอากาศบริสุทธิ์ ท่ามกลางสระน้ำ แปลงผักและแปลงนาของโรงเรียน
ตอนนี้น้องฝ้ายกับกลุ่มเพื่อนผู้ใจดี ส่งเงินมาให้โรงเรียนดำเนินการทำเถียงนาน้อยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในแต่ละวันที่เด็กมาโรงเรียน เขาจะมีความสุขมากกับการอ่านหนังสือและ เขียนวรรณกรรมของเขา ณ เถียงนาแห่งนี้ ที่คลุกเคล้าด้วยบรรยากาศของเกษตรอินทรีย์ ผูกโยงเป็นเรื่องราวตามอัตลักษณ์ของแต่ละคน ที่ครูเข้าใจได้ในความแตกต่างกันของนักเรียน
แต่ที่ไม่แตกต่างกัน เป็นเรื่องเดียวกันได้อย่างไม่น่าเชื่อก็คือ โกทูโนว์..เถียงนาน้อย และหนังสือเด็ก ของผมนี่เอง ที่มาอย่างถูกที่ถูกเวลา ขอบคุณโกทูโนว์ ขอบคุณท่านผู้อ่านและขอบคุณน้องฝ้ายอีกครั้ง
ความเห็น (19)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ชยันต์,
ชื่นชมความตั้งใจมุ่งมั่นในการพัฒนาโรงเรียนและนักเรียน ชื่นชมวิธีการสอนให้นักเรียนรักธรรมชาติและสรรพสิ่งรอบตัวของท่านอาจารย์มากเช่นกันค่ะ ประทับใจเรื่องการอนุรัษ์แย้ในโรงเรียนมากค่ะ ;)
ขอบคุณท่านอาจารย์ชยันต์ที่ช่วยถ่ายทอดประสบการณ์ช่วยสร้างแรงบันดาลใจในชุมชนนี้ค่ะ
ขออนุโมทนากับสิ่งดีดีที่คุณพรรณชมพูและทีมงานสร้างให้นักเรียนด้วยค่ะ น่าปลื้มใจจริงๆ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะท่านผอ.
คุณยายมาเยี่ยมด้วยความระลึกถึงค่ะ
- ชอบวลีที่ว่า..จัดระเบียบความคิดได้เรียบร้อยขึ้น..เพราะระเบียบทางความคิดเป็นพื้นฐานของความสำเร็จทั้งปวง
- ความสุขของเด็กๆเป็นความสำเร็จที่แท้และยิ่งใหญ่ของคนเป็นผู้บริหาร
- โกทูโนว์ หนังสือ เถียงนาของโรงเรียนบ้านหนองผือ เกิดขึ้นได้เพราะวิธีคิด วิธีจัดการที่น่าชื่นชมมากครับ
- นาข้าวแบบเกษตรอินทรีย์จะเป็นจุดเริ่มต้นในการสร้างสิ่งดีๆให้ลูกๆในโรงเรียนอีกมากครับ ขึ้นอยู่กับว่าผอ.วางภาพความสำเร็จที่เชื่อมโยงกับการเรียนรู้ของนักเรียนไว้อย่างไร
- จะคอยเป็นกำลังใจให้ผอ.ครับ
สวัสดีครับ คุณปริม สุขสันต์วันแม่ นะครับ ปีนี้ผมไม่ได้ไปหาแม่ เพราะอาทิคย์ที่แล้วแม่มาหาผม แม่ยังเป็นห่วงผม กลัวผมจะสุขภาพไม่ดี ผมซื้อผ้าถุงพร้อมแบรนด์ซุปไก่ให้แม่อย่างเคย คืนวันแม่ต้องนำนักเรียนไปแสดง งาน ๘๐ พรรษา มหาราชินี ที่หน้าอำเภอ ครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ ครับ
ขอบคุณมากครับ คุณยาย ไม่เห็นคุณยายหลายวันแล้ว สบายดีหริอเปล่า สุขสันต์วันแม่ นะครับ
