ทำบุญ ทำบุญ และทำทาน
เรื่องเล่าดีๆ ของแม่กับลูก กิจกรรมปีละครั้งของ Gotoknow.org ทำให้เราย้อนกลับไปพรวนบันทึกเดิมในปีที่ผ่านมา (การเลี้ยงลูก, บทบาทของแม่, วันแม่, แม่)
ซึ่งทำให้เราพบว่า มีเรื่องราวมากมายที่เราแม่ลูกได้ดำเนินร่วมกันมาโดยตลอด และยังคงสม่ำเสมอ ซึ่งเมื่อเรามองย้อนกลับไปแล้ว เราได้ลองมองไปข้างหน้าดูบ้างว่า เราได้มีกิจกรรมดีๆ ร่วมกันระหว่างตัวเราและลูกอย่างไรบ้าง เราพบว่ามีเรื่องราวมากมายเหมือนกันที่เราได้ทำลงไป มีเรื่องราวของคนสามคน มีแม่กับฉัน มีฉันกับลูก เรื่องผู้หญิงๆ สามคน สามารถมาบรรจบกันได้อย่างลงตัว อย่างไรนั้น...
ฉันเคยเขียนเล่าบทบาทของแม่ แม่ผูกพันเราไว้ด้วยการ “ให้:)" เรียนรู้ดูแม่เป็นครู ได้เรื่องราวตราตรึงในใจ ที่แม่ผูกพันเราไว้ด้วยการ “ให้” นั้น
คำถามเกิดใหม่ว่าแล้วฉันได้ “ให้” อะไรกับลูกของฉันบ้างหรือยัง
สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ เป็นช่วงเวลาที่เราแม่ลูกมีเวลาผูกพัน มีกิจกรรมประสาผู้หญิงหลายเรื่องราว แต่สิ่งสำคัญคือ การทำบุญในเดือนเกิดของสาวน้อยค่ะ
ทำบุญสังฆทานยา
โดยปกติแล้ว เราจะไปทำบุญถวายสังฆทานกันที่วัดใกล้บ้านซึ่งเป็นวัดที่ครอบครัวเราไปเป็น ประจำ ในครั้งนี้สาวน้อยขอเลือกของถวายทำบุญเป็นยาต่างๆ นานา โดยเลือกเข้าร้านขายยาแทนการซื้อผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปตามห้างขายสินค้าอุปโภค บริโภค ร้านจำน่ายยาสมัยนี้นับเป็นน้องๆ ซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วนะคะมีเภสัชกรให้คำอธิบายสรรพคุณยาต่างชนิด อดทน-คอยรอ ใช้เวลานานสักหน่อย สาวน้อยได้ยาตามความต้องการ พร้อมๆ กับได้รับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้ยาเป็นรายการแถม และฉันมองเห็นสิ่งหนึ่งระหว่างกิจกรรมของเธอ คือ เห็นความตั้งใจดีในการเตรียมการก่อนไปทำบุญถวายพระค่ะ
ทำบุญเครื่องสำอางค์แต่งหน้าศพยากไร้
กิจกรรมอีกอย่างหนึ่งของเราแม่ลูกคือ บังเอิญช่วงที่หยุดหลายวัน ฉันรื้อชั้นเก็บของพบว่าตัวฉันเองได้สะสมสิ่งของเหลือใช้และแทบไม่ได้ใช้ไว้ เยอะมาก และจากที่เคยอ่านเจอเรื่องการทำบุญด้วยการบริจาคสิ่งของ มีมากมายหลายอย่างหลายวิธีที่เราจะกระทำได้ เครื่องสำอางค์ที่เก็บไว้ไม่ได้ใช้เพราะได้ของใหม่มาเรื่อยๆ ยังเป็นประโยชน์ได้สำหรับการแต่งหน้าผู้หามีชีวิตไม่แล้วที่ยากไร้ และนี่เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ฉันชวนสาวน้อยร่วมกันทำบุญค่ะ
ทำทานหนังสือ/เสื้อผ้าให้เด็กกำพร้า
