ข้างหลังภาพ
ข้างหลังภาพ
ภาพจิตรกรรมสวยๆมักมีด้านหลังไม่สวยงาม ใครเห็นภาพสวยๆก็อยากเข้าไปดูใกล้ๆ อยากได้ครอบครอง แต่เมื่อได้เป็นเจ้าของ ได้สิทธิ์เข้าไปใกล้มากขึ้นอีก ก็จะมีโอกาสได้พลิกไปดูข้างหลังภาพที่ไม่สวย อาจเลอะเทอะด้วย และได้กลิ่นของสีที่มักไม่หอม
หลังจากนั้นเราก็แบกภาพเดินไปไหนมาไหนด้วย โดยเราก็มักแบกเอาด้านหน้าภาพออก เอาด้านหลังเข้าหาหน้าเราเอง ใครเห็นใครก็ชมว่าภาพที่เราแบกสวย เราเองก็ภูมิใจ แต่นานๆไปเราเริ่มเมื่อยแขน และคิดว่าภาพนี้ไม่สวยเลย
หลายคนเลือกเอาภาพไปโยนทิ้ง หลายคนเลือกแบกต่อไปเรื่อยๆ เก็บความขมขื่นไว้ แต่ตาก็เริ่มหันไปมองภาพอื่นๆที่ตนคิดว่าสวยกว่า หลายคนลืมไปเลยว่าภาพที่ตนเองแบกสวยแค่ไหน แต่ไม่ค่อยมีใครวางภาพลง ให้แขนได้พัก เดินอ้อมไปด้านหน้าภาพแล้วชื่นชมด้านหน้าอีกสักครั้ง หลายคนลืมไปว่าทั้งด้านหน้าและหลังภาพนี้ คือภาพเดียวกัน
ความเห็น (5)
เห็นด้วยทุกประการ เหมือนการสวมหัวโขน สวมแล้วทำให้เราจินตนาการว่าเราเป็นนั่นี่ จึงอยากสวมเบื่อบทบาทไหนก็เปลี่ยนหัวโขน แต่ไม่ยอมถอดมันวางไว้สักทีทั้งที่รู้ว่ามันหนัก และคนสวมนั้นคือตัวของเราเอง ไม่ใช่ตัวตามหัวที่สวม ใช่มั๊ยหมอ
ถ้ารู้ตัวว่า "หนัก" ต้องรีบวางงานนั้นเลยนะคะ
ไม่เช่นนั้น จะเครียด พาลไม่ยากทำ
ขอบคุณมาก สำหรับบทความที่สร้างสรรค์
ถึงข้างหลังภาพจะไม่สวยงาม แต่มว่ามีเรื่องราวให้เราเรียนรู้ได้มากว่าครับ..
เห็นด้วยอีกคนค่ะ kunrapee ได้เรียนรู้เรื่องการถ่ายภาพ อาจารย์บอกว่าให้ฝึกถ่ายไปเรื่อยๆ อย่างน้อย ๑ ใน ๑๐๐ หรือ ๑ ใน ๑๐๐๐ ต้องมีสักภาพที่ดีที่สุด สำหรับเราหรือสำหรับใครๆ
..มิน่าล่ะ..ภาพหน้าภาพหลัง..มันภาพเดียวกัน...โรคเหม็นหน้า..ตัวเอง..จึงไม่หายสักกะที..อ้ะะๆๆๆ..ยายธี