ขอขอบคุณ ท่านอาจารย์สันติสุขที่เป็นขวัญและกำลังใจให้แก่บุคลากรโรงเรียนเล็กเสมอต้นเสมอปลาย ครับ
- ท่าน ผอ. ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ เป็นแบบอย่างที่ดีของผู้มีหน้าที่บริหารจัดการโรงเรียน มีความใส่ใจในการสร้างพื้นที่เรียนรู้จากการปฏิบัติ (learning by doing) ให้กับเด็ก ๆ อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงความสุข ความภูมิใจที่ท่าน ผอ. มีต่อเถียงนาน้อยที่จะเป็นแหล่งเรียนรู้และแหล่งพักพิงใจให้กับเด็ก ๆ ตลอดไปค่ะ
- คณพ่อศิลาท่านเคยเป็น ผอ. (ท่านล่วงลับไปสิบกว่าปีแล้วค่ะ) ท่านทำงานในหน้าที่นี้หนักมาก ภาพที่เห็นและจดจำได้เสมอคือการเดินตรวจตราโรงเรียนหลังเลิกเรียนในช่วงเย็น ทำมากกว่าหน้าที่บริหาร...สิ่งที่ท่าน ผอ. ชยันต์ทำอยู่ จึงขอเป็นกำลังให้เสมอ เพราะทราบดีว่างานนี้เป็นงานสร้างกุศลให้กับเด็ก ๆ โดยแท้ค่ะ
- เคยเขียนเรื่องนี้ ขอนำมาฝากค่ะ เผื่อมีเวลาแวะไปเยี่ยมชมนะคะ
- ครูแห่งทุ่งกุลาร้องไห้ ครู "ผู้ให้" เพื่ออนาคตของชาติ
- http://www.gotoknow.org/blogs/posts/299146
เรียนอาจารย์ "เถียงนาน้อย= หนำน้อย และศาลานอนคว่ำ สร้างนักเขียนมาหลายคนแล้วครับ
สวัสดีครับ วอญ่า..ผมเชื่ออย่างนั้นเหมือนกัน ถ้าเขาและเธอเรียนต่อ ไม่แน่สักวันเขาอาจเป็นนักเขียน ขอบคุณนะครับ
สวัสดีค่ะ เป็นหมออนามัยค่ะ ยินดีที่รู้จักมากขึ้น เห็นคุณครูโพสในหลายๆบันทึกเลยตามมาค่ะ ดีจังเลยค่ะบันทึกนี้
สวัสดีครับ คุณหมอตันติราพันธ์ ชื่อแปลก อยากรู้ความหมาย ตามแบบฉบับครูภาษาไทย ยินดีที่รู้จักครับ ด้วยความนอบน้อมและกำลังฝึกให้อ่อนโยน มากขึ้น กับงานทึ่รุมเร้าในโรงเรียนเล็กๆ วันหนึ่งๆ อ่านหลายบันทึก โดยมีความเชื่อว่าการอ่านจะช่วยสร้างแรงบันดาลใจและช่วยให้เขียนดีขึ้น ครับ
อาจารย์คะ เป็นการตั้งนามสกุลรุ่นคุณพ่อที่มาจากคนแซ่ตั๊น ความหมายจริงๆก็ยังไม่รู้เลยค่ะ อาเป็นคนตั้ง น่าจะเกี่ยวกับเผ่าพันธ์คนแซ่ตั๊นหรือเปล่า รู้แต่ว่าตามหลักโหราศาสตร์เมื่อทุกคำรวมกันแล้วดีมากๆ ฝากอาจารย์ภาษาไทย ช่วยค้นหาอีกทางที่ห้องสมุดเถึยงนาน้อยด้วยนะคะ ขอบพระคุณค่ะ อ้อ อย่าเครียดนะคะ แต่อยากรู้เร็วๆ
สวัสดีครับ สุขสันต์วันเสาร์นะ ผมไม่ชอบการเร่งเร้า หรือ บังคับ แต่สำหรับอาจารย์ ผมจะลงมือทำงานค้นคว้า....ตั้งแต่..นาทีนี้เลย เชียวล่ะ
เรียนท่าน ผอ.