ชวนลูกทำบุญเพื่อความสบายใจให้ตัวลูกและเราพ่อแม่แล้ว ในวันถัดมา เราแม่ลูกนัดกันนำรื้อตู้เสื้อผ้า ชั้นหนังสือ เพื่อนำสิ่งที่ดีๆ แต่ไม่ได้ใช้แล้วไปบริจาคให้กับเด็กๆ ที่ไม่ค่อยมีโอกาสในการแสวงหาค่ะ โดยเฉพาะเรื่องความรู้ เรื่องนี้ฉันเคยเขียนเล่าถึงสถานสงเคราะห์ไว้ในบันทึก ปั้นปลูกปัญญา , เก็บภาพเด็กน้อยจากบ้านเวียงพิงค์ และคิดว่าการทำบุญด้วยหนังสือ เสื้อผ้าที่แขวนไว้เฉยๆ ในตู้เสื้อผ้า จะมีประโยชน์มาก กิจกรรมครั้งนี้ ฉันปล่อยเวลาและเปิดโอกาสให้สาวน้อยเป็นผู้ตัดสินใจ คัดแยกเสื้อผ้า หนังสือในห้องหนังสือเล็กๆ ด้วยตัวเอง จนได้เห็นความตั้งใจดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ พร้อมแบ่งปัน ไม่หวงของ
และวันที่นำของไปมอบบริจาค ขณะนั้นเป็นเวลาเที่ยงพอดี รอสักพัก เราจึงได้เห็นเด็กหญิงอายุระหว่าง 10-17 ปี เดินออกจากห้องอาหารพร้อมขนมและไอศกรีม เรายังได้ยินเสียงเด็กทารกร้องไห้อยู่ในอาคารหนึ่ง สาวน้อยพยายามมองหาที่มาของเสียงนั้น "พวกเค้าเป็นเด็กๆ กำพร้าค่ะ" ฉันบอกสาวน้อยสั้นๆ เท่านี้เอง
ด้วยหวังไว้เล็กๆ ว่า ประสบการณ์ดีนี้จะจารึกในทรงจำของสาวน้อยของฉันตลอดไป แม้จะไม่มีเวลาปฏิบัติโดยสม่ำเสมอ แต่หวังสักวันหนึ่งวันข้างหน้าเมื่อเปลี่ยนแปลงยุคสมัย สถานภาพของเราเปลี่ยนไป จากยายกลายเป็นทวด จากฉันซึ่งเป็นแม่ได้เป็นยาย และจากสาวน้อยเมื่อถึงเวลามีครอบครัวของเธอเองค่ะ
เพราะว่า....ครอบครัวเริ่มต้นขึ้นเมื่อสองคนรวมกันไม่ใช่สอง...(คือบทเริ่มของคำนำในบันทึกเรื่องราวเม้าท์เรื่องลูกของฉันค่ะ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ)
ความเห็น (6)
สาธุๆ
แก้มป่องทั้งสองคน อิๆๆๆๆ
- การให้ เป็นการทำบุญที่ยิ่งใหญ่ค่ะ
- คุณแม่คุณลูกทำสิ่งดี ๆ ร่วมกันอยู่เสมอ เหมือนทุกวันเป็นวันแม่ได้เลยนะคะ การเป็นทั้งแม่และเพื่อนของลูกด้วย มองไม่เห็นช่องว่างระหว่างวัยเลยค่ะ มีความสุข น่าประทับใจมากเลย
สวัสดีค่ะบอกอหมู 
ธ.วั ช ชั ย
- ขอบคุณค่ะ
- เหตุเกิดจากการตระเวนหาเค้กอร่อยๆ ทานนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ 
Sila Phu-Chaya
- แม่ลักษณ์ห้า พูดไม่มาก(ไม่เป็น) แต่อยากสื่อสารให้ลูกรู้และคิดด้วยตัวเองค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- โอโหมีกิจกรรมดีๆทั้งสองคนเลย
- สาวน้อยได้ไปทำบุญพร้อมแม่
- ดูแล้วมีความสุข
- สาวน้อยจบปีนี้แล้วใช่ไหมครับ
- ไวมากๆ
สวัสดีค่ะน้อง อ.ดร 
ขจิต ฝอยทอง
- เผลอแป๊บเดียวผ่านไปสี่ปี จะจบแล้ว ค่ะ ว่ากันเรื่องทำบุญ พี่จำได้ว่าเปิดตัวสาวเจ้าตอนนั้น ตามหา "พระพุทธรูปสีขาว" อยู่เลยนะคะ
- ขอบคุณค่ะ