ชยันต์ ที่เคารพ
หมอเปิ้น อ่านบทความของท่าน ผอ.แล้ว....ดีใจมากค่ะที่....ท่ายผอ. ชึ่งอยู่ใกล้ชิด เด็กๆ....งานของ โรงเรียน....โรงพยาบาล..."หนัก พอๆกัน" นะคะ....แต่...เราอายุเท่านี้แล้ว....สู้ๆๆ ค่ะ....อย่างหมอเปิ้น...ก็เหลืออายุราชการ..ไม่มากนัก....ทำดีที่สุดค่ะ...ทำงาน มีปัญหามากค่ะ...โรงพยายาบาลเป็นปลายน้ำ (Down-Stream) รอรับปัญหา ...เจอปัญหามากมาย ... "ท้อง - ทำแท้ง- ถูกทิ้ง- ติดเอดส์"
จนเกิด Slogan พูดกันเล่น + เป็นจริงๆ ที่ว่า
"หนีตาม...อายุ 12....ท้องอายุ 13....หนีตามอายุ 14 ...เป็นโสเภณี...อายุ 15 ....ติดยาบ้า...อายุ 16 ....ตกเป็นเมียน้อย...อายุ 18....ตั้งครรภ์แฝด...อายุ 19....เป็นขี้เถ้า...อายุ 20 ปี (ตาย...อายุสั้น)
ตอนทำงานวิจัย หมอเปิ้น...พบแม่วัยรุ่น-วัยเรีน...ตั้งครรภ์แฝด ตั้ง 3 คู่ (ข้อมูลในดุษฎีนิพนธ์)
หมอเปิ้น ขอให้กำลังใจ ท่าน ผอ.ชยัน ... เต็มที่ค่ะ .... สู้ๆๆ ค่ะ ... งานราชการในปัจจุบัน...เปลี่ยนแปลงไปมาก...เกือบ 100 % "เราอยู่ในยุค...ที่สังคม + เศรษฐกิจ + ระบบ IT ที่เปลี่ยนรวดเร็วม๊ากๆ และ ยุค Globalization" .... สู้ๆๆ ค่ะท่าน
ขอบคุณค่ะ.... ขอโทษนะค่ะ ที่คุยยาวมาก
ข้อเปลี่ยนนิดหนึ่ง
....เสียสาว อายุ 12 ท้องอายุ 13...ตอนทำดุษฎีนิพนธื หมอเปิ้น พบเด็กวัยเรีน ท้อง ตอนอยู่ ป.6 -ม.1 อยู่ 7 คน (เฉพาะ จ. เพชรบุรีนะค่ะ)
เมื่อว่าก็ไปช่วย ท่าน นายกเหล่า กาชาด..เรื่อง "เด็กเพชร...รู้จักรัก".ที่โรงเรียนเขาย้อยวิทยาคม...เอาหนัง DVD ที่แม่กำลังเบ่งคลอด ... รูปภาพที่ คนทำแท้ ....คนคิดเชื้อ HIV....ให้เขาได้เห็น "ป้องปราม"....ไม่รู้จะได้แค่ไหน นะคะ ... ทำเท่าที่สามารถ ทำได้นะคะ
ขอบคุณครับพี่เปิ้ล เห็นพี่ทำงานแล้ว บอกตามตรงว่า เป็นแบบอย่างแห่งความดีความงาม กระตุ้นเตือนให้ผมสำนึกได้ทุกขณะว่า จะท้อ หรือ จะถอย ไม่ได้ทั้งนั้น
ชื่นชมค่ะ กาญจนบุรีกับนครปฐมไม่ไกลกัน โอกาสดี ๆ คงได้ไปเยี่ยมโรงเรียนบ้างค่ะ
มีเพื่อนรัก กัลยาณมิตรคนหนึ่ง เธอไปเป็นครูช่วยสอนนักเรียนวิชาธรรมปฏิบัติ(ตั้งชื่อวิชาเอง) ได้พลอยเกิดกุศลกับเธอตรงที่ ได้สร้างแนวคิด อยากเห็นนักเรียนเล็ก ๆ (ชั้นประถม)เขียนเรียงความดี ๆ คัดไทยสวย จึงตั้งกิจกรรมการเขียนเรียงความ คัดไทย แล้วคัดสรรผู้มีมานะพยายาม เขียนได้ดี เขียนถูกต้องและมีความตั้งใจในการคัดลายมือไว้ให้เธอช่วยดูแล มีทุนให้นักเรียนพอสมควร
ดำเนินกิจกรรมมาสามปีแล้วค่ะ
ถ้าอาจารย์สนใจเราคุยกันทางเมล์นะคะ
สวัสดี ครับ ท่านอาจารย์ ภูสุภา (นอบน้อมขึ้นมาเลย แต่ จริงใจ ครับ) สนใจกิจกรรมของอาจารย์มากที่สุด "เขียนดีมีทุน" ที่โรงเรียนเปิดโอกาส..ให้พื้นที่..ศาลา เถียงนา และจัดประสบการณ์ ให้เด็กอยากเขียน มากว่า ๕ ปี แล้ว ครับ พูดแล้วอยากเล่า..ตอนนี้มีเด็กหญิงคนหนึ่ง อยู่ ป.๕ บ้านอยู่ไกลที่สุด ที่บ้านมีบ้านติดกันแค่ ๔ หลัง ไม่มีไฟฟ้าใช้ เพราะไปเลือกนักการเมืองท้องถิ่นฝั่งตรงข้าม เด็กคนนี้ เรียนเก่ง และลายมือสวยที่สุด ร้องเพลงเพราะมาก กำลังลุ้นส่งประกวด ครับ สรุปว่าที่โรงเรียน(เล็ก) มีเด็กเขียนดีน่ามีทุนให้ ราว ๖ - ๗ คน จบก่อนดีกว่า ตื้นเต้นครับ
- เคยมาอ่านแล้วรอบหนึ่ง และเห็นแต่แรกแล้วค่ะว่าบันทึก "เถียงนาน้อย" นี้คือ Happy Ba แต่เกรงใจท่าน ผอ. มาก ไม่กล้านำเสนอให้มาร่วมกันถ่ายทอดความรู้ประสบการณ์พื้นที่ความสุข
- บันทึกนี้อ่านแล้วมีความสุขที่เด็ก ๆ ได้มีพื้นที่ของตนเอง ซึ่งเอื้อต่อการศึกษาหาความรู้และสร้างปฏิสัมพันธ์ร่วมกัน สถานที่นี้ืสัปปายะมากค่ะ
- หากท่าน ผอ. จะใส่คำสำคัญว่า Happy Ba ในบันทึกนี้เพิ่ม บันทึกนี้จะให้ภาพพื้นที่ความสุขของเด็ก ๆ ที่ได้ใช้อ่าน เขียน เรียนรู้ สัมผัส บรรยากาศที่เอื้อต่อการแลกเปลี่ยนกันค่ะ อันเป็นตัวอย่างให้กับพื้นที่การทำงานอื่น ๆ ด้วยค่ะ
- "ตอนนี้น้องฝ้ายกับกลุ่มเพื่อนผู้ใจดี ส่งเงินมาให้โรงเรียนดำเนินการทำเถียงนาน้อยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในแต่ละวันที่เด็กมาโรงเรียน เขาจะมีความสุขมากกับการอ่านหนังสือและ เขียนวรรณกรรมของเขา ณ เถียงนาแห่งนี้ ที่คลุกเคล้าด้วยบรรยากาศของเกษตรอินทรีย์ ผูกโยงเป็นเรื่องราวตามอัตลักษณ์ของแต่ละคน ที่ครูเข้าใจได้ในความแตกต่างกันของนักเรียน"
- ชอบมากและขอบคุณมากค่ะที่ส่งต่อความสุขบนพื้นที่เถึยงนาสู่พื้นที่ G2K ออนไลน์ค่ะ